Gisteren lag ik op 10 uur al op bed, niets voor mij maar ik heb bijna het klokje rond geslapen, had het even nodig.
Toch nog maar even langs mijn moeder gegaan vandaag, ze had wel veel pijn en ze lag nog veel op bed vertelde ze. Niet zo gek natuurlijk.
Bij de Hema een bakje koffie gaan drinken en een broodje eten. Naast me komt een mevrouw zitten, ik ken haar als zoveel mensen uit het dorp, niet heel persoonlijk maar ik heb wel eens eerder met haar zitten praten toen ze aan het fietsen was. Ze is denk ik al een flink eind in de zeventig en een goed ontwikkelde vrouw die eigenlijk over van alles wel mee kan praten.
Hallo zeg ik, ook even een bakje bij de Hema doen.
Ja zegt ze, ik dacht dat er misschien iets speciaals vandaag zou zijn omdat het Valentijnsdag is maar dat is niet zo. En nu miste ik de bus dus heb ik mezelf maar verwend met een appelpunt. Ik vind het altijd zo leuk om iets te krijgen, het hoeft geen waarde te hebben en maar een hebbedingetje te zijn. Gek eigenlijk hé.
Zo raken we in gesprek. Ze vertelt me dat ze ook regelmatig naar Rotterdam naar de markt gaat, gewoon zegt ze, even verstand op nul en die drukte geeft me het gevoel dat ik ergens bij hoor. Ik weet niet hoe ik dat precies kan vertellen hoe dat voelt.
Maar ik snap precies wat ze bedoelt, dat soort dingen heb je gewoon als je alleen bent, geen zin hebt om altijd binnen te blijven zitten dan ga je die dingen opzoeken.
Ze vertelt met nog een mooi verhaal over haar schoonmoeder die helemaal niet van bossen bloemen hield en als ze er een kreeg altijd zei, hoe krijg ik straks die vaas weer schoon als je uitgebloeid zijn en de rommel er van.
Ik vond haar altijd maar een zeur, zei ze, maar nu denk ik precies hetzelfde dan krijg ik van die grote takken die ik een grote vaas moeten en dan denk ik hoe krijg ik die zware vaas met al dat water weer leeggegoten als alles uitgebloeid is.
Hoe ouder ik word hoe vaker het lijkt alsof ik in de spiegel kijk en mijn moeder zie. En soms heb ik ook het idee dat ik mijzelf verloochen om met de tijd mee te doen, zegt ze heel openhartig.
Wil je soms ook een punt appeltaart vraagt ze aan me, maar ik bedank, heb net een broodje gegeten zeg ik tegen haar.
We zitten zo nog even te praten over dingen in het dorp, de vrouwendag waar ik nog naar toe moet gaan. Verschillende culturen, godsdiensten, onze kinderen.
Met een goed gevoel stap ik even later op de fiets en ga naar mijn volgende adresje, een vrouwendag dus waar ik even foto’s ga maken en een gesprekje voor een verhaal er bij.
Onderweg bedacht ik me dat ik ook nog een verjaardag had vandaag dus meteen daar maar naar toe gegaan. Ze vragen of ik blijf eten en ik denk, waarom ook niet, gezellig toch en ik hoef zelf niets te doen.
Nu ik toch on tour ben ga ik meteen even naar mijn vriendin en haar man, heb voor hen een kleinigheid gekocht omdat ze er gewoon ook altijd voor mij zijn en het Valentijnsdag is vandaag. Ze gaat met mij mee kijken voor iets nieuws op de vloer aankomende week.
Mijn laatste klusje voor vandaag is een toneeluitvoering, ik kom een half uur voor de pauze binnen maak wat foto’s. Ik vind het een aardig saai stuk, kom nog wel wat bekenden tegen en drink even een wijntje en maak een praatje over het stuk met de regisseur.
Zo was het wel weer welletjes voor vandaag, heel de dag op pad zonder thuis geweest te zijn en dat in mijn “vrije” weekend. Nu nog even met de beentjes op tafel, glaasje wijn en detective kijken.
Een mooi en herkenbaar verhaal hoor, wanneer je alleen bent, komen af en toe de muren op je af, en moet je er even uit.
Ja precies, kan wel goed alleen thuis zijn hoor maar soms fiets ik graag even weg.
Haha drukke dag dus!!
Leuk om zo in gesprek te raken met andere mensen.
Was zeker leuk al vind ik soms afgeluisterde gesprekken nog boeiender.
goed zeg zoals jij je dag invult met allerlei activiteiten Anneke
Ja het woord vervelen ken ik niet zo goed.
Nlou dat kun je toch wél een volle dag noemen;-) Alleen leven heeft natuurlijk nadelen maar óók voordelen, je kunt dus makkelijk dingen om gooien zonder dat anderen er last van hebben. Zo even ergens kunnen meeeten is dan toch heel gezellig denk ik.
Vanmiddag zat er een vrouw naast me bij de Hema en hoorde ik zo het gesprek, haar man was pas overleden en haar vriendin vroeg of ze niet weer een andere man zou willen.
Ze was er van overtuigd, dat hoefde ze niet meer. Ik snap dat soms ook wel hoor al mis ik ook wel best vaak iemand naast me. Ach zal wel altijd een dubbel gevoel blijven.
Je vrijheid moet je toch wel veel waard zijn! Nou ben je ook een flexibel mens, dat scheelt ook een hoop. Leuk blog!
Liefs Kakel
Ja dat merk ik wel hoor dat mijn vrijheid toch wel een kostbaar iets voor me is. Maar goed dat houdt niet in dat ik soms niet verlang naar iemand naast me. Ach wie weet sluit gewoon niets uit.
Zo, dat was een goed gevulde dag zeg!! En ja, ik herken het ook wel wat die vrouw vertelt. Trouwens ook alle onhebbelijkheden die mijn moeder had lijk ik steeds meer te gaan bezitten…. ook herkenbaar dus.
Nou als ik mijn moeder zo zag na haar val leek het wel alsof ik in de spiegel keek en juist daarom irriteerde het me ook wel.
’t is gewoon werken, Anneke. Leuk werk denk ik, maar werk. En dus die avond met zo’n detective. Ha zo sluit ik vaak ook de dag af. Ik ben nu aan een enorme box van Maigret bezig. Elke avond een avontuur.
O Maigret ja daar zou zelf ik even stil voor gaan zitten. Vind niet alle detectives mooi hoor maar die Engelse vind ik wel leuk om naar te kijken.