FF bijkomen…….

Vandaag was de laatste dag van het Huttendorp en toen ik er vanmorgen kwam zo rond half 9 was het meeste al weer opgeruimd.
Heb inmiddels wel geleerd dat ik niet meer vooraan sta als er opgeruimd moet gaan worden, wat niet wil zeggen dat ik toch weer met een auto vol naar huis ging met dingen die opgeruimd en weggebracht moesten worden of uitgewassen, die klus hebben ze mij toebedeeld omdat veel van die jonge vrijwilligers geen auto hebben natuurlijk.

Het was gewoon een fantastische week, schitterend weer dus bijna alle activiteiten konden buiten plaatsvinden en een geweldige knotsgekke groep met vrijwilligers, wat hebben we gelachen en lol gehad.
Ruim 200 kinderen waren er maar gelukkig weinig “gedoe”, wel hier en daar wat ruzietjes die gesust moesten worden maar dat heb je ieder jaar.

Vervelend was dat ik maandag mijn knie verdraaide waardoor ik ’s avonds amper meer de trap op kon lopen om naar bed te gaan. Toch maar een bezoekje aan de dokter gebracht op dinsdag, gelukkig niets ernstigs, beetje rustig aan doen.
Nou ja dat is niet zo makkelijk als je daar bent, er is altijd wel wat te doen, maar gelukkig ging het al snel weer wat beter.

Fietsen was wel goed zei ze, alleen toen ik in mijn enthousiasme op woensdag zo’n 40 km ging fietsen omdat mijn vriendin ook nog een middagje op visite kwam had ik daar achteraf wel spijt van en mijn knie was daar ook niet echt blij mee.

Vandaag nadat ik de financiën op orde gemaakt had even op de fiets gestapt, ik vind dat heerlijk om even tot rust te komen.
Kwam op de terugweg door een natuurgebied nog een prachtige haan tegen, toen ik wat dichterbij kwam maakte hij zich groot en ging kraaien. Zou hij denken dat het indruk maakte?  Maar het was een mooie haan, vroeg me wel af of iemand hem gedumpt had omdat hij te veel herrie maakte, op vakantie ging of zou hij ergens ontsnapt zijn.
Er leven veel fazanten in het bos daar,maar of een haan daar ook overleeft van de winter, ik zou het eigenlijk niet weten. Nu zag hij er nog prima uit in ieder geval.

Een stukje verderop even in het gras gaan zitten en gewoon kijken naar al die vlinders die daar waren, ze waren zo druk in de weer alsof ze haast hadden om nog genoeg eten te krijgen.
Zo in de ban van die vlinders vergat ik even de lucht in de gaten te houden, dus dat was snel fietsen naar huis toen ik opeens de donkere wolken zag, ik redde het niet en de eerste druppels kreeg ik nog net mee onderweg.
De bui was meer naam dan daad, de straat net nat maar zeker niet genoeg voor mijn plantjes die heel hard riepen “dorst” . Dat was een mooi klusje nog voor de rest van de middag.