Sprakeloos…

Het afgelopen weekend werd ik echt sprakeloos en was helemaal zo verrast dat ik er stil van werd.
Wat was het geval.
Vrijdag afgereisd naar Wim, had windje mee fietsend naar Gouda en had een eerdere trein nog zodat ik wat eerder in Apeldoorn was waar hij toch al op het perron stond te wachten. Ook verrast dat ik uit een eerdere trein stapte.
Fietsje opgehaald in de stalling, even onderweg naar huis een bakje gedaan en toen naar Wim zijn huis gegaan want we wilden ook wel graag voetbal kijken.
Ik zat op de bank, had eigenlijk niet eens de kamer rondgekeken toen Wim zei, hier staat je verjaardagscadeau en hij wees op een spiksplinternieuwe E-bike die daar nog in de kamer stond en in gewoon helemaal niet gezien had.
Ik zeg, ben je helemaal gek geworden, dat kan toch niet maar het was echt wel zo. Ik was er helemaal stil van, wist ook even niet wat ik moest gaan zeggen.
Eigenlijk wilde ik hem nog niet geven, pas met je verjaardag maar ik krijg hem zelf niet aan de praat, zei Wim, jij moet er maar even naar kijken.
Hij had de accu opgeladen maar het schermpje ging niet aan. Ik ging het boekje in zitten kijken en las dat er aan de zijkant een hoofdstartknop moest zitten. Ging even lopen zoeken maar kon hem ook niet vinden. Even een lampje er bij en aan de onderkant gekeken en inderdaad daar zat een schakelaar. Ingedrukt en tata hij deed het gewoon.
Gisteren hebben we hem verder afgesteld, het is een heerlijke fiets, een lage instap zodat ik met mijn voeten bij de grond kan bij een stoplicht of overgang en wat is dat toch fijn weer fietsen met ondersteuning.
Vier weken geleden had je het zo moeilijk zei Wim met al die heuvels beklimmen, dat is ook niet goed voor je knie en toen dacht ik, ik geef haar een nieuwe fiets met ondersteuning.
Dat was wel zo maar dan nog zo’n groot cadeau, pff eigenlijk ben ik er nog steeds een beetje ondersteboven van maar ook wel ontzettend blij er mee.
De mooiste routes in de omgeving van Apeldoorn zijn toch aardig heuvelachtig en nu kunnen we ook weer eens wat verder gaan dan de laatste maanden waarbij we toch vaker richting IJsselvallei gingen waar het wat minder heuvelachtig is. Wim ook blij hoor want hij moest ook wel heel langzaam fietsen met mij er naast haha. De fiets die nu over is houden we bij Wim in de schuur voor reserve zodat we die beide kunnen gebruiken als het nodig is.
Hoewel hij praktisch nieuw is weet ik al van te voren dat ik er weinig voor terug krijg. Wat een verrassend weekend zo zeg en wat ben ik er ongelooflijk blij mee, wat een lieverd is het toch.