Het was natuurlijk niet zo dat we onderling niet met elkaar praten maar toch zoals op het schoolplein stonden we toch wel in groepjes gescheiden bij elkaar.
Alleen met hem had ik regelmatig gewoon een praatje op het schoolplein, al gauw werd er toen gezegd dat ik dus verkering met hem had. Iets wat totaal niet aan de orde was, hij was gewoon een deel van ons gezin geworden.
Op een dag had de leraar op het bord een groot hart getekend met een pijl erdoor en aan beide kanten onze initialen. Ik kon er de humor wel van inzien.
Gewoon Ik 
Kon hij dat ook?
Ach ja, kinderen vinden al snel dat je verkering hebt;-)
Haha, leuk zo’n herinnering aan je leraar! Had jij liever zijn initialen aan de andere kant van de pijl zien staan? 😉