Gisteren kocht ik een aantal USB sticks om kopieën van mijn foto’s op te zetten die momenteel allemaal op een externe harde schijf staan want ben altijd een soort panisch om mijn foto’s kwijt te raken. Heel optimistisch 64 GB maar kan er nog wel een aantal bij gaan halen als ik al mijn foto’s wil bewaren. Maar die voor de krant heb ik al besloten die laat ik maar zo. Al raak ik morgen al mijn meubels en spullen en dingen kwijt zal ik het wel jammer vinden maar dat is allemaal te vervangen maar foto’s zijn nooit te vervangen.
En dan verbaas ik me altijd weer hoe het mogelijk is dat er zoveel foto’s op zo’n klein stick kunnen staan. Boven heb ik mappen vol met negatieven en nu op een paar vierkante centimeter staan jaren van foto’s.
Hoe het allemaal kan denk ik maar niet over na want dat snap ik toch niet maar waar ik wel eens over nadenk is: Stel doordat er iets gebeurt van een ramp of iets anders en overal zou de stroom uitvallen. En we geen gebruik meer kunnen maken van alle digitale media waar blijven we dan als alles aan gegevens alleen digitaal is.
Zijn politie, brandweer, ziekenhuizen nog in staat om hulp te verlenen, weten waar er wat aan de hand is.
Ik geloof er niets van en denk dat het dan een enorme puinhoop wordt waarbij alleen de sterksten het zullen overleven.
En zo bij het saven van mijn foto’s denk ik daar dan wel eens over na. Want stel dat we opeens weer kwamen in een wereld zonder digitale mogelijkheden.
Ik weet dat ik er niet te lang over na moet denken want de kans is wel heel klein dat het zal gebeuren natuurlijk. Want ook oorlogsvoerders zijn tegenwoordig afhankelijk dan die dingen dus zullen ze niet alle netwerken vernietigen.
Maar toch, ooit las ik jaren geleden een SF boek en dat ging er over ging dat door aardbevingen al het water op aarde verdampte door de kern van de aarde. Er waren nog maar sporadische plaatsen waar water was. En wat er toen gebeurde op de wereld.
Ik weet helaas de titel niet meer maar nog wel dat het boek toen een enorme indruk op me maakte en ik na al die jaren dit boek nog soms in mijn gedachte heb. Het werd inderdaad een struggle for life waarbij alleen de slimsten en sterksten overleefden.
Vandaar dat ik daarom misschien altijd dingen dubbel wil saven. Foto’s op externe schijf, ze staan nog de meeste op DVD zoals ik het eerst deed en nu ben ik bezig ze allemaal op sticks te zetten die ik dan bij een ander bew
aar. Net zoals mijn dagboeken waarbij ik naast de diverse digitale versies ze ook nog uitdraai op gewoon papier, wel veel werk en het neemt veel plaats in beslag maar je weet het nooit. Bovendien is het op een stick een beetje moeilijk om bijvoorbeeld toegangskaarten, uitnodigingen en dat soort dingen op te plakken.
Het beheerst mijn leven niet hoor maar soms moet ik daar wel eens aan denken…
Gewoon Ik 
Ik heb het van me af gezet. Wie kijkt er naar mijn foto’s als ik dood ben? Pessimistisch of de realiteit?
lieve groet Kakel
Misschien je kind en eventuele kleinkinderen. Heb er ook niet veel illusies over hoor dat ik veel bekeken zal worden. Maar misschien als ik ooit in de Breeje zit ik het zelf leuk vind om alles terug te kijken.
Het begin van het einde
velen dachten vroeger
dat het gekken waren
die science fiction verhalen verzonnen
de realiteit echter heeft de fantasie voorbijgestoken
met angst wordt vandaag over morgen gesproken
want al
langer geleden dan gisteren
is de gevreesde struggle for life begonnen
Carpe diem, Anneke! 🙂
Lenjef
Ja dat klopt denk maar aan 1984 Orwell zat er niet zo ver naast. Dat vond ik destijds ook zo’n aangrijpend boek net als dat boek over dat watertekort. En dat laatste doe ik wel hoor, zeker met dit prachtige weer ;)..
Mijn foto’s staan op de pc en als back-up op een externe harde schijf. Uiteindelijk zijn zij het resultaat van jaren fotograferen, die wil ik niet kwijt raken hoor.
Dat heb ik ook hoor al ben ik nu met het uitzoeken ook wel wat aan het verwijderen. Bijvoorbeeld alles voor die krant. Pff als ik dat kwijt zou raken zou ik minder erg vinden. Bij mij staat ook alles op een externe harde schijf. En nu een kopie op sticks.
Ja. Ik denk daar ook wel eens aan. Zo’n “bom” die alle digitale dingen wist. Bij mij gaan de foto’s jaarlijks nog in papieren versie in een album. Lekker ouderwets.
Daar ben ik 10 jaar geleden toen mijn kind 18 werd mee gestopt. Daarvoor ook altijd gedaan. Dus maar hopen dat het digitale blijft ;).
Ik moet er ook niet aan denken om mijn foto’s kwijt te raken. Zet ze ook op een externe harde schijf. Gelukkig had ik dat (vooruitziende blik?) net weer gedaan, toen mijn computer crashte, vorig jaar. Uiteindelijk bleken ze gewoon nog aanwezig.
Toch, als alleen maar de stroom uitvalt ben je tegenwoordig al aardig onthand.
Ja bij mij ook op een externe schijf. Dan moet je ook weer oppassen als je computer crasht en hij zit aangesloten kan die ook kapot gaan hoorde ik pas. Ze kunnen vaak nog veel terugvinden gelukkig. Ja vroeger in de winkel als de stroom uitviel konden we onze kassa ook nog handmatig bedienen. Nu gaan de winkels dicht, voorraad en alles is er aan gekoppeld.
Enkele jaren terug hebben wij al onze dia’s digitaal gemaakt, op verschillende dvd’s gezet en uitgedeeld naar kinderen. Ja toen hadden we er nog 2, sprak zei cynisch:) maar goed… Onze Evelien heeft die dvd dus nog. Ze doet er zoals verwacht niet mee. Net zo min als ik. Ik ben dan ook geen foto oma, die hoef ik niet. Dat over foto’s. Over je vraag of ik wel eens nadenk als iets uitvalt. Ja. We hebben hier wel eens een stroom storing gehad van een paar dagen. Je bent dan vreselijk onthand. Maar aan de andere kant blijkt de wereld gewoon door te draaien.
Dat is ook zo hoor, alles gaat gewoon door dan maar zonder stroom. Beetje inventief zijn dan. Je cynische opmerking klinkt triest, daar zal vast een heel verhaal achter zitten.
Ik heb wel met mijn schoondochter al een paar keer kinderfoto’s van mijn zoon zitten bekijken, zo leuk om te doen vond zij ook. Maar ja wat ze er mee doen als ik er niet meer ben maakt me dan ook niet uit. Dan heb ik er zelf geen last meer van.
Onze oudste dochter is op 27 juli 2011 overleden aan de gevolgen van kanker….
Jeetje zeg dat is triest. Het ergste wat je kan overkomen om een kind te verliezen. Helaas weer ik daar alles van. Hoop dat je de moed weer hebt gevonden om door te gaan. Het zijn gewoon wonden die altijd blijven en zo nu en dan verdomd zeer doen. Heel veel sterkte er mee..
Dankjewel… het is een gemis dat nooit opgevuld wordt. Ze was pas 31 jaar….
Ik denk er ook liever niet zo aan, want de ramp zou niet te overzien zijn wanneer elektriciteit langer dan een dag niet beschikbaar is… 😦
Hoezo verslaafd Harrij??? haha Nou het kan ook wel eens lekker rustig zijn. Kaarsje aan en boekje lezen…….
…. kaarsje aan boekje lezen, perfect. Ik dacht ook niet aan de persoonlijke ‘ellende’ van een p.c. of laptop die het even niet doet (lekker rustig), maar aan alle systemen die deze wereld op gang houden, zoals verkeersregeling op de weg, op het water en in de lucht, ziekenhuizen, liften, verkeerslichten, gasvoorzieningen, openbaar vervoer en nou ja zo kan ik nog wel tien bladzijden vullen 🙂
Van mij zouden we wel wat vaker flikse storingen mogen hebben, alleen al om méér mensen met de neus op de feiten te drukken dát je niet al je eieren in één mandje moet doen! Mijn weigering om te pinnen en via het internet ligt daaraan ten grondslag. Het is verschrikkelijk dat zelfs een doktersassistente niet eens meer een afspraak kan maken als de computer het niet doet. En er Kan héél veel niet zonder stroom of internet.
Nou daar denk ik ook wel eens aan artsen en zo pff toch maar niet aan denken. Ze hebben totaal geen gegevens dan meer volgens mij. Ja soms kan het geen kwaad dat mensen dat weer eens beseffen hoe afhankelijk we daarvan geworden zijn.
Gelukkig hebben ze wel overal aggregaten, als de stroom bijvoorbeeld door iets simpels uit zou vallen. Moet je niet denken aan oorlogen of aanslagen natuurlijk. Ja best wel eng hè als je er bij stil staat. Ik heb mijn foto’s sinds 2007 of zo allemaal digitaal. Ook eerst op CD’s en zo gezet. Moet er ook een oplossing voor vinden. En de USB sticks hebben een groot geheugen tegenwoordig, lijkt me ook wel handig!
Ik denk daar ook wel eens over hoor. Weet je, wij zullen nog wel overleven zonder al het digitale, maar veel jongeren?