Black Friday……..

Afgelopen weekend was het Black Friday, een uitdrukking die niet helemaal de lading dekt want volgens mij bleef het in veel winkels wel heel lang Friday……..
Nu hadden we, onwetend van het feit dat het Black Friday was, al afgesproken dat we voor Wim zouden gaan kijken voor een nieuwe telefoon.
In onze vakantie tijdens die ene regenbui die we kregen die meteen wel een wolkbreuk was waar we nog uren in gefietst hebben voordat we ons logeeradres vonden was Wim zijn telefoon kleddernat geworden en niet meer te redden.
Al een tijdje redde hij zich nog met een paar afdankertjes van mij want Wim had nog steeds een oude Nokia.
Maar goed die telefoons waren niet voor niets afgedankt de batterijen waren slecht en die dingen hingen de halve tijd in de oplader want na een telefoontje was ie bijna meteen al weer leeg.
Eigenlijk wilde Wim weer gewoon zo’n soort nokia maar ik zei, als je nu toch nieuw moet kies dan voor een smartphone en met een flinke dosis gezonde tegenzin heeft ie dat toch maar gedaan.
Het kopen dat dat apparaat bij de MediaM was wel snel gedaan, maar zijn nummer overzetten en een klein abonnementje sim only afsluiten bracht de nodige hobbels met zich mee. Sowieso had Wim zijn telefoon niet meegenomen en daar zou hij dan een sms’je met code op krijgen. Afijn we rekende de telefoon af en de verkoper zei, kom van de week om het abonnement te activeren.
Aangezien we verder niet zoveel plannen hadden voor zaterdag zei ik, laten we je telefoon ophalen en dan fietsen we weer een keer terug dan is het maar meteen geregeld. Ik ken hem….
Afijn wij weer terug gegaan en er waren nog twee wachtende voor ons TWEE maar het duurde en het duurde en als hij ergens niet tegen kan is het wachten. We gaan naar huis zei hij, ik zei, nog even we zijn zo aan de beurt. Anderhalf uur later eindelijk aan de beurt en het duurde nog een uur voordat de jongeman eindelijk de telefoon aangemeld had en wij weer weg konden.
We hadden afgesproken om ’s avonds uit eten te gaan en we konden nog net even een vooraf drankje ergens doen waarna we heerlijk en lang hebben zitten eten. Daar was niets mis mee.
Eenmaal thuis bleek de simkaart nog niet te werken. Zijn oude simkaart er in gedaan zodat hij wel gebeld kon worden maar zelf bellen kon nog steeds niet. Ik zag een hulpdesk daarmee gechat en ik kreeg een code en daarna een bericht dat de telefoon maandag geactiveerd zou worden.

En maandag belde Wim dat hij het deed. Eind goed al goed dan maar, maar nooit meer tijdens Black Friday naar zulk soort winkels gaan al had hij de telefoon wel voor een mooi prijsje kunnen kopen. Maar onvoorstelbaar als je dat toch ziet in die megastore wat daar weggesleept wordt en trouwens ook toen we in een restaurant wilden boeken dat we er al een paar over moesten laten gaan omdat het helemaal vol zat.
Als je dat toch ziet dan vraag ik me wel eens af waarom er toch nog zoveel mensen zijn die in armoede leven. Het verschil is dan wel heel groot als ik het op zo’n dag zie met daartegenover verhalen van voedselbanken, hulpinstanties. Cadeauacties voor kinderen die anders geen Sinterklaas cadeautje krijgen. Het is toch wel raar verdeeld zo in ons landje.

Het gaat gebeuren

Eindelijk gaan ze aan mijn tuin beginnen met het opnieuw bestraten en verder ophogen. Eindelijk die zandtroep niet iedere keer in mijn huis lopen. En voor de Kerstmis moet alles al klaar zijn. Daar ben ik blij mee want ik wil graag wat lampjes voor in de tuin maar niet in die zandbak die het nu is.

Vanmorgen zijn ze langs geweest om het af te spreken en een offerte te maken want ja voor niets gaat het natuurlijk niet door. Maar heel veel wordt vergoed door de woningbouwvereniging.
Zoonlief heeft het ook hartstikke druk en het weer is ook niet zo lekker dat hij daar veel zin in heeft. En het bedrag viel me ook wel 100% mee. Bovendien voeren ze ook alles wat ik niet meer nodig heb af daar ben ik ook wel blij mee. Anders had ik daar ook weer iemand met een karretje voor in moeten huren.

Afijn laat ze het maar lekker gaan doen. Even bij de buren gaan overleggen want eigenlijk moet ook het hekje omhoog en dat doen ze dan weer niet. Mijn zoon zou nog wel even kijken of hij het kon doen maar dat moet dan ook op zo korte termijn. Mijn buren hebben nu grind liggen in de voortuin die ze alleen gebruiken om hun auto’s neer te zetten maar ze willen liever dan ook tegels dan het grind.
En dan heb ik ook zoiets laat dat hekje dan maar lager staan al is het natuurlijk niet mooi maar goed. Ben het onderhand ook helemaal zal allemaal.

Wil je die tuintjes nog wel houden vroeg ze. Wat natuurlijk wil ik mijn tuintjes houden zeg, die heb ik letterlijk met bloed zweet en tranen gemaakt. Ze stelde wel voor om dan deze af te bakenen met die randjes die ik nog over heb. En dat lijkt me ook wel een goed idee. Dan laat ik ze iets groter maken anders worden het wel hele piepkleine tuintjes.

De boompjes zullen misschien ook nog omhoog dan maar dat zie ik dan wel, dit lijkt me niet de beste tijd om dat nu te doen. Voorlopig is het niet erg als ze wat dieper staan. En nu maar hopen dat ze het weer net zo mooi maken als dat het was…….

Append de sloot in….

Ik zie ze zo vaak rijden de scholieren twee armen op het stuur en appen. Meestal gaat het goed maar soms ook niet zoals vanmiddag wel bleek.

Ik ging nog een rondje fietsen het was best lekker weer, weinig wind, spiegelende sloten, mist die al een beetje opkwam, ik hou van dit weer. Gewoon lekker warm aangekleed er op uit gaan.
Als ik terug door een natuurgebied fiets stap ik even af om op een bruggetje wat foto’s te maken van de opkomende mist.
Het lijken wel zwart wit foto’s zo donker is het daar, ik zie een meisje op een mooie blauwe fiets langsrijden en denk, dat ik een mooi contrast voor een foto en zet haar er in de verte bij op.
Wanneer ik verder fiets zie ik een stukje verder de fiets van het meisje in de slootkant liggen, ik weet niet hoe gauw ik er naar toe moet gaan. Gelukkig is ze zelf niet in de sloot gevallen maar ze is bezig haar schooltassen die wel de sloot ik waren gevallen er uit te vissen.
Het lukt om ze te pakken te krijgen en ik pak ze even aan voor haar. Ze is heel erg geschrokken en huilt. Ik zeg heb je zelf niets? Maar gelukkig dat niet. Kom op even kijken wat de schade is. In de ene tas zitten gymspullen, die kunnen wel de wasmachine in zeg ik.
We halen samen de andere tas leeg. Er zit onderin een hele laag water. We halen de boeken er uit die wat nat zijn geworden en doen ze in haar fietsmand voorop. Die drogen wel weer. Het regent toch niet. De rest van de spullen er ook uit gehaald. De schade valt mee. Het water uit de tas laten lopen.
Het meisje begint weer een beetje bij te komen van de schrik. Ik vraag, hoe kwam dat nou, gleed je uit op de bladeren. Maar op dat stukje lag praktisch geen blad. O ik snap het al zeg ik, je was zeker aan het appen…. en ze zegt, ik had nog maar net mijn telefoon gepakt.
Heb ook geen zin om er verder veel over te zeggen, ze is zo geschrokken dat ze het zelf ook wel weet.
Ik zet nog even haar stuur recht voor haar en dan kan ze weer verder fietsen.
Wat ben ik blij dat u achter me fietste zegt ze nog tegen me, dank u wel, mijn moeder is niet thuis maar mij oma is er wel. Ik zeg ga maar gauw naar huis dan kan je je verhaal kwijt. Als we daar zo staan komt er nog een scholier aan. Blijkbaar kennen ze elkaar. Ze vraagt wat er aan de hand is en samen gaan ze verder fietsen.
Even later hoor is ze al weer lachen, de ergste schrik is weer voorbij. Heb niet de illusie dat ze nooit meer zal appen op de fiets maar je weet het nooit, misschien heeft ze er toch nog wel wat van geleerd.

Sprakeloos…

Het afgelopen weekend werd ik echt sprakeloos en was helemaal zo verrast dat ik er stil van werd.
Wat was het geval.
Vrijdag afgereisd naar Wim, had windje mee fietsend naar Gouda en had een eerdere trein nog zodat ik wat eerder in Apeldoorn was waar hij toch al op het perron stond te wachten. Ook verrast dat ik uit een eerdere trein stapte.
Fietsje opgehaald in de stalling, even onderweg naar huis een bakje gedaan en toen naar Wim zijn huis gegaan want we wilden ook wel graag voetbal kijken.
Ik zat op de bank, had eigenlijk niet eens de kamer rondgekeken toen Wim zei, hier staat je verjaardagscadeau en hij wees op een spiksplinternieuwe E-bike die daar nog in de kamer stond en in gewoon helemaal niet gezien had.
Ik zeg, ben je helemaal gek geworden, dat kan toch niet maar het was echt wel zo. Ik was er helemaal stil van, wist ook even niet wat ik moest gaan zeggen.
Eigenlijk wilde ik hem nog niet geven, pas met je verjaardag maar ik krijg hem zelf niet aan de praat, zei Wim, jij moet er maar even naar kijken.
Hij had de accu opgeladen maar het schermpje ging niet aan. Ik ging het boekje in zitten kijken en las dat er aan de zijkant een hoofdstartknop moest zitten. Ging even lopen zoeken maar kon hem ook niet vinden. Even een lampje er bij en aan de onderkant gekeken en inderdaad daar zat een schakelaar. Ingedrukt en tata hij deed het gewoon.
Gisteren hebben we hem verder afgesteld, het is een heerlijke fiets, een lage instap zodat ik met mijn voeten bij de grond kan bij een stoplicht of overgang en wat is dat toch fijn weer fietsen met ondersteuning.
Vier weken geleden had je het zo moeilijk zei Wim met al die heuvels beklimmen, dat is ook niet goed voor je knie en toen dacht ik, ik geef haar een nieuwe fiets met ondersteuning.
Dat was wel zo maar dan nog zo’n groot cadeau, pff eigenlijk ben ik er nog steeds een beetje ondersteboven van maar ook wel ontzettend blij er mee.
De mooiste routes in de omgeving van Apeldoorn zijn toch aardig heuvelachtig en nu kunnen we ook weer eens wat verder gaan dan de laatste maanden waarbij we toch vaker richting IJsselvallei gingen waar het wat minder heuvelachtig is. Wim ook blij hoor want hij moest ook wel heel langzaam fietsen met mij er naast haha. De fiets die nu over is houden we bij Wim in de schuur voor reserve zodat we die beide kunnen gebruiken als het nodig is.
Hoewel hij praktisch nieuw is weet ik al van te voren dat ik er weinig voor terug krijg. Wat een verrassend weekend zo zeg en wat ben ik er ongelooflijk blij mee, wat een lieverd is het toch.

Verrassende week….

Wat een leuke week heb ik toch achter de rug. Het begon maandag al dat mijn zoon appte of KD1 een ochtendje mocht komen. Mijn schoondochter moest werken, mijn zoon ook en de juf was ziek. KD2 was bij de andere oma. Natuurlijk zei ik ja, heerlijk toch en ze kwam al op tijd. Zoonlief werkt maar een paar honderd meter bij mij vandaan dus het is nog makkelijk ook zo.
Heel de ochtend gespeeld, had toevallig net zo’n kaart om in te kleuren bij de Lidl mee genomen daar kan je dan een schoentje mee vouwen en daar neerzetten en dan wordt er iets lekkers in gestopt. Had er twee meegenomen ook een voor KD2. Maar oma die kan nog niet kleuren zei KD1, ga jij die maar kleuren zo zaten we lekker samen te kleuren. Samen nog een pluizig konijntje gemaakt. Beetje te moeilijk voor KD1 en soms voor mij ook maar al met al is ie ook wel grappig geworden.
Maar er moest ook vadertje en moedertje gespeeld worden. Met alle aanwezig zijnde middelen werd er voor de baby een bedje gemaakt. Was ik afwisselend grote zus, mama, oma. De rollen wisselden nogal snel zodat ik soms even de draad kwijt van wie ik nou eigenlijk was. Zij vergat het niet hoor……. en wees me er dan meteen op. Je bent toch grote zus. O ja…… afijn. We hebben ons heel erg vermaakt.
Gezellig samen zitten eten en zo in de loop van de middag kwam mijn zoon haar weer ophalen.
Dinsdagmiddag met mijn zus op stap geweest naar een kringloopwinkel waar ze een grote kerstafdeling hadden ingericht. Echt heel mooi daar en ik scoor er een bos takken met lampjes.

Vorige week had ik er ook al gekocht maar die waren in die grote vaas nogal ielig. Nog van die leuke kaarsjes in de vorm van sneeuwpopjes en kerstmannetjes voor de kleindochters en twee knutsel pakketten om zelf een kerstpop te maken. Leuk als ze in de kerstvakantie een keer komt spelen.
Mijn broer kwam nog een ochtend langs om zijn ov kaart te verlengen. Het lukte hem niet en zijn vrouw had gezegd ga toch even naar je zus en daar had ie naar geluisterd. Heb momenteel best een goede band met mijn broer dat is wel fijn. Ik ga er even mee aan de slag en het is vrij snel voor elkaar en hebben we nog tijd om wat te kletsen. Vorige week had hij voor mij weer een plankje voor in mijn kast gemaakt en zo kunnen we elkaar wat helpen.
Naar het ziekenhuis onverwacht met vriendin, naar de mijnheer voor het levensboek. En mijn enige vrije dag donderdag eens de Sinterklaascadeautjes gaan kopen, dat schiet ook al weer op. En helemaal geslaagd ook nog. En zoonlief wipte even langs voor een bakje en een praatje . Mijn week was meer dan gevuld. Als alles volgens plan is gelopen ben ik momenteel in Apeldoorn om even bij te komen bij mijn lief.

Dezelfde namen

Afgelopen week ben ik voor de eerste kennismaking naar de mijnheer gegaan die een levensboek wilde schrijven, althans daar ging ik van uit.
Samen met de tussenpersoon van de Welzijnsstichting ging ik er naar toe om kennis te maken.
Hij woont in hetzelfde complex als mijn vriendin, bekend terrein voor mij dus.
Een 90 jarige man, heel helder van geest en we worden hartelijk begroet. Noem me maar (even een fictieve naam) Karel zei hij, als ze mijnheer tegen me zeggen kijk ik altijd achterom wie ze bedoelen.
Een makkelijke naam denk ik, zo heet mijn ex ook.
We gaan het gesprek aan, Karel heeft nog maar 5 % zicht en het is de bedoeling dat hij gaat vertellen en ik het verhaal er van maak. Nou ja op zich is dat ook wel een leuke uitdaging om te doen.
Heel kort schetst hij al iets van zijn leven.
We maken de eerste afspraak.
In zijn woning heeft hij allemaal snufjes die het toch mogelijk maakt dat hij daar nog zelfstandig kan wonen.
Een apparaat dat papieren hardop voorleest, een pratende klok en horloge. Apparatuur om boeken te kunnen beluisteren en nog wat van die dingen.

Tijdelijk heeft ie ook een zorgrobot, hij vindt het een prachtige uitvinding. Een keer in de week vertelt hij gaat hij uit eten met zijn zoon en schoondochter en dan is ie laat thuis. Om 10 uur zegt de robot dan, heeft u de medicijnen al ingenomen. En als ie dan nee zegt, zegt zij (het is een zij) dan zou ik dat maar gauw gaan doen.
Tja het is maar een robot maar hij vindt het prachtig.
Afijn ik heb de uitdaging aangenomen en ga er mee aan de slag volgende week hebben we de eerste afspraak gemaakt.
Als ik wegga zegt hij, u heet Ik (hij noemt mijn naam) zo heette mijn vrouw ook. Ik zeg nou dat is ook toevallig, u heet hetzelfde als mijn ex man. Dezelfde combinatie van namen wat een toevalligheid.

Die Kees toch

Ik ken hem al heel lang, echt een dorpsfiguur, Kees. Iemand uit een groot gezin en een gezin met weinig aandacht oftewel zoals het vroeger wel gezegd werd een a sociaal gezin. Maar daar heeft Kees helemaal niets van hij is integendeel heel sociaal. Zijn IQ is niet het hoogste van het hele dorp maar zijn bereidheid om mensen te helpen grenzeloos. Mijn eerste kennismaking met dit gezin was toen ik net in dit dorp woonde en nog op een brommer reed in een straat en opeens een kind tussen de auto’s over rende en ik raakte hem net. Gelukkig niet gewond maar wel geschrokken (ik ook ) en ik bracht hem bij zijn moeder die me vertelde dat ze nooit zonder toezicht buiten waren maar er was er een stiekem het huis uit gegaan. Later hoorde ik van andere mensen in het dorp dat de kinderen allemaal daar altijd op straat liepen te spelen tot laat in de avond toe.
Zo is ie altijd te vinden op feestdagen in het café waar ik ook werkte om vroeger toen er nog met glas gewerkt werd deze op te halen en te spoelen en nu met plastic op te ruimen en materialen aan te slepen.
Hij heeft altijd gewerkt en nooit op kosten van de maatschappij geleefd. Jarenlang werkte hij als heftruckchauffeur bij hetzelfde bedrijf waar mijn exgenoot ook werkte.
Maar ja hij lust ook wel een graag een pintje en soms wel meer pintjes of teveel pintjes en dan gebeurde het wel regelmatig dat hij niet geheel en al rij vast was op zijn werk en met de heftruck regelmatig schade veroorzaakte. Na een aantal waarschuwingen werd hij toch ontslagen tot zijn grote teleurstelling want het was zijn lust en zijn leven.
Toch vond hij wel weer ander werk om te doen. Inmiddels zal hij ook wel ongeveer gepensioneerd zijn maar overal klusjes doen blijft hij nog steeds.
Als Wim hier is gaan we meestal even een bakje doen of een drankje drinken in het café voor het eten en ook dan is Kees daar vaak te vinden. Altijd even een praatje en lachen met hem. Hij weet altijd veel dingen die gebeuren in het dorp.
Een paar weken geleden zat hij aan de bar en hij had bij een of andere loterij een boek gewonnen. Nou is boeken niet Kees zijn ding dus hij zei, wie wil er nog een boek uitzoeken.

Niet veel animo daarvoor aan de bar en ik zei, nou ik wil wel een boek uitzoeken hoor als je het toch gewonnen heb.
Ja hoor zei hij, zoek er maar een uit en ik koos voor een titel die me wel aansprak Duurzaam handboek voor de luie tuinier. Dat leek me wel wat. Ik kom het wel brengen bij je hoor zei Kees en dat deed hij. Gisteren stond hij met zijn fietsje voor de deur in de regen en ik zei kom binnen joh. Hij had het boek voor me en het is echt gewoon een heel leuk boek. Ben er best blij mee. Staan ook nog recepten in en allerlei tips voor de tuin, toch wel in mijn straatje om een wat natuurlijke tuin te hebben en ook op kleine schaal zoals ik wat te verbouwen voor mezelf.
Moet je er echt niks voor hebben vroeg ik, maar nee hoor, dat wilde hij echt niet. Hij ging weer en ik zei, de volgende keer hou je wel een biertje te goed van me hoor. Hij lachte en zei, dat is goed.
Zo’n dorpsfiguur die hoort er wat mij betreft ook echt wel bij en gelukkig denken met mij heel veel mensen zo over hem.

Ik kon het nog……

Als je geen auto hebt zoals ik rij je ook nooit meer natuurlijk. Voor mij betekende het dat ik zo’n 2 jaar schat ik in ongeveer meer gereden heb. En gisteren werd ik gebeld door de schoonzus van mijn vriendin. Zij en haar man rijden mijn vriendin altijd naar het ziekenhuis en ze moet nogal wat keren zeg. Afijn vandaag konden ze allebei dus niet rijden, zij gaf nog les en haar man was ziek. Vandaar dat ze mij gisteren belde of ik kon rijden.
Moest wel even denken en zei ook, zo lang geleden dat ik gereden heb maar ik doe het wel, natuurlijk heb nog steeds mijn rijbewijs.
Was eigenlijk bang dat ik er vannacht niet van zou kunnen slapen maar niets is minder waar, ik sliep heerlijk en dacht en helemaal niet verder over na.
Gisterenavond hadden ze al de auto gebracht en vanmorgen moest ik al vroeg half 9 (voor mij dan 7 uur op) bij haar aanwezig zijn. Alsof ik gisteren uitgestapt was voor het laatst zo makkelijk ging het me eigenlijk wel af.
Met vriendin naar het ziekenhuis gegaan. Pff was een gedoe is dat toch hoor. Ze heeft weer zoveel vocht momenteel dat ze overal bij geholpen moet worden. Maar niet erg natuurlijk. Rolstoel gepakt, auto daarna weggezet op parkeerplaats en eerst bloed gaan prikken. Dat ging wel snel. Daarna een uur wachten zodat de dokter de bloeduitslag binnen had. Even een bakje gaan doen samen, helemaal door het ziekenhuis achter die rolstoel naar de dokter. Loopt trouwens wel makkelijk hoor in de gladde gangen. Aanstaande vrijdag zou mijn vriendin haar 3e chemo krijgen maar dat kon niet doorgaan. Haar bloedplaatjes waren te laag. En dat vocht was ook niet goed. Dus i.p.v. chemo gaan ze vrijdag weer dat vocht weghalen. Nog langs de apotheek, zeker weer een half uur wachten voordat we aan de beurt waren. Kortom al met al waren we wel heel de ochtend zoet zo en om 1 uur pas weer thuis. Zij was bekaf maar heel eerlijk ik ook hoor. Ben dat ook niet gewend natuurlijk.
Mijn vriendin heeft inmiddels ook een pruik, dat had wel wat traantjes gekost hoor toen haar haar er af moest en dat snap ik best hoor. Maar het is een heel mooie pruik en als je het niet weet valt het helemaal niet erg op.

Er komt nogal wat voor kijken hoor met zo’n ziekte zoveel ziekenhuisbezoeken, het aanschaffen van een aantal dingen zoals een rollator, andere schoenen omdat ze geen schoen meer aankon, die pruik en zo komen er nog weer zoveel dingen bij. Haar broer en schoonzus hebben het er heel druk mee. Respect voor wat zij allemaal doen hoor. Heb ook gezegd als het eens een keer niet uitkomt voor jullie wil ik best wel eens rijden met haar.
Vond het ook wel weer leuk om een keer te rijden, hoewel autorijden nooit zo mijn hobby is geweest. Maar eigenlijk zijn de dingen die je in het verkeer moet doen net als wanneer ik fiets, opletten, kijken. Wat dat betreft zit ik natuurlijk nog wel dagelijks in het verkeer. En ook wel op drukke plaatsen zoals Gouda of Apeldoorn.
Nou ja blij dat ik toch ja gezegd heb want je weet maar nooit wanneer je het weer eens nodig hebt om te rijden.

Het blijft een leuk spelletje…..

Ik heb heel wat keren langs de lijn gestaan bij het voetballen. Zoonlief wilde al jong gaan voetballen en hoewel we nog eerst geprobeerd hebben of judo niks was voor hem, was er voor hem maar een ding dat hij leuk vond Voetballen dus.

Natuurlijk werden wij zijn grootste fan en we waren ook vaste rij ouders naar de uitwedstrijden. Zoonlief kwam in een leuk team meteen al met een trouwe aanhang van ouders. Een leuke tijd waarbij we zelfs wel eens een heel weekend met elkaar uitgingen naar ponypark Slagharen waar ze een aantal wigwams hadden gehuurd. Een onvergetelijk weekend.
Afijn natuurlijk werd er bij ons thuis dan ook altijd voetbal gekeken. Mijn ex had niet zo´n voorkeur, mijn opvoeding niet helemaal geslaagd want zoonlief was voor Feyenoord en ik voor Ajax.

In die tijd was ik ook nog best behoorlijk fanatiek, zo erg dat ik al had ik de uitslagen soms als gehoord voor we gingen kijken en mijn cluppie had verloren ik als ik keek nog steeds dacht, je weet maar nooit, tegen beter weten in.
Toen de mannen de deur uitgingen keek ik nauwelijks meer voetbal, alleen de wedstrijden van het Nederlands Elftal ging ik altijd bekijken in het café waar ik werkte. Soms werd er daarbij wel eens een bbq georganiseerd voor of na een wedstrijd. Leuke tijden mee gemaakt daar.
En nu is dan het WK begonnen en ik had me wel voorgenomen om de Nederlandse wedstrijden te bekijken, nog geen behoefte om het in het café op groot scherm te gaan bekijken maar wel thuis. En dat heb ik gedaan. Spannend die eerste wedstrijd waar maar geen doelpunt wilde vallen en juichend opgesprongen toen er toch nog een in ging. Een prachtig doelpunt evenals het tweede.
Het gekke is dat ik opeens in de ban van het toernooi ben.

Vanmiddag stond de tv ook aan en won Saoedi Arabië van de gedoodverfde winnaar van dit toernooi Argentinië. Prachtig om te zien. En nu staat ie ook aan, alles wat een WK in zich moet hebben heeft het al. Een voetballer die nog zelden een strafschop gemist heeft van Polen mist.
Afijn opeens vind ik het weer zo leuk. Niet dat ik nu uren op de bank zit te kijken want tussendoor doe ik gewoon wel van alles zoals dit blogje schrijven.
Maar ja voor mij blijft het gewoon nog steeds een leuk spelletje om naar te kijken.

Licht in de duisternis

Gisteren weer gezellig met mijn zusje op stap geweest. Het was koud om te fietsen, had nog niet mijn warmste winterjas aan gedaan maar dat had ik beter wel kunnen doen met een sjaal er bij. Maar goed het ging hoor al waren mijn handschoenen ook wat te dun. We gingen naar een tuincentrum om een beetje kerstsferen op de snuiven dus. Het is niet zo’n groot tuincentrum en ze hebben het altijd wel heel leuk ingericht. Ik zocht al heel lang naar een aantal takken met lampjes er in. Maar die zag ik daar niet en we gingen beide zonder iets te kopen weer naar buiten. Heb nog zoveel kerstdingen, eerst maar eens gaan kijken wat ik dit jaar neer wil gaan zetten. Niet te veel net als vorig jaar beviel me prima. Nog even naar een winkelcentrum en daarna richting volgende locatie een kringloopwinkel aangedaan. En opeens kwam mijn zussie zoals ik haar altijd noem aanzetten met een bos takken met lampjes er in. Precies wat ik zocht. Tien euro zegt ze en ik denk, neem ze mee, vind ze leuk.
Bij de kassa slaan ze het bedrag van 3,50 aan, zussie had niet goed gekeken, een meevallertje dus.

Tegenwoordig doe ik in de keuken altijd mijn licht uit, voor de energiecrisis liet ik altijd de lamp onder mijn kastjes aan. Maar dan is het best donker daar en in het hoekje had ik een tijdje geleden een mooie grote glazen vaas gekocht bij de kringloop ook en daar wilde ik ze inzetten. (een beetje krom denken want deze lampjes kosten natuurlijk ook energie maar het staat zo gezellig)

Had er zelf wat takken voor geplukt en pluimen. De rood/bruine takken mogen blijven en staan er echt leuk bij, de pluimen mogen de kliko in. Die hebben hun werk gedaan.
Samen nog op ons gemakkie gaan lunchen, was echt weer zo gezellig vandaag. Eenmaal thuis had ik het best koud. De verwarming aangedaan, met een dekentje en mijn warme pittenzak (wat een heerlijke uitvinding is dat) op de bank wat tv gaan liggen kijken. Nou ja de helft van de tijd zag ik niks hoor, ja de filmpjes in dromenland, dat dan wel maar al met al zo wel een heerlijke dag…. En de lampjes bevestigd en het staat echt zo leuk in dat donkere hoekje…..