Bij sommige dieren die ik onderweg tegenkom moet ik aan iets anders denken zoals deze week toen ik deze ooievaar heerlijk zal lopen “grazen” in een weiland. Hier en daar wat smakelijke hapjes wegpakkend…..
En toen dacht ik aan onderstaand oud liedje
Aan de oever van de Rotte,
Tussen Delft en Overschie,
Zat een kikvors luid te wenen,
Met een zuig’ling op haar knie.
“Lieve kleine”, sprak de oude,
“Zie je ginds die ooievaar?
’t Is de moord’naar van je vader,
Hij vrat hem op met huid en haar.”
“Potverdorie”, sprak de kleine,
“Heeft die rotzak dat gedaan?
Als ik later groot en sterk ben,
Zal ‘k ‘m op z’n donder slaan.”
Nauw’lijks sprak hij 
deze woorden,
Of daar kwam de ooievaar,
Greep de kleine bij zijn lurven,
En vrat hem op met huid en haar.
Aan de oever van de Rotte,
Tussen Delft en Overschie,
Zat een kikvors luid te wenen,
Zonder zuig’ling op haar knie
Marja zette op FB nog een You tube filmpje er onder zo grappig
Dus even gepikt van haar 😉 Dank je wel Marja
