100 jaar geleden……

Hij werd geboren in Friesland, in een klein dorpje in het noorden van Friesland, Holwerd vandaag precies 100 jaar geleden.

Zijn moeder overleed op jonge leeftijd en zijn vader bleef alleen over met 4 kleine kinderen, zeker in die tijd was dat niet te doen dus hij trouwde met een weduwvrouw met 2 kinderen en samen kregen ze nog 2 kinderen er bij.

Een gemengd gezin hij was dol geweest op zijn moeder en kon het niet goed vinden met zijn stiefmoeder. Toen hij een jaar of 18 was vertrok hij naar een vriend van hem die werk gevonden had in “Holland”  en hem verteld had dat hij daar zo als boerenknecht aan de slag kon gaan.

Hij vond er werk en  een vrouw en na de oorlog werd er getrouwd en werden er vijf kinderen geboren.
Het vierde kind, een meisje was ik,  werd vernoemd naar zijn moeder en of dat er iets mee te maken heeft weet ik niet maar ik had wel een speciale band met mijn vader, want over hem gaat het.

Ik had een geweldige vader die hard werkte voor zijn gezin maar een enorme humor had en altijd in was voor gekkigheid.

Ik herinner me als kind dat ik mee mocht achter op de fiets, zijn dikke jas waar ik me aan vasthield voel ik nog en in gedachte zie ik nog de vonkjes van zijn sigaret langs me heen vliegen.

Of toen ik wat ouder was en we samen naar Gouda naar de markt gingen waar hij iedere zaterdag boodschappen ging doen voor mijn moeder.
En de bijzondere keer dat ik voor mijn verjaardag een rood tasje uit mocht zoeken op de markt in Gouda, dat vergeet ik nooit meer.
Of als hij ons meenam naar buiten als het onweerde en we onder een afdakje gingen staan kijken naar de bliksemflitsen boven de weilanden.

Ik ging met hem en mijn zusje een paar keer naar Friesland op familiebezoek en dat wat toch wel een hele belevenis zo’n reis met de trein.

Mijn ouders hadden een heel gelukkig huwelijk en wij hadden als kinderen een fantastische jeugd, er was weinig geld, we moesten allemaal flink aanpakken en meehelpen maar er was veel liefde.

Toen mijn vader begin 70 was begon hij TIA’s te krijgen, steeds vaker en tengevolge daarvan werd hij dement en na nog jaren thuis gewoond te hebben ging het niet meer en werd hij opgenomen in een verpleegtehuis.

Op zijn slechte momenten had hij er moeite mee dat hij overal mee geholpen moest worden en was hij knorrig op zijn goeie momenten speelde hij voor ons op zijn mondharmonica en als er familie uit Friesland kwam sprak hij opeens weer helemaal zijn “memstaal”.

Hij overleed op Vaderdag op 78 jarige leeftijd en we konden allemaal nog afscheid van hem nemen.
Toen ik de avond van zijn overlijden buiten de hond uit liep te laten keek ik naar boven en zei ik “Zo pap, jij bent er al, heb je het naar je zin daar, doe de groeten aan Angela” en ik voelde me zo blij dat zijn lijden afgelopen was.  Dat is voor niemand wat en zeker niet voor mijn buitenvader die altijd bezig was.

Vandaag zou hij 100 jaar zijn geworden en eigenlijk vind ik dat wel een gek idee, heb helemaal vrede met zijn overlijden en dit is voor mij geen verdrietig blogje maar toch zal ik op deze dag aan hem denken mijn geweldige vader.