Ik was geen poppenkind maar toch was ik wel altijd met kinderen in de buurt bezig. Vond het wel altijd leuk om op ze te passen of ze meen te nemen,ondera andere dus ook naar de speeltuin.
Maar we hadden bij ons in het buurtje ook een gezin met drie kleine kinderen en de twee oudste jongetjes kwamen heel vaak bij ons spelen.
Ze vonden het ook mooi, hun ouders waren nogal christelijk dus veel dingen mochten niet, bij ons thuis was het allemaal iets soepeler wat dat betreft en ook nog eens de zoete inval waar iedereen welkom was.
Gewoon Ik 
Met kleine kinderen omgaan vond ik ook wel leuk, maar niet te lang dan trok ik me terug en liever lezen. Ik heb nog steeds niet veel met de ‘kinderen van een ander’ op enkele uitzonderingen na dan…
Ik heb juist altijd heel gauw met kinderen contact. Deze kinderen kende ik ook amper. Vind het gewoon leuk wat spelletjes te doen. Zat ook altijd op feestjes met neefjes en nichtjes te kaarten of zo. Snap gewoon dat ze anders ook niets te doen hebben en zich gaan vervelen en dat vervelend worden.
Ik moest altijd op mijn broertjes passen. Ben de oudste van 7. Vond dat niet altijd fijn.
Ja dat kan ik me voorstellen. Ik moest ook veel mijn zusje meenemen omdat ze overal bang voor was toen ze klein was door veel operaties. Dat was ook niet altijd leuk om te doen.
Bij ons mochten vroeger zélden kinderen komen spelen, dat heb ik later zélf in mijn gezin natuurlijk héél anders gedaan ,het was bij ons wél de zoete inval, heerlijk!
Ja dat is jammer dan inderdaad. Bij mijn ex mochten ook nooit vriendjes of vriendinnetjes thuis komen spelen. Die keek verbaasd bij ons dat er altijd zoveel mensen over de vloer waren. En moet zeggen mijn moeder is nu 98 en nog steeds komen er veel mensen zomaar even een bakje bij haar doen. Ook nog jeugdvrienden van ons dat is toch wel heel leuk eigenlijk.