Voorpret

Vandaag ben ik weer op wezen passen op mijn kleindochter. Beide ouders hadden een drukke werkdag en met opvang en peuterspeelzaal dicht wil die kleine ook wel wat aandacht natuurlijk.
En ja ik vind het een feestje om haar een ochtend bezig te houden.
Vannacht om 4 uur werd ik wakker van de storm en regen die wel tegen mijn raam aangegooid leek te worden en ik dacht o jee, als het maar lukt om te gaan fietsen.
Maar half 8 was de wind al aardig gaan liggen, het was droog dus ik kon gemakkelijk gaan fietsen, was nog lekker ook even met een frisse neus beginnen.
Een tijdje binnen gespeeld, voorgelezen en naar buiten gegaan, eendjes wezen voeren, stuk gaan wandelen en in het parkje geweest.
Ooit had ik in haar geboorteboekje gezet dat ik haar wil leren kennismaken met de natuur en daar kreeg ik nu alle kans voor.
Afijn het was weer heerlijk zo.
Nu is ze bijna jarig, aanstaande zaterdag namelijk wordt ze al weer 3 jaar.
Had al eerder geschreven dat ik haar een fietsje wilde geven voor haar verjaardag, als fietsoma vond ik dat wel een toepasselijk geschenk.
We hadden een mooie uitgezocht vorig jaar al bij mijn fietsenmaker, die zou de eerste week van februari geleverd kunnen worden en dat vond ik acceptabel. Toen ik daar vorige week was zei hij dat hij pas in juni-juli te leveren was en dat vond ik wel heel erg laat. Dat snapte hij ook wel en hij zei ook, kijk maar of je ergens anders wat kan vinden.
En dat hebben we gedaan. Echt dinsdag om 4 uur ’s middags stuurde mijn zoon de link door van een leuke fiets en zei ik bestel hem maar want ik kan hem toch niet meenemen op de fiets.
De volgende morgen om 9 uur appte hij een foto dat de fiets al aangekomen was. Hij had hem op zijn werk laten bezorgen. Het is toch geen wonder dat fietsenwinkels daar niet tegenop kunnen. Ik was uitgenodigd samen met een ander stel oma en opa voor zaterdagochtend maar ja de nieuwe maatregelen, we willen daar geen al te grote inbreuk op doen. Een echt feest zoals de eerste twee jaar kan dit jaar toch niet doorgaan.
Vanmorgen polste mijn zoon me voorzichtig ( ik merkte dat hij het ook moeilijk vond om tegen de opa’s en oma’s te zeggen dat het gewoon niet anders kan dit jaar) of ik het niet erg vond om vandaag al haar cadeautje te geven en het gekke was dat ik onderweg vanmorgen op de fiets datzelfde had zitten denken.
Het was zo super leuk, ik had haar op mijn schoot met haar rug naar de kamer toe terwijl mijn zoon de fiets even uit de schuur haalde en in de kamer zette. Ik had moeite om haar tegen te houden zich om te draaien zo nieuwsgierig was ze.
Ze keek om en ze was helemaal flabbergasted, ze liep er naar toe en haar moeder zette haar op ze fiets en het leek wel of ze wilde gaan huilen. Haar moeder zei, vind je het spannend en ze knikte heel hard.

Het duurde maar kort want even later wilde ze meteen er op en met haar papa ging ze fietsen, het ging best aardig. De maat is goed, ze kan er net bij maar kleiner moet ze hem echt niet hebben. Ze wilde niet meer stoppen zo leuk vond ze het, zo jammer van de mediastilte nog steeds want heb zoveel leuke filmpjes. Dat bekkie van haar, inspannend met haar tong uit haar mond, zo ontzettend leuk en ik bleef maar knuffels krijgen. En het fietsen ging steeds beter, die fietst echt binnen de kortste keren.
Ach natuurlijk waren de verjaardagsfeestjes de eerste jaren heel erg leuk. Je zag ook weer eens de “oude” vrienden van de kinderen met hun kinderen en de rest van de familie maar ja dat kan nu gewoon niet. Het is even niet anders en dit was ook zo ontzettend leuk, deze voorpret.