Uitjes bestonden vroeger uit logeren gaan bij familie en die had ik genoeg en ook wel een beetje verspreid door het hele land. Ik weet niet of dat nu nog kan met een kind maar toen wel. Mijn moeder zette mij in Gouda op de trein om naar mijn tante te gaan in Voorburg, zij haalde me dan op bij het station daar. Spannend vond ik het wel, ook heel leuk om te doen, of er een hele wereld voor je open ging buiten je eigen dorp om. Treinen was bijzonder misschien dat ik het daarom nog steeds leuk vind.
Gewoon Ik 
Zo deden wij dat ook. Nu zou ik een jong kind niet zomaar meer op een trein durven zetten.
Nee dat zou ik nu ook niet durven hoor. waren wel andere tijden toen.
Ik kan helemaal met je meevoelen, maar ik kan me niet herinneren voor mijn 14e alleen op stap te zijn geweest… Ik logeerde ook wel bij familie maar werd wel gebracht of gehaald, hetzij met openbaar vervoer, hetzij met de auto. Later, toen ik dus wel alleen op stap ging had ik ook zo’n gevoel van vrijheid. Heb ik eigenlijk nog steeds wel als ik alleen op stap ben ;-).
Maar een kind alleen op de trein zetten is tegenwoordig ondenkbaar! Onze kleindochter Maria vliegt af en toe (alleen) naar Holland. Voor haar gevoel gaat ze dan echt alleen en ze voelt zich dan heel groot hebben wij het idee. De eerste keer was ze 7 jaar. Maar natuurlijk is er begeleiding anders mag ze niet eens alleen reizen…
Dat gevoel heb ik ook nog steeds en zeker als ik alleen ergens met de trein naar toe ga, zo’n gevoel van vrijheid, heerlijk.
Ja, de trein stond bij ons ook voor iets bijzonders. Ten eerste al dat kartonnen treinkaartje ….. 🙂