Weer een weekendje Apeldoorn maar het verliep wel heel anders dan ik gedacht/gehoopt/verwacht had.
Had er heel veel zin in om er naar toe te gaan. Vrijdag een mooie dag om te gaan fietsen naar Gouda, eens even geen regen. Heerlijk.
Eenmaal bij Wim thuis vertelde hij dat hij opgebrand is. Hij was diverse keren door zijn knieën gegaan dat hij niets meer kon. Bloedtesten wezen uit dat zijn gezondheid niet goed is momenteel.
Nou ja eigenlijk heb ik ook geen zin om het helemaal uitgebreid allemaal te gaan beschrijven maar had de laatste maanden al gemerkt dat er iets niet goed was. Hij was niet meer de man zoals ik hem leerde kennen 5 jaar geleden.
Druk met zijn bedrijfje, eigenlijk te veel werk voor hem alleen maar brengt te weinig op om een hulpje te nemen, bovendien kan hij moeilijk dingen uit handen geven. Heb het ook regelmatig aangeboden maar daar wilde hij niets van weten.
En onze weekenden samen waren eigenlijk de enige periodes dat hij kon ontspannen en wat anders doen dan maar werken.
Afijn na die weekenden duurde het vaak weer bijna tot het volgende weekend dat we samen waren voordat hij zijn achterstand had weggewerkt en dan begon het weer opnieuw.
Maar goed hij wilde dus onze weekenden samen voorlopig beëindigen. Ik was heel verdrietig en voelde ook wel aan dat voorlopig zal best wel eens definitief kunnen zijn. En ik snap ook niet helemaal dat hij juist die ontspanning van die weekenden als oplossing ziet.
Mijn hulp aangeboden (heb momenteel best veel tijd) maar dat wilde hij ook weer niet. Hij wilde voorlopig rust om zijn zaken op orde te krijgen.
Voor mij voelde het als een afscheid. De laatste weken best veel gebeld samen en hij er niets van heeft gezegd. Dat voelde toch ook niet fijn aan.
Weet dat hij het op onze weekenden alleen maar “leuk” wil hebben en dat is eigenlijk altijd wel gelukt, andersom trouwens ook. We gingen altijd voor elkaar iets aparts koken. Maar ook die dingen vragen natuurlijk voorbereidingen. We zochten altijd van te voren een mooie route uit e.d.
Ook al zei ik wel eens, ik kom voor jou hoor, niet voor een uitje op de Veluwe.
Het is niet anders. Heb mijn spullen die nog bij hem stonden ingepakt en meegenomen vandaag.
Wilde ook mijn E-bike meteen meenemen, die kan ook niet lange tijd stilstaan zonder te gebruiken. Had alles geregeld, ticket en plaats gereserveerd, dat moet tegenwoordig. Alleen de trein reed vandaag net niet direct naar Gouda en dan moest ik alleen met die 3 tassen in Utrecht overstappen en daar had ik geen zin in. Te zwaar om de trein in en uit te sjouwen. Mijn fiets nog daargelaten, die ga ik deze week nog een keer ophalen bij het station staat ie in de stalling en daar mag ie nog staan tot de 25e.
Ben er echt heel verdrietig van, zo onverwacht deze wending, zo niet verwacht maar het is niet anders. Ook daar zal ik weer mee moeten dealen en weet dat het dan ook wel weer goed komt met mij maar nu nog even niet.
Ondanks alles zijn we toch gisteren nog wezen wandelen in de tuinen van Paleis het Loo. Het was ’s morgens tot een uur of 3 prachtig weer nog. Een mooie wandeling gemaakt en veel paddo’s gezien in allerlei kleuren en maten….. Toch nog een vrolijke noot als laatste dus…..
Gewoon Ik 
Wat verdrietig Anneke. Sterkte!
Ja dat vind ik ook, dank je wel.
Dag Anneke,
Ik vind het mooi en moedig dat jij jouw verhaal van verlies, pijn en verdriet naar voren brnegt.
Geloof me, je kan begrip hebben voor iemands pijn, maar het aanvoelen kan je pas als je ongeveer hetzelfde hebt meegemaakt.
Ik ga jou mijn verhaal hier niet brengen, maar ik voel gewoon jouw pijn en ik voel met je mee.
Voor de rest doe ik vaak hetzelfde om pijn en verdriet te verwerken als jij.
Ik probber allerlei nieuwe dingen uit op mijn site, ook al zijn die constante aanpassingen soms niet leuk voor mijn bezoekers, maar de tijd die ik daarin steek brengt mijn gedachten weg van pijn en verdriet, net zoals Bloggen en Foto’s maken (die foto’s die je hier hebt weergegeven zijn ook prachtig).
Morgen trek ik met de trein naar Meerdaalwoud om daar herfst-foto’s te maken, die ik dan de komende dagen op mijn Blog plaats.
Ik wens jou nog veel moed en sterkte en hoop vooralsnog dat het ergens toch nog goed komt in jou relatie.
Zoniet, bid ik voor jou dat je de nodige kracht zult vinden om jouw pijn te dragen en te laten slijten.
Groetjes
Theo
Dank je wel voor je reactie. Heb al eens een paar keer op je site gekeken naar foto’s maar ik kwam er echt niet uit hoe ik bij die foto’s destijds kon komen. Heb het idee dat ik allemaal omwegen moet maken.
Bedankt voor de Tip. Zal de komende dagen in de menubalk een link aanbrengen, zodat je geen omweg meer moet maken. Groetjes Theo
Wat een verdriet en teleurstelling!
Ik gun jou, jullie allebei een mooi en gelukkig leven. Met bewondering las ik over jullie weekenden en tochten.
Sterkte met het verwerken van deze domper.
Bemoedigende groet,
Dank je wel, ik ga onze weekenden zeker missen. Hoop dat Wim zijn gezondheid snel op zal knappen. Het komt vast wel weer goed met me.
Ik lees al een hele tijd je blog met veel plezier en heb nog nooit gereageerd. Dat komt waarschijnlijk doordat ik een beetje introvert ben. Ik wil je nu wel laten weten dat ik met je meevoel en dat ik hoop dat het met Wim geen definitieve breuk word. Veel liefs.
Dank je wel voor je reactie. En wat leuk dat je regelmatig mijn blog leest.
Wat jammer, Anneke… Het klinkt voor de buitenstaander alsof hij een depressie heeft. En jou daarbij niet (meer) toelaat. Je moet (en kunt) ermee dealen, maar wat een verarming van je leven.
Het is zeker een verarming voor me. Ja hij heeft denk ik ook een depressie en wel jammer dat hij dat niet wil delen met me. Het is niet anders.
Anneke wat rot voor je dat op deze manier een eind komt aan een fijne relatie en al die fijne weekenden die jullie samen hadden. Het zal ook heel verdrietig voor je zijn om te zien dat hij eigenlijk hulp nodig heeft maar jou daarin niet toelaat.
Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik beveel sterkte wens.
Lieve groet.
Dank je wel. Ja dat is ook moeilijk dat hij niet wil dat ik hem helpt. Maar dat is zijn keuze en hoop dat ie snel weer de oude zal zijn.
Ach wat een verdrietige situatie, voor jullie beiden.
Mensen die in een depressie zitten of die overspannen zijn of burn-out hebben kunne eigenlijk geen juiste beslissing nemen. Vaak denken ze in een visciouse cirkel.
Als je geduld hebt en er nog echt voor wil gaan in de toekomst, vind je vast wel een weg om contact te houden op een liefdevolle manier .
Sterkte met alles
Dank je wel. Ja dat zit ie zeker in de put en wil dan gewoon rust hebben. We houden nog wel telefonisch contact en hoop dat ie snel weer opknapt.
Wat triestig dit… ik hoop dat de breuk niet definitief is. Veel sterkte en schrijf maar van je af hier.
Dank je wel….. het is gewoon even afwachten hoe dingen zullen gaan. Schrijven helpt me altijd haha.
Ik voel de pijn met je mee…….
Een troostvolle Hulkenknuffel……
Dank je wel……
Ach Anneke wat een triestigheid en zo jammer, voor allebei eigenlijk. Jullie hadden het zo leuk en zagen elkaar maar 1x per 2 weken toch? Helaas, nogmaals heel jammer, maar zoals je al zegt… met jou komt het wel weer goed, maar voorlopig veel sterkte en neem je tijd. Dikke knuffel!
Dank je wel. Ja we zagen elkaar iedere twee weken een lang weekend. Snap het ook nog niet helemaal zo opeens na 5 jaar. Kijk wel hoe dingen gaan lopen.
Zo is het, eerst maar eens laten bezinken. Maar verdrietig is het wel.
Ja dat is het zeker. We zien wel hoe het gaat lopen allemaal. Laat hem eerst maar wat tot rust komen.
Soms wordt het iemand gewoon teveel. Ik heb het vorig jaar gehad met iemand die ik heb leren kennen. Een ontzettend aardige vrouw en we konden het goed vinden met elkaar. Maar toch was er steeds kritiek op mij, ik wist dat het onterecht was en op een bepaald moment heb ik het contact verbroken. Heel triest voor haar, dat weet ik zeker en het spijt me ook dat ze daardoor weer minder vertrouwen zou kunnen gaan hebben in mensen, ze was al zo beschadigd. Maar ik laat me niets aanpraten en koos voor mezelf en dat voelde als een bevrijding. Denk nog best vaak aan haar, maar ik heb nooit meer iets gehoord, dus laat het maar zo. Maar een relatie is natuurlijk heel wat anders, en met jullie komt het mogelijk wel weer goed, gewoon afwachten. Sterkte!
Dank je de tijd zal het leren hoe het uitpakt…
Ach, wat triest en jammer Anneke, het zal toch een groot gemis in je leven zijn.
Ja ik ga hem zeker missen, we hadden het echt zo goed samen. Het is niet anders……
Wat verdrietig, veel sterkte!
Dank je wel……
In een flinke put zit hij. Wil jou nier belasten. Kan geen opgewektheid verdragen. Ligt niet aan jou en zorg wel dat er iemand op hem let en aan de bel trekt als t niet gaat. En jij? Slikken, hopen op betere tijden. Hug.
Dank je wel. Denk dat het wel klopt. We hebben wel afgesproken elkaar te blijven bellen en dat ga ik ook wel doen.
Ach wat verdrietig voor je, en zo uit het niets.
Natuurlijk ga jij er wel overheen komen maar kan me voorstellen dat je er een beetje onvoldaan gevoel bij hebt. Het verhaal is een beetje scheef dus ik snap dus dat jij er door overdonderd bent.
Heel veel sterkte.
Dank je wel en voor je lieve appje 😉
Ach, wij bloggertjes leven toch wel erg met elkaar mee.
Ja gelukkig wel dat is fijn om te merken hoor.
Ik lééf ongeveer dankzij de bloggers op dit moment, met alwéér bijna alles op slot.
Ja ik ga ook maar niet teveel meer naar winkels net als in de lock down alleen wat echt nodig is. Nog wel vandaag een broodje bij de Hema gaan eten voor de laatste keer….. maar daar zijn ze echt zo streng en met afstand die deden het echt nog steeds heel fanatiek. En best jammer dat die dan ook dicht moeten. (zeker voor mij haha)
Ja dat is jammer want het gaat vaak juist zo goed.Bij Inge gaat het tuincafe nu ook weer dicht en daar ging het heel goed. Maar er was al sprake van dat het weer dicht zou gaan omdat het niet lonend was met zo weinig klanten en veel mensen nodig voor al het extra werk. Inge zal wel weer ingezet worden in andere delen van het tuincentrum én de karretjes die ze weer gaan schoonmaken.
Ja dat is inderdaad jammer zo’n hema ook dat is toch voor veel mensen even een bakje doen er even uit zijn. En dat kan dan ook niet meer.
Heel jammer voor hen die het goed georganiseerd hadden.
Ja precies maar wel logisch natuurlijk anders zijn dingen ook niet te controleren door BOA’s en zo…..
klopt, snap ik. ,aar jammer is het wel. Weer de goede die onder de slechte lijden.
Ja zo gaat het dan wel.
Wat spijtig dat het zo moet eindigen, sterkte toegewenst.
Dank je wel.. komt vast wel weer goed.
Joh wat lees ik nu. Vreselijk jammer dat hij er voorlopig mee wil stoppen. Het lijkt iid definitief. Jammer, ik had eigenlijk het idee dat jullie een mooi koppel waren.
Heel veel sterkte.
Dank je wel. Zo voelde het ook wel. We hebben zoveel gemeen en houden van dezelfde dingen. Voor mij de perfect match en dat vond hij ook altijd. Laat hem maar even bijkomen en dan zien we het wel weer. We houden nog gewoon telefonische contact met elkaar.
Phoe, meis ………. dat zal zwaar gevallen zijn en nog steeds vallen …………ik kan me voorstellen dat je er niets van snapt, vooral omdat hij van te voren geen duidelijke signalen heeft afgegeven.
Hoop dat je voor jezelf wel duidelijke afspraken hebt gemaakt over bv bellen of mailen. Wachten tot hij contact opneemt geeft helemaal zo’n machteloos gevoel.
Weet gelukkig dat jij genoeg mensen om je heen hebt om je hart te luchten, al met die nieuwe corona maatregelen wordt het voor ons alleen wonende weer even niet zo leuk………..
Sterkte
We hebben we afgesproken om elkaar gewoon te blijven bellen zoals we altijd deden al. Ja ik vond het wel heel onverwacht allemaal en verdrietig. Ik zie wel hoe alles verder gaat. Ja die corona is inderdaad weer vervelend. Heb gelukkig nog wat klussen in huis te doen voor de winter…..
Tranen in de regen
soms klikt het tussen twee eenzame zielen
de tijd helaas, vaak bron van pijn
kan een hardvochtige spelbreker zijn
die stokken steekt tussen draaiende wielen
Het doet me pijn dit te lezen, Anneke.
Ik wens jou uit de grond van mijn hart veel sterkte!
Lenjef
Dank je, een stukje kleur is verdwenen uit mijn leven.