Toen ik jong was, was er bij ons op het dorp een jongen Jopie die een verstandelijke beperking had. Hij was heel simpel maar ook heel open in de dingen die hij vroeg aan de mensen.
Hij werd ouder en fietste heel vaak door het dorp, je kon hem al van verre aan horen komen want hij praatte altijd hardop. Hij hielp hier en daar bij bedrijven met wat klusjes. Een jongen/man waar geen greintje kwaad in zat en iedereen kende en groette hem. Toen zijn ouders nog leefden zorgden zij voor hem en later nam zijn zus die taak over. Of ie nog leeft, ik weet het eigenlijk niet, hij zou dan nu rond de 70 jaar zijn. Zou het nog eens aan mijn broer moeten vragen die nog in het dorp woont.
Waarom vertel ik dit verhaal.
Zal het uitleggen. Momenteel kom ik ook veel mensen tegen die hardop buiten, in de trein, in winkel of waar dan ook praten.
Dat zijn geen mensen met een verstandelijke beperking (al heb ik hier en daar wel mijn twijfels) maar “normale” mensen die met een oortje lopen te bellen. Alsof iedereen zo graag meeluistert naar al die verhalen.
Ik weet niet of ik de enige heb maar mij gebeurt het wel regelmatig dat ik denk dat iemand wat tegen me zegt en ik wil antwoorden als ik dan opeens dat snoertje zie lopen en denk shit die heeft het niet tegen mij.
Pas bij de trein ook een man die naast me stond en zei “wat een drukke trein” en ik (verrast dat mensen ook nog wel eens wat zeggen) antwoordde “nou he” waardoor de man meteen door ging met praten natuurlijk weer tegen zijn telefoon.
Zie ook vaak dat mensen bij kassa’s gewoon doorkletsen, bij de buschauffeur, restaurants. Echt wel aso hoor zo gebarend wat ze willen en gewoon doorkletsen.
Zag pas ergens een bordje hangen waarop stond. “Uit privacy overwegingen helpen wij niet als u aan het bellen bent” . Vond het wel een goeie spreuk eigenlijk.
Jopie wist niet beter, hij was gewoon zo en niemand stoorde zich er aan.
Ik heb ook een Iphone, zit er ook in de trein op te lezen of een spelletje te doen. Dat deed ik vroeger met een boekje of puzzelboek ook. En het is gewoon een makkelijke apparaat en niet meer weg te denken. Dat hoeft ook niet maar een beetje “normaal” er mee omgaan mag van mij wel hoor.
Vanmiddag was ik nog laat onderweg en terug naar huis zag ik de prachtigste kleuren terwijl de zon onderging. Ben heel wat keren afgestapt om te kijken en foto’s te maken, wat een geweldig gezicht.
Je hebt gelijk.
De verstandelijke beperking van de schreeuwers in openbare ruimtes is luidruchtig en opvallend.
De onschuld van Jopie maakt het leven mooi.
Vrolijke groet,
Je hebt helemaal gelijk. Ik stoor me er ook aan.
Maar wat een schitterende plaatjes heb je geschoten.
Het was ook zo’n mooi gezicht die luchten gisterenavond.
Het is asociaal idioot gedoe. Als ik naar buiten ga blijft mobieltje thuis, de binnengekomen berichten lees ik wel als ik weer thuis ben.
Ik heb genoten van jou prachtige foto’s.
Dank je, was ook een prachtig gezicht. Ik neem hem wel altijd mee op de fiets ga vaak de polder in waar ik alleen ben als er dan wat is of een lekker band kan ik wel bellen in ieder geval.
Ik heb tegenwoordig als ik alleen buiten ben ( zonder Henk) wél de oordopjes in omdat ik bereikbaar wil zijn voor wie er dan bij Henk is. Maar verder doe ik niets op de telefoon, zou niet eens kunnen omdat ik geen abonnement heb en dan bel je alleen het hoogstnoodzakelijke onderweg. Ik trap er ook vaak in ja dat ik niet in de gaten heb dat ze bellen. In de tram ben ik de enige die geen telefoon in de hand heeft 😉 Mijn dochter helpt in de winkel iemand die aan het bellen is niet, en zegt vriendelijk “oh U bent nog even bezig” en gaat ze naar de volgende klant 😉
Je dochter heeft groot gelijk, vind het zo aso. Maar snap dat je bereikbaar wil zijn in jouw geval. Heb hem ook altijd bij me maar stop echt niet op de fiets of onderweg als ik mijn telefoon hoor. Dan bellen ze nog maar een keer terug. Bij Peter heb ik een aparte toon op de whatsapp als ik die hoor kijk ik meestal wel even.
Mijn telefoon is echt in hoofdzaak in gebruik bij kinderen en kleinkinderen , ik zit er dus ook geen uren mee in mijn handen en luister er niet op naar muziek.
Ik wordfeut er wel op dus dan heb ik hem wel vast maar voor de rest alleen om te bellen of appen inderdaad met familie meestal om met Wim natuurlijk.
Met of zonder oortje in het oor
sommigen hebben geen luisterende oren nodig om te praten
ze horen zichzelf enorm graag
het lijkt op een moderne plaag
velen beginnen zelfs te vloeken in door god verlaten straten
Een heel tof schrijfsel en prachtige foto’s, Anneke!
Lenjef
Dank je soms kom ik van die kleine ergernisjes tegen….
Kleurrijk blog.
Wat zeg je?
KLEURRIJK BLOG!
Dank u…..
En waar gaat het over als ze aan he bellen zijn? Over niks. Blij dat we hier er weinig hinder van hebben. Prachtig de natuur!
Wat een schitterende foto’s Anneke! En ja die telefoons die weten wat. Ik zet hem gewoon op ‘niet storen’ als ik niet gestoord wil worden…
Ik heb hem meestal in mijn zak en dan hoor ik hem vaak ook niet. Alleen thuis kijk ik toch nog wel gauw even tussendoor. Soms wel te veel vind ik zelf.