Terwijl ik het gisteren schreef proefde ik weer de smaak van het suikergoed, vooral de bruine suikerbeesten vond ik heel erg lekker. Weet niet eens of ze nog bestaan, heb ze echt jaren niet gegeten.
Op sinterklaasavond voelde je de spanning toenemen. We zaten allemaal om de grote tafel en mijn moeder maakte dan warme chocolademelk.
De kachel brandde lekker en buiten was het koud (althans in mijn herinnering wel).
Dan ging mijn vader altijd naar de schuur om de kolenkit bij te vullen of houtjes voor de kachel te halen.
Toen ik nog geloofde in Sint geloofde ik dat.
Gewoon Ik 
O ja, vaders hadden misten vrijwel altijd het moment dat er op de deur gebonkt werd en er pakjes voor de deur stonden;-)
Ik vind het nog steeds jammer dat ik niet meer in sprookjes geloof. Een aderlating!