Was mijn jeugd alleen maar leuk, achteraf weet ik niet altijd hoewel ik wel uit een warm nest kwam moest ik ook mijn eigen weg zoeken. Met boven me een zus die veel aandacht vroeg, mijn broer die vaak ziek was en onder mij een zusje die ook jaren ziek was. En als “gezonde” kreeg ik denk niet veel aandacht. Misschien dat ik daarom altijd zat te lezen zodra het maar kon. Ik weet het niet.
Mijn moeder vertelt nog wel eens hoe erg ze het vond dat ik op een keer aan haar vroeg “Ben ik uw kindje niet”.
Gewoon Ik 
Dat klinkt best eenzaam.
Zo heb ik het niet ervaren eigenlijk hoor. vond het heerlijk om te lezen en mijn eigen gang te gaan.
Ach hemeltje, je was gewoon toch een beetje anders dan de anderen blijkbaar…
Maar als gezond kind gaat alles vanzelf natuurlijk. Dat was bij mij ook wel een beetje zo. Was vroeg zindelijk, kon vroeg lopen, kon goed leren en was weinig ziek. Ik kreeg alleen een lui oog toen ik 4 was, dus afplakken en aan de bril ;-).
Mijn zusjes en broertje onder mij hebben tot 14 jaar in bed geplast, moesten af en toe 6 weken naar een vakantiekolonie, hielp niet tegen het bedplassen volgens mij. In ieder geval kregen ze ook meer aandacht denk ik, maar ik heb het niet als vervelend ervaren. Ook ik zat als ‘Trees Lees” zoals ze me noemden eeuwig in mijn boek 🙂
Ik heb het ook niet als vervelend ervaren, maar denk wel dat het gemaakt heb wie ik ben. En een beetje anders dan de andere voel ik me nog steeds wel. Maar ik heb er geen last van ben er ook een aardig zelfstandig mens door geworden.
Kinderen zijn heel gevoelig voor dat dingen die afwijken, en jij was ,als enige die geen extra zorg nodig had, duidelijk ánders. Maar het is dus allemaal goedgekomen;-)
Ja volgens mij ook wel hoor haha. Heb er geen schade door opgelopen volgens mij.