Vieren

Het nieuwe woord voor de WE300 is dit keer Vieren.
Meer verhalen op http://platoonline.wordpress.com/2013/03/11/de-we-voor-de-maand-maart/

Nooit was zij naar een mis geweest, protestants opgevoed kwam dat er gewoon nooit van en toen ze dan gevraagd werd door haar vriendin om met haar mee te gaan naar de nachtmis dacht ze, waarom ook niet. Ze wilde dat wel een keer meemaken.

Sinds ze het ouderlijk huis had verlaten ging ze niet meer naar de kerk en toen er een vertegenwoordiger van die kerk bij haar langs kwam om geld te vragen maar niet eens vroeg waarom ze nooit meer naar de kerk kwam, knapte ze af op het instituut kerk.

Door het verloop van haar leven, veel te lezen,door praten met anderen haar mening toetsend kreeg ze zo haar eigen geloof en daar had ze geen kerk voor nodig om dit te beleven.

Afgelopen zaterdagavond was het zo ver, op de fiets gingen ze naar de mis, het was koud maar helder en ze kwamen bij de kerk waar de vuurpotten buiten brandden.

Alle bezoekers van deze dienst stonden daar rond de potten en kregen allemaal een kaars die aangestoken werd. Na een begroeting gingen ze met de kaars naar binnen.

Geen lange preken maar korte overdenkingen en veel gezang, helaas mocht er weinig meegezongen worden en was het voornamelijk het koor dat de zang verzorgde, het enige wat ze altijd zo mooi gevonden had in de kerk, het zingen.

Ze voelde de saamhorigheid in de kerk en de blijheid samen gedenken dat Jezus voor hen was opgestaan uit de dood.

Het was best indrukwekkend en feestelijk tot de collecte kwam en de kaarsjes gauw uitgeblazen moesten worden omdat de mensen anders hun geld niet konden pakken. Logisch natuurlijk maar het haalde iets weg van de sfeer die er was geweest en die haar toch even meegenomen had naar vroegere tijden en ze was weer wakker.

Plaatjes internet

Collega’s

Hoe gaat dat als je werkt, je hebt je collega’s en daar werk je mee, je deelt er dingen mee tenslotte werk je gemiddeld 8 uur per dag samen.
En soms gaat dat best ver als iemand iets ingrijpends in zijn of haar leven meemaakt. Je leeft mee, praat met ze en betekent misschien soms iets voor ze.

En dan ga je weg, je zegt je collega’s gedag en begint een ander leven en daar horen ze niet meer in thuis.
Zo gebeurt het meestal en dat is ook goed want je kan nu eenmaal niet al die contacten die je gemaakt hebt bijhouden.
Ga maar eens een paar maanden later als je ergens gewerkt heb daar op bezoek, je voelt je er dan niet meer thuis, je deelt niet meer de gesprekken, het werk en dat gaat meestal al heel snel.

Maar soms gebeurt het dat je collega’s tegenkomt die iets meer worden dan alleen collega’s waar het meteen mee klikt en iets voor je betekenen en vindt je het leuk om ze nog eens een keer te zien.

En dat is voor mij Plien. Na toch een tijdje uit het werkproces te zijn geweest ging ik weer werken en zij werkte mij in met enorm veel geduld. En al snel was er een soort klik hoewel we best veel in leeftijd verschillen telde dat niet zo mee.
We hadden veel interesses die we deelden en dat was gewoon leuk. Zij bood aan om mij te helpen met een blog te maken op wordpress toen de ellende met weblog begonnen was.

Nadat ik gestopt was met werken hielden we contact, weliswaar digitaal via mails .

Als dank hiervoor kwam ze vorige zomer bij me barbecueën en dat was heel gezellig. Weer even bijkletsen en ervaringen uitwisselen. Soms ook wel met pijn in mijn hart over de verhalen van mijn vroegere werk maar dat was geen belemmering.

Ik maakte haar enthousiast om ook een mee te gaan doen met schrijfuitdagingen zoals bij Plato en ik moet zeggen ze is nu nog fanatieker dan ik en dat is gewoon zo leuk.
We wordfeuden regelmatig en via onze blogs blijven we op de hoogte van ons reilen en zeilen.

En vanavond ben ik bij haar wezen eten, heel gezellig en Plien je kan lekker koken, je hebt me heerlijk verwend.
We hebben vast afgesproken om van de zomer weer een keer te gaan barbecueën bij mij in de tuin en het is leuk om zo toch nog contact met haar zo te houden.