Op mijn fietstochtje door de polder was ik weer een keer getuige van het recht van de sterkste en wel bij de waterhoentjes.
De eieren die pas nog ijverig bebroed werden waren uitgekomen en dat had drie prachtige kleine zwart met rood drijvende bolletjes opgeleverd.
Moeder en vader waren druk bezig om eten te zoeken, een zo’n jonkie zwom met moeder mee om als eerste aan de beurt te zijn terwijl zijn twee broertjes of zusjes in het riet zaten te wachten tot ze gevoederd werden.
Een prachtig gezicht, toen Pa Meerkoet over het weiland naar de twee wachtende hoentjes kwam zag ik haantje de voorste vaart maken in het water en weer als eerste zijn bekje open sperren om eten te krijgen en dat lukte.
Het recht van de sterkste gold hier ook al duidelijk en dat was ook te zien want terwijl de twee andere een beetje bangig in het riet zaten zwom nummer drie al krachtig mee en maakte dat hij of zij als eerste stond bij de voedseluitdeling.
Ik wil het niet weten maar ik weet het wel dat van deze drie er minimaal twee te prooi zullen vallen aan reigers/snoeken/ratten en daarom zal het ook wel nodig zijn om sterk en slim te zijn om in deze “struggle for life” te overleven.