Een bijzonder kind

Mijn zus ging zo’n 28 jaar geleden samenwonen met een man die al twee kinderen en ook al een kleinkind had dus met haar 30 jaar werd ze meteen al oma.
Later kwamen er nog drie kleinkinderen bij. Een van deze kinderen is Mark, een jochie dat ik vanaf het begin in mijn hart gesloten heb.
Toen mijn zus haar man overleed 5 jaar geleden trok ik veel met haar op en als haar kleinkinderen bij haar logeerden ging ik altijd met ze op stap of ging ik er eten.
Altijd liep Mark bij mij, zoals ik meteen voor hem gevallen was, was hij dat ook voor mij, we konden gewoon heel goed met elkaar opschieten.
Heel erg leuk was het dus. Mark is een joch met gebruiksaanwijzingen zeg ik altijd, hij heeft enigszins een autistisch iets over zich, focust erg op dingen, neemt alles wat je zegt heel serieus, moeite met te snappen dat iemand wel eens iets anders bedoelt dan het letterlijk gezegd wordt, is ook dyslectisch maar niet dom. Nou ja eigenlijk een bijzonder kind met een zus die een paar jaar ouder is en heel bijdehand niet altijd gemakkelijk voor hem.
Nu mijn zus een nieuwe relatie heeft is dat eigenlijk helemaal over, niet de contacten van haar met haar kleinkinderen maar wel dat met mij en haar kleinkinderen.
Daarvoor is natuurlijk haar vriend in de plaats gekomen, ik snap het wel maar soms doet het ook wel zeer.
Vandaag is Mark jarig 11 jaar geworden. Gisteren had hij op FB geschreven in zijn nog wat kromme Nederlands. Aneke kom je ook op mijn verjaardag morgen, want dan viert hij het.
Ja natuurlijk zei ik, kom ik ook op je verjaardag, dat had zijn moeder speciaal gevraagd of ik ook wilde komen. ( En ik ga gewoon samen met mijn zus en haar vriend hoor, het is niet zo dat ze dat bewust tegenhoudt of zo, dingen gaan gewoon zo.)
markNaast de klik die we samen hebben delen we ook de liefde voor tuinieren, hij heeft dit jaar ook een eigen kasje gekregen en is daar hartstikke trots op. Vorig jaar heeft hij echt heel veel groente verbouwd. Zo leuk allemaal.
Ik heb een gieter voor hem gekocht die op zijn verlanglijstje stond met wat zakjes zaad erbij dan kan hij zijn hart weer ophalen.
Heb er zin in om hem weer eens te zien morgen want ondanks het feit dat we elkaar nu minder zien blijft hij toch een speciaal plaatsje in mijn hart houden.

 

13 gedachten over “Een bijzonder kind

  1. Ik herken dat wel! Jaren terug toen een vriendin van me scheidde, ben ik erg veel met haar dochter op gaan trekken, zij was toen 2 jaar. Tot haar 16e zijn we vriendinnen gebleven, en toen stopte onze vriendschap. Maar haar dochter blijft een speciaal plekje bij me houden, al zie ik haar nooit meer, heb wel weer via fb contact, en dat is gewoon fijn.

    1. Ja soms gebeuren die dingen door omstandigheden, maar goed via mijn zus zal het contact ook wel blijven denk ik. En ze vragen altijd speciaal ook of ik ook meekom maar wil niet altijd het 5e wiel aan de wagen zijn dus.

  2. Je hebt altijd wel iemand die een speciaal plekje in je hart heeft en het is niet leuk als dat contact minder wordt of stopt. Maar ik hoop dat jullie toch nog lang van jullie vriendschap kunnen genieten.

  3. Geniet ervan Anneke, het zegt al genoeg wat je schrijft dat jullie bij elkaar in het hart zitten. En dat is bij je zus eender zo, het gaat inderdaad vaak zo dat als er een partner bijkomt de tijd met elkaar dan afneemt. Maar het gevoel niet en dat laatste is heel belangrijk .

  4. Tantes kunnen soms nodig zijn voor kinderen in verwarrende dagen die er soms zijn in het leven van een kind..De band die dan is opgebouwd kan later soms zo maar opgepakt worden als het nodig is. Familie is sowieso altijd erg belangrijk voor kinderen.

  5. De tijd draait door en daarmee de veranderingen. Ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad, dat speciale plekje zal hij altijd houden in je hart. En jij in dat van hem, kan niet anders.

Geef een reactie op gewoonanneke Reactie annuleren