De week van de eenzaamheid…..

Gisteren ben ik voorzichtig een stukje gaan fietsen, het ging en daarmee had ik het ook wel gezegd, eigenlijk viel het me best een beetje tegen maar het voelde zo ontzettend goed aan, gewoon weer op mijn fiets te zitten. En ben verstandig geweest en het gehouden op een kort rondje fietsen van een kilometer of 5 op rustige polderwegen.
Vandaag had ik nog twee afspraken voor de krant en daar ben ik ook op de fiets naar toe gegaan. Gewoon iedere dag een stukje fietsen dan komt het vanzelf wel weer.
Het is deze week, de week van de eenzaamheid en in het kader daarvan wordt er ieder jaar bij ons een maaltijd georganiseerd in het kader van de langste tafel van Nederland.
Samen eten, nieuwe contacten opdoen is de insteek er van. Maar liefst 125 mensen deden er mee. Er kon buiten gegeten worden en normaliter schuif ik dan ook even aan maar het was nu zo druk en ik merkte dat het allemaal best krap was met het eten omdat er onverwacht toch nog mensen gekomen waren die zich niet aangemeld hadden dus ben ik maar gewoon daarna thuis gaan eten. Het hele college van B en W was ook aanwezig om mee te eten dus het was een gezellige boel. Vorig jaar hadden ze veel eten weg moeten gooien omdat mensen niet op kwamen dagen dus dit jaar was er wat bewuster ingekocht. De maaltijd is gratis en gezellig samen eten en wat praten is eigenlijk de bedoeling. Toch waren er een aantal mensen die zaten te eten alsof ze weken geen boterham meer gekregen hadden. “Snap jij dat nou” vroeg een van de dames van de organisatie “ik verbaas me nergens meer” over zei ik lachend. Maar het is natuurlijk best een beetje aso want met een beetje normaal delen met elkaar had iedereen gewoon wel 3 of 4 broodjes en boterhammen kunnen eten. Maar goed dat soort dingen zal je toch wel altijd houden denk ik. Er waren ook nog allerlei lekkere hapjes zoals fruitspiesen, pannenkoekjes, appelflappen en een soepje vooraf.
Mijn vriendin had ook twee vrouwen meegenomen uit een serviceflat die weinig ergens meer komen en die hadden het zo ontzettend naar hun zin en daar is het eigenlijk ook wel voor bedoeld.
De dagbesteding van een groep mensen met een verstandelijke beperking hielp met het inschenken van thee en koffie en ze hadden ook een aantal gerechten klaargemaakt.
Een van de meiden kwam gezellig naast me zitten en begon te vertellen dat ze het zo leuk vond en dat het allemaal zulke aardige mensen waren die een praatje met haar maakten.
Het was een meisje met het syndroom van Down. Een leuke meid Eline, ze vertelde dat ze werkte als kok in een restaurant bij ons in het dorp dat wordt gerund door dezelfde dagbestedingsgroep. Dus ik vroeg mag ik jouw naam in de krant zetten. “Dat heb ik nou altijd al eens een keer gewild zei ze, in de krant komen”. Ik smolt haha dus ik zei, zoek jij nou een leuk groepje mensen op die met jou hebben staan praten dan ga ik daar een foto maken. Ze liep meteen naar onze burgemeester toe en de mensen die bij hem in de buurt zaten en ik nam ze op de foto. “Heb je ook een computer vroeg ik aan haar” , nee die had ze niet vertelde ze. “Nou zei ik dan kom ik je foto wel een keer brengen in het restaurant waar je werkt”. Ze was helemaal blij. Heerlijk eerlijk zo’n kind of jonge dame eigenlijk al hoor.
Het was vanmiddag zulk prachtig weer dat ik dacht, ik fiets even lekker een stukje de polder in, ga even heerlijk ergens op een bruggetje zitten, even niksen genieten van het prachtige weer en de rust in de polder.
Maar nauwelijks was ik de weg door de polder op gefietst of ik hoorde iemand achter me mijn naam roepen. Even dacht ik nog net doen of ik het niet hoor maar toch maar niet gedaan, daar gingen mijn plannetjes. Een vriendin die het wel leuk vond om even een stukje samen op te fietsen. Nou dat was ook nog wel gezellig, even wat kletsen en ik ging nog niet zover dus bij haar nog even in de tuin een bakje gedaan. Wel anders dan mijn planning maar ook wel leuk. Daarna nog naar een openingsreceptie van een bedrijf. Iedereen die momenteel wat organiseert treft het met het mooie weer natuurlijk. Hier ook iedereen kon lekker buiten staan met een hapje en een drankje. Wel een lekker afwisselende dag zo.