Vanmiddag een beetje een zussenmiddag gehad, nou ja niet dat we nu met drie zussen bij elkaar zaten maar heb wel allebei mijn zussen een bezoekje gebracht.
Mijn jongste zusje ging vandaag officieel samenwonen met haar vriend. Ik had een leuke kaart voor hen geschreven en die ben ik even bij haar door de brievenbus gaan gooien. Gelukkig was ze niet thuis want het was niet mijn bedoeling om op visite te gaan.
Zo had ik meteen mijn rondje fietsen want zij woont in een ander dorp dan ik.
Daarna naar mijn oudste zus gegaan die een paar straten bij mij vandaag woont.
Zussen: Heerlijk maar soms ook wel heel lastig moet ik zeggen hoor en ik heb ook wel een beetje het gevoel dat ik als een soort sandwich tussen die twee zussen zit en eigenlijk wil ik dat niet maar mijn oudste en jongste zus zitten momenteel niet zo op een stoel.
Ze hebben niet echt ruzie maar er liggen nog wel wat zere punten tussen hen en ik hoor de verhalen van beide kanten en de waarheid ligt zoals meestal gewoon in het midden.
Nou ja mijn oudste zus heeft zich een beetje helemaal van de familie afgewend, komt niet meer op verjaardagen en ze stuurt zelfs geen kaartje, sms’je of mailtje en dat zou toch wel een kleine moeite zijn.
Bij mijn moeder is ze ook al lang niet meer geweest, geen ruzie maar ze heeft er gewoon geen zin meer in want als er iets is met mijn moeder zoals een paar maanden geleden dat ze gevallen was, gaat ze er wel naar toe. En dat vind ik wel jammer.
Maar goed ik ben gestopt om me daar druk om te maken, heb alleen gezegd dat ze het misschien eens samen uit moesten praten en het dan ook eens vergeten wat er gebeurd is maar ga daar niet als een soort mediator tussen zitten. Dat zullen ze zelf moeten doen.
En hoewel mijn zus de familiebanden een beetje los heeft gelaten is ze altijd blij als ik kom en zit ze echt heel de middag te kletsen en eigenlijk is het dan heel gezellig ook.
Mijn moeder had voor al haar kinderen op een kerstmarkt waar ze geweest was kaarsen gekocht en gevraagd of ik die voor mijn zus mee wilde nemen en daar brengen. Dat was mijn missie vanmiddag. Ik zag toch wel aan mijn zus dat het haar wat deed. Ik hoop dat het een klein zetje is dat ze toch weer eens naar mijn moeder gaat omdat die er ook wel verdriet van heeft dat ze nooit komt.
Onderweg nog even gestopt om een foto van deze reiger te maken die als een standbeeld in de sloot stond. Op de achtergrond kan je goed zien hoe erg de weilanden aangevreten worden door de muskusratten. Ik ben ook gek op van die oude begroeide half vergane planken die soms ergens zomaar zonder doel of iets in de sloot staan en ook die kwam ik tegen vanmiddag.
Het was wel heel saai en grijs weer vanmiddag maar stil en dan die mooie weerspiegeling in het water. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Gewoon Ik 
Anneke, wees maar gewoon blij dat je nog steeds een goed contact met je zussen hebt, Uit ervaring weet ik hoe anders dat kan zijn, jammer, maar het zij zo!
Ik heb er vrede mee, wil ook geen persoonlijk contact meer! Ze heeft mijn lief en mij te vaak laten opdraaien voor alle moeilijke beslissingen! Mocht er iets gebeuren met mijn ouders dan zal ik haar daar toch altijd van op de hoogte brengen!
Het grote verschil in jou en mij is denk ik dat die kaarsen niet had gebracht!
Tja, en hoe toevallig kan het dan zijn dat je een reiger spot! De lievelingsvogel van mijn zus!
Bizar!
Ja ik merk ook wel zussen blijft altijd lastig. Soms lukt het ook niet de kerk in het midden te houden en iedereen heeft zijn eigen belevenis en volgens mij blijft er ook altijd een soort stukje rivaliteit bestaan. En die reiger ja vond hem gewoon zo mooi staan daar zover in het water. ‘;)
Heel verstandig dat je neutraal blijft en geen mediator wilt zijn. Daardoor ben jij juist een belangrijke schakel.
Ja ten opzichte van hun standpunten hou ik me neutraal dat moeten ze zelf maar eens uitpraten met elkaar.
Ik ben het met Marja eens. Maar het lijkt me heel moeilijk er buiten te blijven. Je ziet de dingen immers met lede ogen aan en je weet dat de kans groot is dat je moeder er straks niet meer is en dat je zus dan te laat komt. Maar je hebt wel gelijk. Ze moeten het zelf oplossen. Goed dat je naar allebei toegaat. Hopelijk komt het allemaal goed en worden jullie weer één familie.
Nou moet eerlijk zeggen dat ik onderweg wel dacht ik pak die kaars en plant hem met een harde klap op haar tafel en zeg “Hier kijk, je moeder denkt nog wel aan jou”. Maar ik weet dat het daar alleen maar erger van wordt. Soms is het lastig en ook jammer.
Ja, dat zijn van die lastige dingen binnen een familie!!
Mijn broer heeft een tijdlang geen contact met zijn kinderen gehad, terwijl ik wel contact met hun had, en ook ik heb ervaren dat je je beter neutraal kunt blijven opstellen. Uiteindelijk is het deels goed gekomen, deels ook niet, maar goed dat is aan hun!
Weetje ik hoor het in zoveel families. Het is soms lastig familie heb je en je vrienden kan je zelf uitkiezen. Maar heb ook gewoon heel leuke dingen met mijn zussen en daarom zijn ze me ook echt wel dierbaar, mijn broer ook trouwens.
Jammer zulke dingen. Gelukkig is het geen ruzie anders krijg je van die rare toestanden als bij het fanmiliediner.
Daar moet ik toch niet aan denken pff familiediner maar het is inderdaad zo, voor je het weet is de toestand er geschikt voor.
Heel vervelend dit soort situaties. Ik weet er ook alles van helaas. Maar als ze niet willen dan willen ze niet. Ooit een van mijn zussen verweten dat ze nooit bij mijn moeder kwam (ze had toen al 8 weken niets laten horen en mijn moeder had eindelijk eens niet zelf gebeld). Kreeg meteen de wind van voren, ‘dat ik mijn moeder overal mee naar toe sleepte moest ik weten, zij deed dat niet en had haar eigen leven’… Nou ja, uitgepraat was ik, ben er nooit meer op teruggekomen.
Goed dat je er niet tussen gaat zitten als een soort boodschapper, straks ben jij de gebeten hond.
Ja daarom. Ik vind het ook wel jammer en ook wel dat ze veel mist in contact met haar moeder maar het is haar keuze en zij zal er mee moeten leven. Maar wel jammer mijn moeder is bijna 98 en je kan dingen nooit meer terugdraaien.
Afschuwelijk, dit soort situaties. Voor je moeder ook verschrikkelijk. Ik heb zelf geen zusters maar als ik dit soort verhalen hoor (en ik hoor ze maar al te vaak!) dan denk ik vaak: ik ben blij dat ik geen zus heb!
Nou ik doe heel leuke dingen met mijn jongste zusje moet ik zeggen, daagjes uit of stedentripjes en dat is superleuk hoor. Ik zou mijn zussen ondanks hun gekissebis niet willen missen.