Vandaag twee verjaardagen. Vroeger als ik jarig was dan mocht ik “meisjes” vragen. Meestal was het dezelfde groep meisjes die bij elkaar op de verjaardag gevraagd werden.
Een groepje van 7 meiden en we gingen dan allemaal spelletjes doen met elkaar zoals stoelendans, koekhappen, appel happen in een bak water, verstoppertjes spelen of ezeltjes prik.
’s Avonds naar huis brengen, eerst degene die het verst weg woonden en zo de een na de anders wegbrengen. Onderweg nog wel eens stiekem belletje trekken.
En vooral bij die ene man die altijd zo boos werd en met gebalde vuist achter ons aan kwam.
plaatje internet
Gewoon Ik 
Haha, wat een ondeugd hè… zou de ‘jeugd van tegenwoordig’ dat niet meer doen?
Heb geen idee of dat nog wel eens gedaan wordt trouwens. Volgens mij vast wel maar misschien vinden ze dat ook wel heel kinderachtig haha.
Nee dát soort verjaardagen ken ik niet helaas. Het zal wel aan de moeilijke tijden hebben gelegen maar een kinderverjaardag was bij ons niet écht feest.Ik was dan ook nog in de zomervakantie van school jarig waardoor er óók al niet op school uitgedeeld hoefde te worden.
Oke ja wat dat betreft trof je het dan inderdaad niet. Ondanks dat wij het echt helemaal niet breed thuis hadden natuurlijk met 5 kinderen en mijn vader die weinig verdiende speelde mijn moeder het toch wel voor elkaar dat we overal aan mee konden doen. Snap nu soms echt niet hoe ze dat altijd allemaal gedaan heeft.
Het verschil zal in ons geboortejaar zitten, het mijne is 1942 waardoor mijn schooljaren nog heel kort ná de oorlog waren. Maar het werd ieder jaar wel iets béter in die tijd en wie pakweg 10 jaar later geboren werd had met de ergste armoede vaak al niet meer te maken, zeker als je wat landelijker woonde.