Een moeilijk verhaal……

Dit wordt een moeilijk verhaal, soms snap ik dit soort dingen ook zelf niet helemaal, maar het is wel zo. Kijk dat is al de eerste moeilijke nietszeggende zin dus.
Ik probeer het uit te leggen zonder al te veel af te dwalen en zijsporen te pakken.
Vanmorgen ging ik werken bij mijn ieniemienie baantje. Ik nam mijn fototas mee want daarna had ik een 100 jarige waar ik naar toe zou gaan voor de krant.
Toen ik klaar was stopte ik mijn telefoon in mijn tas, altijd op dezelfde plaats, en zeg tegen mijn werkgever, hé mijn portemonnee zit er niet in. “Ik zie hem ook nergens” zegt hij “maar moet je betalen aan die 100 jarige voor haar verhaal” grapt hij nog tegen me.
Ik lach en antwoord dat hij dan wel thuis zal zijn.
Ga naar de 100 jarige en daarna weer naar huis en ga wel meteen op zoek.
Nu ben ik iemand van kastjes, laatjes, kastjes en nog eens kastjes om alles op te ruimen zodat het uit het zicht is maar nergens te vinden. Onder de bank tussen de bank, afijn iemand die ooit zijn portemonnee kwijt is geweest weet hoe dat werkt.
Noppes, ik ben helemaal niet in paniek, er zat niet veel geld in hooguit 20 euro maar wel natuurlijk al mijn pasjes en dat soort dingen, rijbewijs. Nou ja niet echt lekker dus.
Voor alle zekerheid ga ik mijn bankpas maar blokkeren, had wel gekeken op mijn rekening en niets geks gezien. (behalve dat ze weer eens een keer mijn ww niet op tijd gestort hadden).
Nog steeds ben ik er van overtuigd dat ik mijn portemonnee niet verloren ben of ergens heb laten liggen, ik kan dat gevoel niet verklaren, dat gewoon weten dat het zo is.
Ik bel mijn zus en die zegt, heb je al je wichelroede gebruikt. Die kochten we ooit bij een heks en daarmee kan je volgens zeggen alles opsporen wat je kwijt bent. Wij gebruiken het regelmatig als grapje samen als we weer eens wat kwijt zijn, een familiaire kwestie.
Maar de vorige keer vond ik wel mijn portemonnee er mee. Tja misschien raak ik daarom niet zo gauw in paniek, het is al eerder gebeurd.
Nu komt dus het ingewikkelde van het verhaal. Ik geloof niet dat de wichelroede mijn portemonnee kan vinden maar wel geloof ik dat wanneer je zo’n wichelroede pakt, je daarna gaat “aarden” en ontspannen en daardoor ga je volgens mij anders denken.
Dat probeerde ik vanmiddag ook te doen, zonder wichelroede. Ik ging op de bank zitten en ging visualiseren wanneer ik mijn portemonnee voor het laatst gebruikt had en kwam uit bij een winkel waar ik gisteren wat gekocht had. Als een film zag ik dat ik de bon in mijn portemonnee opborg en meenam. Dat kon dus niet.
Ik volgde het spoor van mijn portemonnee in gedachte verder en bedacht dat vanmorgen toen ik mijn telefoon in mijn tas stopte mijn portemonnee er nog inzat, anders zou ik het toen al opgemerkt hebben.
Hij moest dus toch op mijn werk zijn. Ik stapte op de fiets, belde aan en liep zo naar de plek toe waar hij lag. Op een of andere manier wist ik gewoon waar hij lag. Mijn werkgever zei verbaasd hoe weet je dat. Ik zei het kon niet anders dan dat hij hier was.
Eigenlijk was ik helemaal niet verrast om hem daar te vinden. Ik denk dat het zo werkt dat wanneer je gaat lopen zoeken je denkt  ik ben hem kwijt je negatief denkt en wanneer je even probeert te ontspannen je gedachten weer beter en positief gaan werken.
Heel blij dat ik hem weer gevonden had natuurlijk. Vanmiddag boodschappen gaan doen, helemaal geen erg in dat mijn pas het niet meer deed dus net genoeg geld nog in mijn portemonnee gelukkig ;). Zal ff wennen zijn zonder pas deze week want ik ben echt een pinner. Maar goed dan kan ik ook niet veel uitgeven,dat is dan weer mooi meegenomen.