Van klepperaar tot koude thee

Ondanks dat alle media ons waarschuwen voor de hitte en noodscenario’s bijna ingesteld worden ben ik lekker om een uur of 11 gaan fietsen. Er stond een heerlijk windje en het was zalig.
Ik onderschat echt niet dat het voor sommige, zekere oudere en zwakkere mensen, oppassen is maar heb ook wel eens het gevoel dat mensen het allemaal wel een beetje overdrijven en iedereen loopt te zuchten en te kreunen. Zelfs mijn zoon vroeg nog of ik wel genoeg dronk, pff hij weet best dat ik ongeveer al drie liter thee per dag drink. Deden ze dat twee weken geleden ook al niet toen ze gewoon nog een dikke jas aan moesten zo koud als het was.
Ik merk ook bij mezelf wel dat ik er ongemerkt toch ook door beïnvloed word en ik heb zelfs een cap gekocht vanmiddag want als ik aan het fietsen ben heb ik het idee dat iedereen die ik tegenkom met een zonneklep of pet op aan het fietsen is, dus zal het wel nodig zijn denk ik dan maar. En zeker op de tijd dat ik meestal fiets.
En wat te drinken meenemen. Als een kind van mijn vader, die altijd koude thee meenam als ie ging hooibouwen bij de boer, heb ik een fles koude mint thee bij me, heel dorstlessend en smakelijk ook nog een keer.
Alleen deed het merkwaardige verschijnsel zich voor dat toen ik vanmiddag terug fietste met mijn uiterst charmante cap het wel leek of niemand zo’n pet ophad.  Verbeelding of zie je soms alleen dingen die je denkt te zien en mis je de rest. Nou ja na 5 minuten dat warme ding op mijn kop gehad te hebben, lekker afgegooid en de wind door mijn haren laten waaien. Heerlijk was het.
Even wat wezen winkelen, het was koel in de winkels en ergens een broodje gegeten en een bakje gedaan (drie keer raden waar, meteen goed De Hema 😉 ).
Op de heenweg zag ik toch mijn grote verbazing en verrassing opeens weer een ooievaar op het nest staan.
Een paar maanden geleden waren er twee ooievaars en was ik getuige van de paring. Daarna had ik uitgerekend wanneer ongeveer de jongen geboren zouden moeten worden. 
Een van de Hemadames die weet dat ik graag fotografeer had toen als eens gevraagd of ik die ooievaars wel eens gezien had. Dus ik vertelde dat ik een mooie serie foto’s gemaakt had.
Maar noch zij (en zij woont er heel dicht bij en keek ook vaak) noch ik die er toch zo’n keer of vier per week langs gefietst ben hadden ooit jonge ooievaars gezien. En op een gegeven moment was het nest verlaten. Heb ze wel weken zien zitten broeien, net het kopje boven de rand uit.
Dus hoe of wat, ik weet het niet, misschien geen goed nest, eieren niet uitgekomen, onvruchtbare ooievaar (dat is een contradictio in terminis in mijn beleving) maar hoe vaak ik ook keek nooit jongen gezien en dat vond ik best jammer.
Vandaag zat een van de ooievaars op het nest, zo nu en dan kijkend, misschien zijn of haar partner verwachtend, ik weet het niet. Heb een half uur lekker in het gras in de schaduw zitten kijken en wachten maar zag verder niets.
Hoop dat ze volgend jaar weer terug komen, ze schijnen wel heel trouw aan hun nest zijn, en dan wel zullen zorgen voor wat nakomelingen. Misschien waren ze nog te jong, ja het houdt met wel bezig haha. Suggesties zijn van harte welkom….