Nerve blind…..

Vandaag na mijn werk meteen richting metro gegaan op de fiets naar Capelsebrug en daarna naar Schiedam om de banden weg te brengen.
Gisterenavond nog een aantal zitten bekijken en ik was weer even helemaal zo’n jaar of 30 terug.  Wat leuk om die koppies van toen weer te zien.
Nu doe ik voor mezelf altijd wel stoer en zo kom ik denk ook wel over maar ik vond het toch wel even een uitdaging om een adres in Schiedam te vinden. Op een of andere manier maakt dat mij ook een beetje nerve blind.
Natuurlijk dat ik helemaal niet weet in wat voor buurt en bij wie ik terecht ga komen en mijn fantasie en teveel crimi’s kijken maken dan weer overuren.
In controleer wel weet ik hoeveel keren het adres want ik ben alles behalve iemand die gemakkelijk iets kan vinden.
Begon al meteen verkeerd, stapte in de verkeerde metro. Zo stom, ik ga zo vaak met de metro mee en wist natuurlijk ook meteen dat ik de verkeerde kant op ging.
Na een halte weer gecorrigeerd en richting Schiedam. Alleen de halte die op die site stond bestond niet dus kwam in op Centraal Station van Schiedam.
Geen probleem want er zou een tram in de buurt van die straat stoppen dus na een keer gevraagd te hebben had ik die gevonden. So far so good.
Drie haltes verder was het al, uitgestapt en even gekeken op Google maps maar ik vind het vaak gemakkelijker even te vragen dus vroeg ik het aan twee jonge meiden. Die hadden nog nooit van die straat gehoord. Kijk via google maps zeiden ze, wij willen het ook wel even voor u opzoeken mevrouw.
Ik zei dat zelf wel te kunnen, ook weer denkend, straks hebben ze mijn telefoon en zijn ze er mee verdwenen. Mijn geloof in de mensheid is dus niet zo heel goed blijkbaar.  Maar op start gedrukt en na twee keer toch een verkeerde straat genomen te hebben kwam ik in de goede. Een wijk met allemaal oude flats 4 hoog, beetje apart buurtje voor een blond en blank meisje uit de polder. Ja hoor geen lift en op de bovenste verdieping al die trappen op. Een aardige jonge man, beetje leeftijd van mijn zoon en hij gaat er mee aan de slag. Afspraken gemaakt hoe ik het wil hebben en wat er overgezet moet worden.
Als ik weer terug loop naar de tramhalte, die heel dichtbij is trouwens, zie ik op de straat een OV chipkaart liggen. Ik denk goh iemand heeft zijn OV kaart verloren. Ik pak hem op, draai hem om en mijn eigen gezicht kijkt me aan. Sjips….. normaal stop ik altijd na de bus of trein mijn kaart meteen in mijn telefoon maar weet dat ik nu dacht, stop hem maar even in mijn broekzak.  Dat bedoel ik met nerve blind dat ik dingen anders ga doen. Wat een mazzel dat ik hem meteen weer vond.
Naar de tram en als ik instap en ingecheckt ben geeft ie aan dat ik al ingecheckt ben.  Een mevrouw in de tram zegt, vraag het even aan de conducteur die lekker tegen een hekje aan staat te hangen. Dus ik loop daar naar toe en vertel wat het probleem is, ik heb gewoon niet uitgecheckt natuurlijk toen ik uit die tram stapte. De man vertelt dat ik geluk heb, het is precies dezelfde tram als waarmee ik op de heenweg ging anders had ik 4 euro extra moeten betalen voor niet uitchecken en nu kon ik gewoon alsnog inchecken. Probleem ook weer opgelost. Als ik uitstap bedank  ik hem nog een keer en hij zegt lachend, niet vergeten uit te checken hè…..  Een aardige man.
Nou ja opnieuw metro en fietsen naar mijn stamkroeg de Hema was geen probleem meer en ik had wel wat lekkers verdiend….. missie geslaagd en voor de volgende keer weet ik het natuurlijk zo te vinden…. Ik kijk er naar uit om al de filmpjes weer eens digitaal te kunnen zien. En moet gewoon dit soort dingen eens vaker doen…….