Als kind reed hij al met een karretje achter zijn fiets om kranten op te halen, oud ijzer en wat nog meer van waarde was en niet al te groot nam hij mee.
In een schuur bij zijn vader mocht hij het opslaan en verkocht hij het later weer om zo een zakcentje te verdienen. Een kind dat altijd meedeed bij het Huttendorp en ik herinner me nog dat het eerste jaar dat hij niet meer mee mocht doen, hij er toch weer op vrijdagochtend stond toen er opgeruimd moest worden.
Na en tijdens zijn middelbare schooltijd had hij al een schuurtje ergens gehuurd om zijn spullen op te slaan.
Hij groeide, misschien mede door het altijd sjouwen, uit tot een grote en heel sterke vent met kolenschoppen van handen en een kop met rood haar.
Een aantal jaren geleden begon hij zijn eigen bedrijf met het verhuren van containers en al snel groeide zijn bedrijf hem eigenlijk een beetje boven het hoofd.
Ophalen en containers wisselen had hij geen moeite mee maar de controle door milieudiensten of gemeente en het verder verwerken had hij niet helemaal onder de knie.
Subtiel in zijn uitlatingen is hij niet, zorgen dat de rekeningen de deur uitkwamen gebeurde niet op tijd.
Een vriend kwam in beeld kwam, afgestudeerd, wetend waar ie het over had, nog geen baan maar wel zin om samen met hem het bedrijf helemaal op poten te zetten. 
Ook geen moeite om ook zijn handen vuil te maken.
Samen zijn ze nu aan de slag gegaan en ze vorderen gestaag om er een goed lopend en verantwoord bedrijf van te maken.
Allebei hebben ze hun eigen kwaliteiten die het bedrijf zo nodig heeft. Ik hoop dat het ze lukt want de ene is mijn zoon en de andere zijn vriend.
Geschreven in het kader van de WE300 waarin een verhaal van 300 woorden wordt geschreven waarbij het woord waar het verhaal over gaat, dit keer Handelen, niet gebruikt mag worden. Meer verhalen op https://platoonline.wordpress.com/
Gewoon Ik 
Mooie invulling. Ik hoop ook dat het ze lukt.
Dank je Marja, ik hoop het ook. Voorlopig gaat het goed.
De afvalverwerking heeft een flink aantal regeltjes, en ook de papierwinkel is omvangrijk.
Klopt Edward, ze moeten bij de controlerende instantie precies kunnen volgen wat voor afval er opgehaald is en waar het naar toe gegaan is. Een heel systeem en papierwinkel.
Dus jouw zoon is de regelaar. Een mooi verhaal en ja… natuurlijk hoop ik ook dat de jongens slagen. Mooi verhaal waarin het woord handelen ook nog mooi op twee manieren kan worden uitgelegd.
Nou eigenlijk zijn het allebei wel aanpakkers met hun eigen kwaliteiten. En mijn zoon had nog geen baan dus een mooie overbrugging (of misschien resulterend in het creëren van een vaste baan) om wat anders te zoeken. Ik hoop dat het ze lukt samen. Ze kunnen het goed met elkaar vinden.
Mooi gehandel!
Dank je wel.
Wens de jongens veel succes Anneke.
Zal ik doen Ria, dank je wel.
Wat een mooi verhaal Anneke. Ik hoop van harte met je mee dat het een mooi succes wordt.
Ik hoop het ook daar zijn beide gebaat mee en anders een goed leerproces.
Dat móet wel goed komen, zoveel inzet én know how gebundeld en aangevuld met vriendschap, wat wil een mens nog meer!
Ik hoop het ook, zoonlief had nog geen vaste baan en dit is een mooie kans om of een baan te creëren voor hemzelf of een opstapje naar anders werk. En zijn “baas” is er ook mee gebaat.
Sowieso “werkervaring”en dat is nooit weg!
Je hebt de WE dicht bij huis gehouden. Ik vind het een mooi initiatief en ik hoop dat het volgers trekt. En enthousiasme!
Lieve groet
Dank je wel Mirjam, ik hoop dat ze er zo samen een mooie bedrijf van kunnen maken, zo niet dan een stuk werkervaring.
Leuk om samen een bedrijf te beginnen waarbij de een de ander aanvult en omgekeerd. Ik hoop dat het lukt. Mooie WE.
Dank je wel, ja ik hoop het ook voor die twee, denk dat ze er allebei bij gebaat zijn.
Wat een mooie WE. Ik hoop dat de mannen slagen met hun bedrijf.