Op glad ijs…..

Vanmorgen al vroeg een appje van mijn zoon dat het pakketje onderweg weg, opluchting alom, daar mocht ie me wel voor wakker maken.
Wij hebben zo’n leuke postbezorger, weet niet uit welk land hij afkomstig is, maar hij heeft altijd wel grappige opmerkingen. Als ik niet thuis ben schrijft ie altijd op de briefjes waar het pakje dan is, groetjes.  En vandaag zei hij, je bent wel weinig thuis de laatste tijd haha terwijl ik toch echt niet zoveel pakjes krijg. Maar goed was ieder geval heel blij en het ziet er prachtig uit met mooi glanzend papier waardoor de foto’s mooi uitkomen. Ik zie nog wel een paar schoonheidsfoutjes maar een kniesoor die daar op let denk ik dan maar.
Vanmiddag even naar mijn moeder, ze ligt blijkbaar net op haar bed even na de middag zoals ze altijd doet. Ze wordt met moeite wakker en gaat in haar stoel bijna meteen verder met slapen. De pedicure was geweest, dat wist ik niet, normaal zet ze dat altijd in de agenda nog na het eten dus ze was gewoon moe.
Kan merken dat ze er ook moeite mee heeft hoe morgen alles geregeld is en moet worden. En de opmerking dat alles geregeld is en ze zich nergens druk over hoeft te maken komt niet echt binnen. Kan je me voortaan ’s morgens niet even bellen zegt ze, dan heb ik iemand om tegen te praten. Nou dat heb ik haar wel even uit haar hoofd gepraat, daar begin ik niet aan. Ze belt me al heel vaak en dat vind ik prima maar ga niet iedere morgen als verplichting bellen. Ze krijgt iedere ochtend iemand van de zorg dan maakt ze daar maar een praatje mee, hoewel die meiden, dat snapt ik wel, het meestal druk hebben.
Merk toch wel dat het steeds wel moeilijker wordt voor haar, ze voelt zich ondanks alle bezoekjes van ons best, de zorg en iedereen best eenzaam. Het liefst zou ze heel de dag iemand om haar heen hebben. Maar ja dat kan nou eenmaal niet. Op de terugweg lekker een lang rondje door de polder gaan fietsen en hier en daar wat foto’s gemaakt. Zo leuk die schaatsende watervogels op het ijs, er is gewoon genoeg te zien in de polder. Best wel koud maar met een lekker zonnetje en dat maakt het toch weer heerlijk om hier en daar even af te stappen en wat foto’s te maken.

De sigaren beginnen allemaal open te barsten en de pluizen zijn overal al te vinden. De sloten zijn er bijna mee dichtgegroeid. Er is een tijd geweest dat ze zeldzaam waren maar in het Loetbos zijn er zat te vinden. En meerkoeten, blijven mijn favoriete watervogels. Altijd bezig, elkaar nazitten, uitglijden met die grote mooi getekende poten. De hooligans van de polder……