Nog even duimen. Zelf heb ik nooit geduimd maar op twee vingers soppen. Mijn zusje hield het heel lang vol moet ik zeggen. Ik friemelde ook altijd met kledingstukken. Het fijnste was dunne stof die zo lekker over elkaar gleed. Als ik bij mijn moeder stond, dan was ik ook altijd aan het friemelen met iets wat ze aanhad.
En heel eerlijk gezegd doe ik het soms nog steeds, een dun zakdoekje of gewoon bij mijn blouse of shirtje.
Gek eigenlijk van die ingebakken gewoontes die je zo slecht kwijt raakt dan.
En ach het is een onschuldig tijdverdrijf toch.
Gewoon Ik 
Joh, Anneke, wat geweldig dat je je nog zo in “vroeger” kunt verplaatsen. Voel soms helemaal met je mee.
Man en twee van de jongens zijn ook verwoede friemelaars. Vroeger slingerden er overal aailappen door het huis. Dochter sabbelde aan twee vingers met de staart van haar knuffelhondje ertussen.
Ik heb ook nooit geduimd, ik had als klein kind altijd een doekje wat ik mee naar bed mocht nemen. Zoon had ook een doekje dat hij in zijn mond propte, mocht gelukkig wel gewassen dus elke dag een schone. Dochter heeft heel kort geduimd.