De zorgzame samenleving zoals ze nu willen was er vroeger eigenlijk misschien wel meer.
Ik weet tenminste dat een oma van een van de vrienden van mijn broer “kinds” begon te worden zoals dat genoemd werd.
Ze kwam bij haar dochter in huis, hoe dat voor het gezin was, ik weet het niet. Zal ook niet altijd makkelijk geweest zijn. Maar als wij daar binnenkwamen zat ze altijd aan tafel, ze waren heel gelovig. Opoe zoals ze genoemd werd zat altijd teksten uit de Bijbel te prevelen.
Een hoofddoek over haar hoofd, ik zie haar nog zo voor me zitten.
Gewoon Ik 
Ik heb ervaring met een in huis wonende oma. Eerst woonden wij bij haar in en later was dat omgekeerd en woonde ze bij ons in, omdat ze niet meer alleen kon wonen. Wij kinderen vonden het fantastisch, maar ik herinner me dat mijn vader het drie keer niks vond. Die mopperde altijd dat ze alles tien keer zat te vertellen en dat ze van alles kwijt maakte. Daar had hij helemaal geen geduld voor. Jammer genoeg heeft hij tot zijn dood hetzelfde meegemaakt met mijn moeder. Hij kon er op het laatst niet mee tegen. Hoe mijn moeder het destijds vond dat haar moeder bij ons in huis woonde, weet ik gek genoeg niet meer.
En dat terwijl men vroeger véél minder ruimte in huis had.,Vrijwel niemand had een eigen kamer en een extra huisgenoot was dus best een flinke belasting.