Beide ouderparen wilden wel dat ze in de kerk zouden trouwen. Dus zoals ik al zei moesten ze dan een gesprek hebben met de kerkenraad waarin ze verantwoording moesten afleggen en toegeven dat ze fout geweest waren. Je kan je dat nu toch helemaal niet meer voorstellen.
Maar ik denk met de nodige tegenzin, op aandringen van de ouders, werd dat gesprek gevoerd en daarna was er geen reden meer om het jonge stel in de echt te verbinden in de kerk.
Zo piepjong waren ze ook niet hoor, mijn zus was 21 en mijn zwager 22 dus dat viel allemaal mee.
Plaatje internet
Gewoon Ik 
en dan te bedenken dat er in die kerk en raad mensen zaten die hetzelfde deden en puur mazzel hadden, schandalig hypocriet
Mijn schoonouders móchten in de kerk trouwen maar niét door de hoofdingang naar binnen en naar buiten, dat moest via de pastorie omdat mijn schoonouder geen “kuisheid” betracht hadden.
En dan wéten wat we nú weten over de heren bisschoppen en pastoors;-(
Het is de treurigheid zelve…