Ik heb Friese roots en daar ben ik nog altijd trots op. Hoewel ik er nooit gewoond heb en de taal niet spreek. Mijn vader is/was een volbloed Fries zeg ik altijd en mijn moeder kwam uit Holland.
Mijn vader kwam uit een samengesteld gezin. Zijn moeder overleed op jonge leeftijd en zijn vader bleef over met 4 kinderen waarvan mijn vader de oudste was. Dat was moeilijk natuurlijk hij werkte en hoe moest hij voor 4 kinderen daarbij ook nog zorgen in de leeftijd van zeg maar 8 t/m 15 jaar. (schat ik, ik weet dat niet precies).
Vandaar dat hij al snel trouwde met een weduwvrouw met 2 kinderen en samen kregen ze nog twee kinderen daarbij.
Mijn vader was gek op zijn moeder en kon niet opschieten met zijn nieuwe stiefmoeder. Voor haar was het natuurlijk ook niet makkelijk opeens zo’n groot gezin er bij en dan nog twee kinderen erbij later.
Maar goed mijn vader vertrok toen hij een jaar of 18 was naar Holland zoals ie het altijd zei.
Een van de twee kinderen die nog geboren werden uit dat nieuwe huwelijk was mijn tante Anneke. Zij was net als ik genoemd maar de moeder van mijn vader en we hadden ook dezelfde achternaam. En het bijzondere is wel dat ook de andere twee nichten die naar onze zelfde oma genoemd zijn dus alle Anneke’s (een wordt Annie genoemd) en ik het goed met elkaar konden vinden vanaf het begin hoewel we elkaar natuurlijk maar zelden zagen.
Maar beide zochten mijn ouders wel op en daar zag ik ze dan altijd en zelf ben ik ook verschillende keren naar Friesland geweest en bij hen op bezoek. En zo houden we ook na het overlijden van mijn ouders nog steeds contact met elkaar.
Mijn tante Anneke is nooit getrouwd, ze was een vrije vogel en hoewel ik ze alleen als kind misschien wel eens gezien heb sprak ze me wel tot mijn verbeelding.
Ze reisde veel, werkte altijd en uit de verhalen die ik over haar hoorde had ik me wel een beeld van haar gevormd.
Tegen mijn zus had ik toevallig zo’n maand geleden al eens gezegd dat ik weer eens een weekje naar Friesland wilde op familiebezoek en dan zou ik die tante ook graag wel eens een keer willen ontmoeten.
Helaas dat kan niet meer…. vanmorgen werd ik gebeld door mijn nicht uit Friesland en die vertelde dat mijn tante was overleden aan het Coronavirus. Ze was 91 jaar en mankeerde wel het een en ander,was astmatisch en had suikerziekte maar woonde nog zelfstandig. Ze werd besmet door iemand van de thuiszorg, werd nog twee weken opgenomen in een Corona afdeling van een verzorgingstehuis en is daar overleden. De kinderen van een van haar zussen (mijn nichten en neven dus) waren als kinderen voor haar en hebben haar ook tot het laatste moment gesteund en bijgestaan.
In de Leeuwarder courant las ik een mooie advertentie waaruit bleek dat mijn beeld van haar wel klopte. Want er stond myn kleurrike muoike wat zoveel betekent als mijn kleurrijke tante…
En het deed me wel wat….dit overlijden van mijn laatste Friese tante en naamgenoot.
Vreselijk toch. Besmet worden door de thuiszorg. Het kan ook maar zo gebeuren denk ik dan. Jammer dat het nu te laat is om nog eens met haar te praten. Gecondoleerd.
Dank je wel. Ja dat is inderdaad erg maar dat gebeurt ook gewoon met dit virus. Erg genoeg ook voor die mensen van de zorg die soms zonder voldoende bescherming werken.
Deze lente komt met tranen, Anneke. Mijn deelneming aan de familie.
Ja voor veel mensen he. Dank je wel.
Ach, zo komt het wel dichtbij Anneke, gecondoleerd hoor.
Dank je wel. Ja zo gaat het met veel oudere mensen die kunnen dit er net niet bij hebben.
Hulkenknuffel
Dank je wel……
Wat jammer dat je er niet nog een keer heen kon.
Helaas dus een besmetting maar de kans is altijd aanwezig bij mensen van de zorg die huis in en huis uit gaan. Gecondoleerd met dit verlies. Je kunt er natuurlijk ook niet heen voor de begrafenis en om de andere familie te steunen. Jammer.
Ja dat klopt. Er komt tzt wel een herdenkingsdienst misschien dat ik dan naar Friesland kan meteen combineren met een paar dagen familiebezoek.
Het lijkt me zo’n ontoereikende rouwdienst zoals het nú moet.
Ja dat is ook wel zo hoor…… ik hoor ook verschillende verhalen. Het is gewoon triest zoals het nu soms moet gaan. Juist dan heb je even een extra knuffel zo hard nodig .
Precies, ik kan me er niet zoveel bij voorstellen als de mensen er ver uit elkaar moeten zitten en niet mogen benaderen. Moet er niet aan denken.
Nee dat lijkt me zo erg….