Mijn vader was vroeger eigenlijk altijd wel een makkelijke vader, we mochten veel bij hem, meer dan bij mijn moeder die wel wat strenger moest zijn. Er was maar een ding waar hij bang voor was dat er iets zou gebeuren met zijn kinderen en zeker met zijn dochters.
Nu is er bij ons in de buurt een soort natuurgebied waardoor je heen kan fietsen en toen ik jong was is het een paar keer gebeurd dat daar meisjes lastig werden gevallen, ook een vriendin van mijn zus waar mijn zus ook bij was. Gelukkig liep het allemaal goed af maar mijn vader wilde eigenlijk niet dat we daar alleen gingen fietsen. Niet dat we er nu echt bang voor gemaakt werden maar toch als we een andere route konden nemen had hij dat wel liever.
Toen mijn jongste zusje dan ook regelmatig daar langs moest fietsen om bij haar werk te komen was hij wat blij dat ze bij mij (ik woonde toen dichtbij haar werk) bleef slapen en later bij mij op kamers kwam.
Momenteel ga ik heel veel fietsen en dan fiets ik ook heel vaak in mijn uppie midden door de polder en nu het was sneller donker wordt kan ik dan kiezen om langs de provinciale weg te fietsen of door het natuurlijkgebied. En eigenlijk kies ik zelf altijd voor het laatste.
Het is er wel stiller natuurlijk maar het maakt mij niet echt bang, overal kan er volgens mij wat gebeuren. En dan kan ik nergens meer komen.
Maar zeker zoals vandaag aan het
einde van de middag toen ik er weer fietste en het al aardig donker werd dan is het daar wel heel stil en dan moet ik weer denken aan wat mijn vader altijd zei “Niet door de Loet fietsen” (zo heet het natuurlijkgebied). En dan zit ik lachend op de fiets, denkend, dat heb je er nog goed ingepeperd pa, dat ik dat nu nog weet.
En net als vroeger doe ik toch nog mijn eigen ding.
Als mijn moeder vroeger zei: “Ach, ze loopt niet in zeven sloten tegelijk” , antwoordde mijn vader: “één sloot is voldoende.” Hij is altijd ontzettend bezorgd. Nog steeds.
Ja mijn vader was ook wel zo, niet ontzettend bezorgd maar wel op bepaalde punten.
Glimlach, zeer herkenbaar, leuk zo’n herinnering!
en je foto? ECHT MOOI!!!!!
Dank je wel, vond het de moeite om even te stoppen 😉
Mooi onder woorden gebracht begeleid door meer dan prachtige foto’s!!
Dank je wel.
Pffff herkenbaar hoor! En jij blijft eigenwijs ;-).
Mijn vader was ook heel erg streng maar achteraf was het allemaal bezorgdheid. Hij bleef altijd op tot wij thuiskwamen, dat heb ik ook achteraf toch wel gewaardeerd.
Nou mijn vader was niet zo streng alleen op dat punt. Bleef niet op, zou ook niet kunnen moest altijd zo vroeg op naar zijn werk, trouwens mijn moeder ook niet. Briefje lag er op tafel met namen, moesten we een kruisje achter zetten en de laatste de deur op slot doen haha. Zo ging het bij ons.
Wij mochten alleen op vrijdag- en zaterdagavond uit maar mijn vader heeft een aantal jaren in de WAO gezeten, dus was hij altijd thuis. Twee jaar voor zijn overlijden heeft hij zelf werk gevonden, gelukkig maar want hij wilde zo graag.
Trouwens wel een heel handig systeem zeg met zo’n briefje :-).
Ik ben nooit bang geweest, maar zoek het gevaar ook liever niet op. Maar als ik eerlijk ben ga ik , zeker sinds ik vrijwilligerswerk doe en heel veel hoor, liever niet meer als het donker is alleen door zo’n natuurgebied, of er moet meer verkeer zijn dan heb ik er geen moeite mee.
Maar je hebt gelijk, overal en op elk tijdstip kan wat gebeuren.
Nou ik zoek het ook niet op hoor, in het donker ga ik daar ook niet fietsen, maar zo in de schemering zo tegen de avond denk ik altijd het kan nog net.
En zonder het misschien te beseffen ben je daar dan toch op je hoede. Dankzij de wijze raad.
Ja dat is ook zo, ik denk er ook altijd aan als het al wat donkerder wordt en ik fiets daar. En helemaal in het donker zou ik daar niet gaan fietsen, hoef het ook niet op te zoeken.
Mooi, die foto en ja, herkenbaar, een bezorgde vader. Het is wat Tagrijn zegt: dank zij zijn wijze raad ben je misschien toch net wat alerter en dat kan nooit kwaad natuurlijk!
Dank je wel. Ja dat is ook zo, ga het echt niet opzoeken,
Heel herkenbaar. Mooie foto’s weer.
Wat een práchtige foto! Vaders en dochters is gewoon een héél apart verhaal!
vaders en dochters……..
ze blijven zich zorgen maken, dus: als je vader dit geweten had, had er vast wat gezwaaid, anneke! 😀