Ik ben echt een nachtmens en omdat ik momenteel de dagen toch een beetje naar mijn eigen ritme in kan delen is het ’s morgens niet vroeg op en ’s avonds soms heel laat naar bed.
Zoals vannacht, zat lekker gewoon wat muziek te luisteren, wat papieren uit te zoeken, mappen bijwerken en opeens was het weer half 3 of zo dat ik dacht, nou toch maar eens naar bed gaan.
Vanmorgen om kwart over 8 ongeveer ging de telefoon en voor mijn gevoel was dat echt nog midden in de nacht. Zie dat het mijn moeder is, die belt nooit om die tijd dus eigenlijk schrok ik ook wel. Slaperig, net een nieuwe telefoon, schrikken en druk op het verkeerde knopje waardoor ik geen geluid had. Maar het kwam goed.
Er was ook niets aan de hand gelukkig, behalve dat haar filterzakjes op waren, althans ze had er nog een maar dat wordt voor haar dan een soort groot probleem want hoe moet ze dan morgen koffie zetten.
Ik brom een beetje ik kom vanmiddag wel even langs dan neem ik wat zakjes voor je mee.
Dus vanmiddag maar op stap. Mijn fiets doet het weer dus ik dacht, zal ik gaan fietsen, het waaide wel heel hard maar toch, het trok ook wel weer. Had al een paar weken geen afstanden meer gefietst.
Onderweg naar de schuur lopend en de harde wind voelend twijfelde ik nog want heb nog steeds een auto voor de deur staan. Maar toch op de fiets gestapt. Natuurlijk speelt dat vervelende gevoel dat hij er nou al zo vaak er mee gestopt is ook wel mee daarbij. Fietsen met dit weer zonder ondersteuning gaat ook wel weer lukken maar is geen pretje natuurlijk. (verwend er mee). Maar ik heb een heel goede verzekering en kom ik halverwege stil te staan moeten ze me op komen halen.
Nou ja de wind bulderde echt wel heel hard over de polder en er waren er weinig zo gek die aan het fietsen waren maar ik vond het echt heerlijk. Even niet in die auto zitten, weer meer zien en helemaal letterlijk en figuurlijk uitwaaien.
Moeders was blij dat ik kwam met de filterzakjes. Ook bij haar ging mijn opruimwoede van de laatste dagen nog even door en ik heb 3 laden bij haar eens uit zitten spitten en een hoop rommel weggegooid en meegenomen wat nog bewaard moet worden. Heerlijk om te doen die werkjes terwijl mijn moeder gewoon lekker door zit te kletsen over van alles en ik alleen maar zo nu en dan ja en nee hoef te zeggen.
Terug kan ik bijna stil op de fiets gaan zitten en word ik zo ongeveer naar huis geblazen waar een heerlijke chocolademelk op me wacht. (moest het natuurlijk wel even zelf klaarmaken haha). Heerlijk ben er weer helemaal doorheen en hoop van de week ook nog een paar keer lekker te gaan fietsen.
Gewoon Ik 
Lekker dan dat je op de terugweg de wind mee had.
Al met al een heerlijke dag! Jammer dat je fiets zo moeilijk doet zeg!
En die terugweg, ja daar zou ik ook voor tekenen!
Geeuwen op andere tijdstippen
er zijn nacht- en ochtendmensen en allicht
ook lui
met siësta wensen
en die doen in de namiddag hun ogen dicht
Lenjef 😀
Dat doe ik ook wel eens hoor ’s middags een dutje anders hou ik het niet vol als nachtmens haha.
Lekker uitgewaaid! 🙂
dat windje mee op de terug weg heb ik nou zelden of nooit ………… nou ja jij bent weer lekker uitgewaaid.
Als je heen tegen wind heb en het weer blijft ongeveer hetzelfde heb ik terug altijd voor de wind. Hoor wel meer mensen die zeggen, ik heb nooit voor de wind,dat snap ik dan niet helemaal, Ik namelijk eigenlijk altijd. (of net andersom natuurlijk heen voor en terug tegen).
Dapper hoor, ik ben gék op in de wind lopen maar fietsen door harde wind is niet zo mijn ding. Maar ja, ik heb ook geen trap ondersteuning! Terug met de wind in de rug is natuurlijk een eitje!
Nou het deed me weer eens heel goed al was het ook ondanks trapondersteuning flink aanpoten hoor.
Toch heerlijk, een trapondersteuning met deze wind. Alsof je altijd windje mee hebt! En je hoofd waait er zo lekker leeg van!
Ik vind het ook midden in de nacht als iemand om 8 uur ’s ochtends belt, Haha 😉
Liefs Kakel
O gelukkig ben dus niet de enige haha……. ja zeker in het weekend is dat heel vroeg voor me.
Het gaat zo te lezen nog steeds goed met je moeder he? Zo fijn dat je haar nog hebt. Ooit was ik te gast bij weblogster Elly. Haar moeder was toen al bijna 100. Ik stelde me voor en ze zei heel helder mijn naam. Dat vond ik zo’n mooie, wonderlijke ervaring. Mijn buuvje is bijna 92. Ik vroeg gisteren of ik, met die wind, toch niet even boodschappen zou gaan halen voor haar. Niks dr van. ik ga zelf, anders kom ik de deur helemaal niet meer uit, zei ze. Ze heeft mijn moeder nog gekend en daar praat ze vaak over. Buuvje, mijn laatste mogelijkheid om ergens een bakje koffie te gaan halen en een beetje over vroeger te leuten. Word ik nu ook oud?
Ja, ik ook hoor haha. Het gaat inderdaad nog redelijk met mijn moeder. Wel vertelt ze verhalen 100 x hetzelfde maar toch ze redt het nog steeds zo met hulp om op haar zelf te blijven wonen. En ik ben er nog steeds blij mee. Het is inderdaad leuk om nog iemand te hebben om over het verleden mee te praten. Ik heb een oude schoolvriendin, zij is vroeg uit huis gegaan en vind het ook zo leuk om met mij nog over vroeger te praten, Dus ja wij worden ook ouder haha.