Beetje pushen mag wel…..

Al meer dan drie jaar lang ligt er naast mijn huis een grote stapel tegels die afkomstig zijn uit de tuin van mijn moeder. Toen zij overleed wilde ik die wel graag hebben om mijn terras achter het huis te betegelen. Daar liggen nu 30×30 tegels van die grijze betontegels. Peter wilde dat t.z.t. wel voor me doen en hij haalde ze op met mijn neefje Ronny samen.  Peter heeft jaren als vakantiewerk tijdens zijn studie als stratenmaker gewerkt en het daar geleerd.  Eenmaal onder de knie ging hij ook complete tuinen aanleggen met schuttingen, planten en betegelen. Het is gewoon een handige donder wat dat betreft. Dat verdiende veel meer dan vakken vullen bij Appie zeg maar als voorbeeld. In de jaren ook de benodigde materialen er voor aangeschaft zoals onder andere een trilmachine.
Maar ja kort nadat mijn moeder was overleden kochten Chantal en hij zelf een huis met een grote tuin waar ook van alles aan gedaan moest worden. Nam zelfs ook nog hier en daar een tuintje aanleggen aan. Kreeg hij een drukke fulltime baan en niet het onbelangrijkste een dochter waar hij natuurlijk ook zoveel mogelijk aandacht aan wil geven.
Dus “moeders” (zo noemt ie me altijd als ie belt) kwam altijd ergens onder aan het to do lijstje van hem.  En dat terwijl ik hem ook gewoon betaal voor zulke grote klussen. Als ie iets kleins voor me doet vind ik dat niet nodig maar zulke grote klussen hoeft ie voor mij ook niet voor niets te doen.
Dit najaar stond ik in de planning maar ik hoorde maar niets en vroeg het afgelopen week hoe of wat.
De tegels moeten daar namelijk weg omdat ze mijn huis gaan renoveren en hij stelde voor om ze dan achter in de tuin te zetten zolang….. daar was ik het helemaal niet mee eens. Zie dat al helemaal voor me. Eerst al die tegels naar achteren sjouwen. Nemen best nog een aardige plaats in beslag.
Straks beginnen ze dan ook nog steigers neer te zetten en zijn die mannen aan het werk. Dan kan ik op zijn Hollands gezegd “mijn kont niet meer keren” in die tuin en nergens meer bij.
Denkend aan het bordje op mijn magneetbord uit het huis van mijn moeder waarop staat “Willen is kunnen” dacht ik, dan ga ik het gewoon zelf doen. Zoveel hoeft ie niet opgehoogd te worden, heb al eens eerder wat tegels neergelegd die liggen er nog steeds prima. Eventueel kan ie altijd in het voorjaar de zaak nog rechttrekken. Heb ook genoeg gereedschap er voor om het te doen, hoe moeilijk kan dat zijn.  Dus aan de slag.
(wordt vervolg anders wordt het wel weer zo’n enorm lang blog).