Het eerste Huttendorp van zoon al heeft ie daar natuurlijk totaal geen herinneringen aan maar hij was 10 1/2 maand en hij vond het prachtig dat we hem meenamen.
Mijn oudste zus met haar gezin was ook in mijn dorp komen wonen en mijn nichtje en neefje vonden het geweldig natuurlijk zo’n klein neefje er bij. En zoals ik vroeger op de kinderen van mijn zus vaak paste, zo pasten nu deze kinderen op hem. Mijn nichtje was in die tijd 17 jaar en mijn neefje was 12 haar oud. Vooral mijn nichtje nam een stuk oppassen in die week voor haar rekening. In die tijd was het nog zo dat er op maandag grof vuil was en dan werd er ook het nodige opgehaald zoals een bankstel en dit keer hadden ze ook een box meegenomen waar hij in kon staan. Hij vond het er geweldig. Veel aandacht natuurlijk en op tijd nam mijn nichtje hem mee naar huis om te slapen. Goed geregeld allemaal. Het thema was Duizend en een nacht en we hadden als decor een paleis gemaakt. Een leuk thema waar veel mee gedaan mocht worden. Er was voldoende hout. Op donderdag gingen we altijd bij een kampvuurtje broodjes bakken. We kregen vanaf het eerste jaar gratis deelbolletjes van de bakker in het dorp en tot nu toe heeft ie dat nog ieder jaar gedaan. Zijn idee er achter was ik wil best wat sponsoren en als ik dit doe dan sponsor ik alle kinderen want iedereen kan hier aan mee doen. En wij waren er blij mee. De bolletjes werden gedraaid op vers hout dat niet in de fik mocht vliegen dus gingen we wilgentakken snoeien.
Dat hebben we jaren bij mijn broer gedaan die een grote wilgenboom had die toch regelmatig geknot moest worden. Was nog leuk om te doen ook met een groepje mensen. Dit takken werden gestript en dat werkte prima. Het waren altijd heerlijk broodjes. Afijn deze week hadden we op donderdagavond een rondtocht door het dorp, muziek in een auto er voor was heel leuk, helaas zat het weer die avond niet mee want het regende flink. Toch kon dat de pret niet drukken, veel kinderen bleven toch slapen in hun eigen gemaakte hutje. Wij hadden altijd landbouwplastic om waar nodig de hutten waterdicht te maken. Het was weer een mooi jaar en de naam die kinderen altijd mochten verzinnen was het Alibaba dorp.
Gewoon Ik 
Helemaal geweldig zoals Jouw zoon toen gewoon in het dorp integreerde. Wat een feest. 😉
Ja en dan 30 jaar later voorzitter zijn en nog steeds al staat alles nu op een laag pitje, nooit meer weggegaan maar de drijvende krachten krijgen allebei dit jaar een kleintje er bij dan blijft er minder tijd over. Zou wel jammer zijn als het helemaal weg zou zijn maar zo gaan die dingen wel vaak.
Dat zou wel héél jammer zijn, corona maakt meer kapot dan je lief is.
Ja als de routine nu al twee jaren er uit is, dan is het gewoon lastig om het weer op te pakken.
Daar ben ik ook bang voor, zó jammer.
Ja zou het ook zonde vinden maar vindt maar weer eens mensen die er tijd in willen steken Zowel mijn zoon als voorzitter als de penningmeester en haar man die beide heel actief waren krijgen binnenkort een tweede kindje. Ja daar gaat ook veel tijd in zitten en dat is dan toch wel lastig.
Snap ik, maar ik denk dat, als tijdelijk bij jou hulp zoeken, jij ook geen nee zult zeggen.
Hoewel mijn hart er altijd gelegen heeft heb ik het wel definitief afgesloten hoor. Ik ga er niet meer aan meedoen. Heb nu leuk ander vrijwilligerswerk gevonden en dat is prima.
Mooie herinnering.
Ja zeker……. ook leuk alle jaren weer eens terug te zien zo.
Hoi Anneke, heet jouw zoon nu weer Peter in deze blogs? Ik dacht dat je dat wilde aanpassen.
Ja helemaal weer geen erg in gehad, ging ongemerkt. Dank je voor de oplettendheid.
Een mooi en leuk verhaal, hopelijk kan het dit jaar weer hè?
Zou leuk zijn maar zie het zwaar de twee vrijwilligers die altijd wel het voortouw nemen krijgen allebei als het goed mag gaan over een paar maanden een kleine er bij dan blijft er weinig tijd over meestal. Maar zou wel leuk zijn als wat andere het dan op zouden pakken.