En zo kwam Bobby 2 in ons leven. Ook een schat van een hondje die al snel zijn plekkie in ons huis gevonden had. En hoewel we Bobby 1 nog niet vergeten waren gaf ie toch weer wat plezier in huis.
Het was ook gewoon een boerenhondje en zijn broertje of zusje, dat weet ik niet meer, kwam bij de boer terecht die ook zijn hondje kwijt was.
De dikste vrienden samen en je zag ze vaak samen spelen. Weet niet of honden ook onthouden of ze broer en zus of broer en broer waren. Maar ze konden goed met elkaar opschieten.
Gewoon Ik 
Gelukkig maar. Wat een nare man was dat zeg. Je zou hem zelf met een zak om zijn hoofd de plomp in mieteren.
NOu dat is wel heel drastisch maar we hebben hem wel verwenst die man.
Gelukkig niet zo lang zonder hond gezeten dus. Kan ook niet op een boerderij hè.
Nee honden onthouden dat niet hoor, maar omdat ze samen opgroeiden en elkaar nooit los hebben gelaten hadden ze natuurlijk toch een band… 🙂
Denk dat het zo is, we hadden zelf geen boerderij hoor maar woonden wel tussen de boerenbedrijven in met zelf ook een aardig stuk grond rondom ons huis met grote tuin erbij.