De telefoon, ja nauwelijks voorstelbaar momenteel nu iedereen een en soms meerdere telefoons heeft, maar wij hadden vroeger nog helemaal geen telefoon. Onze buren waren schippers en die hadden wel een telefoon, soms ging mijn moeder daar bellen en daar stond dan een potje waarin geld gestopt kon worden voor het gebruik van de telefoon. En als er voor ons gebeld werd kwam de buurvrouw mijn moeder halen, ze keek daar nooit echt blij bij, volgens mij vond ze het wel lastig, een gedoe. Afspreken om te spelen deed je gewoon op school of je zocht elkaar na schooltijd op.
Gewoon Ik 
Haha, ja die telefoon hè, die weet wat tegenwoordig!
Wij kregen telefoon toen ik op de Mulo zat, daarvoor belde mijn moeder ook wel eens bij de buren en ook zij werd geroepen door een niet zo vrolijk kijkende buurvrouw ;-).
Toen we eenmaal getrouwd waren duurde het ook nog 4 jaar voor wij zelf telefoon hadden… Raar eigenlijk ja, tegenwoordig kan bijna geen mens meer zonder…
Wij hadden toen we trouwden ook nog geen telefoon, pas toen we een winkel kregen na een jaar hadden we telefoon, toen konden we niet meer zonder natuurlijk.
Ja, dat kunnen veel jongelui zich niet meer voorstellen. Wij kregen trouwens pas heel laat zelf telefoon, pas rond 1975, ik woonde toen al op mezelf, zelf heb ik mijn eerste telefoon pas in 1983 genomen ………… ja, en tot die tijd redde je je ook 🙂
Ja inderdaad Minoesjka, toen ging het ook allemaal goed, op een andere manier maar het werkte ook.
Zelfde verhaal hier,pas ergens in de jaren 80 aan de telefoon gegaan.(daar zit trouwens nog een aardige anekdote aan vast)net als tv en zo.Wat je niet hebt dat mis je niet.
Misschien leuk voor een blogje haha ben benieuwd 😉