Mijn zusje en ik sliepen altijd in een bed, zij altijd met haar voetjes tussen mijn voeten anders kon ze niet slapen. Pas jaren later kregen we allebei ons eigen bed. Op een gegeven moment moest ik een keer naar het ziekenhuis voor mijn amandelen. Onze oude dorpsdokter bromde tegen mijn moeder, stuur die kleine ook maar gelijk mee. Zo ging dat in die tijd. Ze deed niets anders dan huilen en dat wilde ik ook want ik had ook pijn. Maar dan zeiden de zusters heel streng tegen me niet huilen hoor want dan begint je zusje ook weer. (wordt vervolgd )
Plaatje internet.
Gewoon Ik 
Ach gossie. Dus jij moest altijd stoer doen. Dat is best moeilijk.
Jeetje zeg, jij mocht niet veel van je emoties laten zien zeker. Is dat het zusje waar je nu ook nog wel het een en ander mee onderneemt? En hoeveel jaar schelen jullie?
Ja die is het, ja dit had best impact op me verder niet traumatisch hoor. Maar weet nog wel dat ik het echt niet leuk vond dat zij zo jankte daar haha. We schelen 3 jaar met elkaar.
Tja, dat was toen gewoon, nu zou je het een kind niet meer aan doen om dat te zeggen.