Of het nu dieren of mensen zijn, moederliefde kom je overal tegen en daar kreeg ik de afgelopen week een mooi voorbeeld van te zien.
Vorige week vrijdagochtend fietste ik door de polder op weg naar Apeldoorn ga ik altijd de eerste 10 km met de fiets, daarna bus en trein en weer fiets.
Het was heel rustig en ik was mooi op tijd dus fietste op mijn gemakkie toen ik twee koeien zag staan met twee kalfjes.
Dat vond ik op zich al bijzonder eigenlijk, zo vaak zie je niet dat kalfjes bij de koeien mogen blijven, hoewel er wel een bepaalde tendens is volgens mij om het wel te doen. Want ik zie het wel vaker. Ook koeien waarvan de horens niet afgezaagd zijn. Alle kalfjes worden niet meer in het voorjaar geboren al verwacht je dat eigenlijk wel.
Maar goed, ik fietste daar en was er net voorbij toen ik een plons hoorde, eerst drong het nog niet helemaal tot mij door maar ik stopte, zette mijn fiets aan de kant en liep terug naar de twee koeien toe.
Ik zag dat een van de kalfjes in de sloot zat, pakte mijn camera om er een foto van te maken toen ik tot mijn grote verbazing en verwondering moederkoe het kalf in zijn nek (het was een stiertje zag ik later) pakte en op de kant trok.
Helaas was ik te laat om mijn camera klaar te hebben zo snel ging het. De koe begon meteen het natte kalfje droog te likken en ook de andere koe en het kalfje kwamen even kijken of het allemaal goed ging. Het was echt zo’n magisch moment en het voelde een beetje aan alsof zoiets gewoon niet kon. Maar het was echt zo.
Maakte nog een paar foto’s maar mijn camera was niet goed ingesteld dus er was er maar een gelukt. Ik vond het gewoon ontroerend zo mooi. Toen ik zondagavond weer terug kwam zag ik ze alle vier vrolijk weer in het weiland staan dus hij had er geen nadeel aan overgehouden. 
Moederliefde….
Advertenties
Dit bericht werd geplaatst in Algemeen, Polderverhalen en getagged met horens, kalfjes, koeien, moederliefde, sloot. Maak dit favoriet permalink.
Geweldig dat je zo’n mooi moment hebt kunnen vastleggen Anneke.
Helaas niet het moment dat hij dat kalfje uit de sloot trok. Dat was wel jammer maar het bleef magisch voor me.
Ook zonder het mooie verhaal al een lieve foto.
Dank je wel. Het was ook een ontroerend gezicht.
Knap van die moederkoe. Wat zie jij toch altijd bijzondere dingen.
Het is een wonder Marja dat ik nog nooit de sloot zelf in gereden ben. Zo zit ik altijd te kijken naar alles haha en dan zie je denk ook veel waar andere misschien gewoon langs fietsen.
Mazzelaar dat je dat zomaar ziet! Ik zie ook steeds vaker weer koeien samen met hun kalfjes, zo mooi! Goh.. wat een instinct heeft zo’n moederkoe hè..
Het was heel bijzonder om te zien, jammer dat ik er geen foto van kon maken.
Wat een bijzondere ervaring.
Verwonderende groet,
Dank je .
Nou zeg, dat is zeker bijzonder dat die kalven bij hun moeder mogen blijven…….. mooi tafereeltje.
Ik zie het wel vaker tegenwoordig in de polder. Meestal wel op terreinen van natuurbeheer.
Wat jij allemaal niet meemaakt, heel bijzonder lijkt me dat! Heel jammer dat je de camera niet tijdig kon activeren want dat hadden vast heel bijzondere foto’s geworden.
Ja dat laatste vond ik ook heel erg jammer. En zoals ik bij Marja al zei het is gewoon een wonder dat ik zelf nog nooit in de sloot ben beland zoals ik altijd overal heen kijkend op de fiets zit.
Wat mooi dat jij daar getuige van mocht zijn.
Het was een bijzondere ervaring inderdaad.
Echt een cadeautje, zo’n bijzonder moment!
Lieve groet
Zo zag ik dat ook inderdaad. Een cadeautje en daar had ik graag de bus voor gemist (gebeurde niet was nog net op tijd).