365 – 31 – 12

Heeft het me ook nog wat opgeleverd, behalve leuke reacties van mensen. Gesprekken die ik kreeg met mensen als ik vertelde over mijn uitdaging. Ook met mijn zussen, broer en vriendin. Ja toch wel een besef dat ik een geweldig fijne jeugd heb gehad.
Ondanks dat we het niet rijk hadden en dat is een understatement kon er toch veel en had ik nooit het gevoel dat ik ergens niet aan mee kon doen.
Of het een schoolreisje was, sparen op school,trakteren op school,  klassenfoto’s, verjaardagen van vriendinnetjes,  hoe mijn moeder het ook deed financieel het kon altijd en er was ook altijd een cadeautje om mee te nemen.
Ze moet echt goed om gegaan zijn met het weinige dat ze had en daar heb ik met terugwerkende kracht heel veel respect voor gekregen.
Als kind realiseer je je dat echt niet, dat komt pas later.
Bovendien was het bij ons altijd de zoete inval, iedereen mocht komen spelen, het huis was dan ook altijd druk bevolkt met eigen kinderen en vrienden en vriendinnetjes.
En of nu alles aan de kant gezet moest worden omdat we wilden tafeltennissen, het kon, iedere vrijdagavond kaarten met de hele buurt.
We hadden een groot erf waar we op konden spelen, woonden tussen de weilanden en boerderijen in waar we ook vaak gingen spelen of gewoon kijken bij het boerenbedrijf.
Er werd dan ook veel buiten gespeeld, tenten bouwen, buiten eten, spelletjes doen met elkaar.
Hard werken was het voor mijn moeder maar ze was heel gastvrij en regelmatig schoven er werkmensen aan voor een bakje koffie als ze in de buurt waren.
Mijn vader was ook een harde werker, hij had ontzettend veel humor en hij genoot van zijn gezin en hij was dol op mijn moeder. Dat straalden ze ook uit hun liefde voor elkaar. Het grappige is dat wij alle drie als dochters het gevoel hebben gekregen dat mijn vader voor elk van ons heel speciaal was. Dat heeft ie dan toch goed gedaan.
Geen minpuntjes in mijn jeugd, natuurlijk wel. Voor mij als rustig kind was het vaak wel heel druk in huis, ik dook regelmatig ergens weg in een hoekje met een boekje zoals mijn moeder dat altijd zei. En we moesten best veel helpen, in huis of met de tuin maar of we daar nou slechter van zijn geworden dat denk ik niet.  Al vond ik het niet altijd leuk om te doen, zeker niet die bessen plukken allemaal.
Als ik moest leren had ik geen eigen kamer dus dat moest bij alle drukte in het gezin plaatsvinden wat wel eens ten koste ging van de concentratie en prestatie.
Maar ik denk dat het niet opwoog tegen het warme gevoel dat ik aan mijn jeugd heb overgehouden en dat volgens mij doorloopt door iemands hele leven, althans zo ervaar ik dat wel. En ik hoop ooit dat ik dat doorgegeven heb aan mijn zoon en dat hij dit ook zo ervaren zal hebben. De tijd zal het leren.