Diezelfde boer……

We hadden prima geslapen en de volgende morgen op tijd opgegaan. We aten samen met de twee mensen, dat was de eerste keer. Alle andere keren aten we apart maar ach ze smakten niet en alles zag er keurig verzorgd uit.
Die boer op Ameland had het eigenlijk best goed voor elkaar. Hij woonde op de boerderij van zijn ouders, had nog een paar varkens, een aantal schapen.
Hij ging regelmatig vissen meestal op garnalen die hij ook zelf at maar ook wel verkocht aan mensen. Daarnaast had hij een grote moestuin waar hij van alles verbouwde.
Hij maakte zich niet al te druk over van alles.
Wist alles van stromingen wanneer en waar er vis te vangen was, kortom hij was gewoon een natuurmens.

Alleen misschien omdat ie vaak alleen was en nu in gezelschap bleef hij maar praten en vertellen en op een gegeven moment hadden we zoiets van………. afronden en afnokken.
Door het vele praten vergaten we nog bijna af te rekenen, zij niet hoor (en terecht). Sterker nog ze zei het is 49,00 maar 50,00 euro is goed hoor. We keken elkaar aan of we dat wel goed verstonden maar we hadden overal al 50,00 euro gegeven. Het kost namelijk 22,50 per nacht per persoon en daarbij komt nog dan de toeristenbelasting en ze mogen 50 cent voor het opladen van je accu rekenen. Dus gemiddeld kwamen we op zo´n 49,00 dan uit. Gezien de huidige energieprijzen gaven we gewoon altijd 50,00. Maar tot nu toe had niemand het zo gevraagd. We hebben er later nog smakelijk om moeten lachen.
Vroeg zaten we al weer op de fiets op weg naar Kollum.

Een boer uit Ameland…..

We gingen opnieuw op weg nu richting Holwerd. Ik had slecht geslapen, Wim was vroeg op en opeens moest ik heel snel van alles doen, dat is helemaal niet mijn ding. Ben dan altijd bang dat ik dingen vergeet maar goed, soms gaan dingen zoals ze gaan. Na ons ontbijt gingen we op pad. Allereerst deden we Harlingen aan, even een bakje gedaan op het terras waar we destijds ook zaten toen we met de boot naar Terschelling gingen op vakantie
Daarna weer verder, het was een mooie route en prachtig weer, hele stukken konden we wel op de dijk rijden en op een gegeven moment kwamen we bij een prachtig natuurgebied waar honderden vogels op een soort wadden of slibben aan het foerageren waren. Best een heel eind hadden we al gefietst en nergens was er iets van een restaurant of iets dergelijks te vinden. En soms heb je opeens dat je trek ergens in heb en onderweg had ik al gezegd als we zo rond lunchtijd ergens een restaurant zien dan lust ik wel een keer een kop lekkere tomatensoep.
Bij het natuurgebied liep ik even te fotograferen. Wim ging een eindje lopen en had daar een restaurant beneden aan de dijk ergens ontdekt. Er waren heel veel mensen, ook buiten en binnen. Wim ging vragen of we daar wat konden eten en drinken en of ze tomatensoep hadden. Hoe lief is dat toch. Maar helaas we hadden pech het was een besloten feest dus moesten we weer verder gaan. Echt heerlijk om daar te fietsen en we hadden genoeg te eten en te drinken nog wel bij ons om niks tekort te komen. We gingen verder fietsen en waren mooi op tijd in Holwerd. Geen restaurant of iets te bekennen en dan maar weer op de fiets en naar het vertrekpunt van de boot naar Ameland, daar zou vast wel een terras zijn en dat klopte. Prachtig uitzicht over de waddenzee, ze hadden geen tomatensoep helaas maar wel wat anders te eten voor ons natuurlijk.

De dame waar we een overnachting geboekt hadden belde op toen we net bij de supermarkt waren hoe laat we zouden komen. Ze woonde er een paar straten bij vandaan en waren er zo. Een druk kletsende mevrouw met een vriend die boer was op Ameland. Ze woonden niet samen maar hij was een paar dagen daar. Heel gastvrij maar een beetje druk waren ze wel alsof ze in een uurtje dat we daar even wat dronken hun hele geschiedenis wilden vertellen die trouwens best interessant was. Maar toch maar gauw naar onze ruime kamer vertrokken. Helaas boven geen toilet of badkamer en best een lastige trap met een rare bocht en dan in de nacht daar zag ik wel wat tegenop maar achteraf viel het allemaal wel mee. Boven lekker een filmpje zitten kijken samen. Het was weer een prachtige dag geweest.

Op naar Balk…..

Onze volgende etappe was richting Balk. Rijdend door de polder langs de kust, een prachtige route om te fietsen en heerlijk zonnig weer. Onderweg lekker in het gras gaan zitten om wat te eten en te drinken. We kwamen langs Urk en besloten daar even een terrasje op te zoeken. Het was natuurlijk zaterdag en heel erg druk daar zeker door het mooie weer. Maar na wat zoeken wisten we in de haven toch nog een terrasje te vinden waar nog twee plaatsen vrij waren. We besloten daar meteen maar wat te eten zodat we vanavond een broodje kunnen eten. We zaten er heerlijk met uitzicht op de haven. Eten en mensen kijken in het zonnetje. Leuk stadje ook wel Urk. Echt zo’n vissersstad met oude huisjes en gebouwen. Weer op de pedalen gegaan nu richting Balk, we moesten nog een stuk omrijden omdat ze bezig waren met werkzaamheden op de dijk. Een stukje extra door de polder. Best saai al die eindeloze landerijen. Aan de andere kant ook wel mooi, beetje dubbel. We kwamen aan in Lemmer. Aan Lemmer bewaar ik goede herinneringen omdat ik daar een keer met de boot op vakantie ben geweest met Ex, een stel vrienden en kinderen natuurlijk. Een mooie haven daar waar we lagen en ’s morgens kwamen ze een ontbijtje voor destijds 10 gulden p.p. aan boord van je boot brengen. En bij het bekende Wouda gemaal gingen de mannen nog vissen ’s avonds.

Afijn wij in Lemmer ook weer een terrasje opgezocht, ja natuurlijk “moeten” we dat zo nu en dan alleen al voor een sanitaire stop en met dit weer geen straf.
We hadden de route aan de hand van knooppunten uitgezet maar verder gaande zagen we ze niet meer. We gingen toch verder en even later zagen we toch op de borden Balk staan en vonden we de nummers weer terug. Waarschijnlijk ergens een nummer over het hoofd gezien. In Balk hadden we snel het adres gevonden. Een heel aardige mevrouw die ons de kamer wees maar ons niet vroeg om wat bij hen te drinken. En heel eerlijk vonden we dat ook wel een keer fijn hoor. We hadden een prachtige grote kamer met een stoel waar ik nooit meer uit wilde, meteen wilde inpakken en mee naar huis nemen. Een beetje versleten blauwe leren makkelijke stoel. Ik ging er in zitten en zei tegen Wim, ik kom er echt niet meer uit. We hadden broodjes onderweg gekocht met salade. We konden op onze kamer koffie of thee zetten. Toilet op de gang en douche in de kamer. Prima geregeld. Er lagen ook veel leuke tijdschriften om te lezen. Dat heb ik ook gedaan en mijn verslag geschreven en Wim ging op de tablet zijn mail zitten bekijken. We hadden het prima. De volgende morgen bij het ontbijt was de mevrouw heel spraakzaam en hadden we een gezellig gesprek. Zij was geen Friezin (dat had ik al gehoord) maar kwam uit de buurt waar ik woon. Ze kende mijn dorp en omgeving dus goed. Haar man was wel een Fries. Zij was net als ik een haakster en had de mooiste dingen gehaakt. Afijn het was heel gezellig om daar zo even te ontbijten. In Balk zelf waren we niet geweest maar toen we weer op pad gingen zijn we er toch nog gaan kijken op aanraden van die mevrouw. En we werden aangenaam verrast wat een leuk dorp/stadje is dat zeg. Prachtige panden en grachten. Balk was dus voor ons een mooie en fijne overnachtingsplaats. Alleen die stoel die mis ik nog steeds ;)…….

Jagers en verzamelaars……

Omdat onze trip naar de Markerwadden niet door kon gaan en we wel twee nachten geboekt hadden in Lelystad moesten we daar op zoek naar wat leuke dingen om te zien.
We hadden wat tips gekregen en hoe we moesten rijden (die we buiten al weer kwijt waren) en we gingen op pad. Eerst bij Tom’s Creek geweest een visvijver die mensen kunnen boeken. Niet heel lang geweest, verder op pad en na wat vragen kwamen we op de dijk die ons bracht naar de Oostvaarderplassen. We gingen naar het bezoekerscentrum en besloten om een wandeling van 3,5 km te gaan doen. Dat wordt toch altijd wel een km of 5 en dat is momenteel met mijn knie wel het max. (Best jammer want het was daar zo mooi had er wel veel verder nog willen wandelen en kijken). Een mooie wandeling in een mooi gebied.
Zelfs een heel vlinder pad waar inderdaad heel veel (ook wel dezelfde) vlinders vlogen en waren. Een prachtig gezicht in hou van vlinders.

Via een omweg, een heel eind op een onverharde weg gereden die niet verder ging dus we ook weer terug moesten kwamen we nog bij een prachtig natuurgebied daar.
Daar was een onderdeel dat echt in Wim zijn straatje paste namelijk een nabootsing van de Swifterbantcultuur. Helaas was niet alles geopend maar er stonden wel een aantal huisjes daar waar we konden kijken, Kreeg meteen een college van Wim. Dit lees ik er over op Wiki:
Levenswijze
De cultuur wordt aangetroffen in waterrijke gebieden. Op hoger gelegen gedeelten zijn nog geen nederzettingen aangetroffen. De gemeenschappen van zo’n 40 tot 80 personen leefden grotendeels van visvangst (zoals snoek, steur, zalm, paling en meerval) en jacht (edelhert, otter, eland, bruine beer en watervogels). Ook werden wilde planten verzameld als hazelnoot, wilde appel, braam en speenkruid. Vanaf ca. 4500 v.Chr. speelde veeteelt (varkens en rundvee) geleidelijk een belangrijker rol. Men kende ook emmertarwe en gerst. Er zijn bij recente opgravingen sporen van akkerbouw gevonden, maar een belangrijke rol speelde die waarschijnlijk nog niet. Het complex wordt gekenmerkt door aardewerk met een typisch spitse puntbodem en S-vormig profiel, vergelijkbaar met het mesolithische aardewerk van Noord-Eurazië zoals dat van de Ertebøllecultuur. De aanwezigheid van paalgaten wijst erop dat de cultuur in ieder geval semi-sedentair was en dat de streek continu bewoond was vanaf het midden van het mesolithicum tot in het neolithicum als de Swifterbantcultuur opgaat in de trechterbekercultuur.
In de loop der jaren heb ik al zoveel gehoord en geleerd over de oudheid waar ik totaal of weinig weet van had. Best leuk hoor.
We gingen ook nog kijken bij de Przewalskipaarden en we zagen nog een Wisent. Jammer dat we niet wat meer tijd hadden om daar te zijn want het was er echt prachtig en er was nog veel meer te zien maar we moesten ook nog terug fietsen, ergens eten zien te scoren.
Een flink eind fietsen was het nog de terugweg, we kwamen nog net op tijd langs een Appie waar we wat eten konden kopen. Maaltijdsalades zijn makkelijk en best lekker.
Ons logeeradres was dichtbij en we hadden daar zelfs een aparte ruimte waar we konden eten, wat een luxe. Er werd ons nog wat te drinken aangeboden en we hadden nog mooie gesprekken met het stel. Ze hadden het traject voor hun woning samen met een aantal andere zelf allemaal gerealiseerd. Bovendien bleek de man dezelfde interesse te hebben als Wim namelijk roeien en hij had zelf een boot gebouwd,

Het werd nog een genoeglijke avond en ondanks dat we Lelystad nou niet echt zouden willen aanraden was het hartelijke welkom bij deze mensen heel hartverwarmend en genoeg mooie dingen om naar toe te gaan als je van de natuur houdt tenminste. Het centrum hebben we nooit kunnen ontdekken maar er schijnt ook een heel mooi stadhuis te zijn. Afijn onze derde dag was ook weer meer dan geslaagd. Ondanks dat we in de omgeving van een stad gebleven waren hadden we toch met al ons rondfietsen en zoeken wel 83 km gefietst deze dag en dan waren we om 10 uur of half 11 uiteindelijk hard toe aan onze nachtrust

Op weg naar de polder…

Was het de eerste dag ’s avonds nog flink regenachtig, zelfs een aardige onweersbui, de volgende dag werden we wakker met het zonnetje op ons gezicht. Na ons ontbijt gingen we in de tuin nog even de route uit zitten vogelen en opnieuw een adres vinden om te overnachten. Dat was snel geregeld en we gingen op pad. Al gauw raakten we een knooppunt kwijt en kozen toen maar een plaats waar we heen moesten. Dat betekende een heel lang eind fietsen langs het Amsterdam Rijnkanaal. Wel een rustige route maar op een gegeven moment ook wel heel erg saai. Het was niet anders. Op een gegeven moment moesten we over een fietsbrug over het Amsterdam Rijnkanaal. Nu ben ik geen held met fietsen over bruggen en water en dat is een understatement.

En ik vond die brug er heel eng uitzien, zo smal ook. Achteraf heb ik spijt een beetje de uitdaging niet te zijn aangegaan maar ja Wim zei ook straks sta je daar bovenop en durf je niet verder, we gaan naar een volgende overgang en die vonden we in Weesp, daar was de overgang naast een weg. We gingen daar maar meteen even een terrasje opzoeken om wat te eten.
Op naar ons nieuwe overnachtingsadres in Lelystad. Ga nooit naar Lelystad het is geen leuke en heel lastige stad om dingen op te zoeken. Weinig wegbewijzering naar centrum of zo. Maar de aanhouder wint en we kwamen eerst nog in Bataviastad waar we eigenlijk wat wilden gaan eten. We konden wat later terecht bij ons logeeradres omdat zij die dag naar de Markerwadden gingen. Dat was voor ons geen probleem. Maar Bataviastad was bijna uitgestorven, sloot om 6 uur en wij waren er zo half 6. Daar bij de haven waren wel verschillende restaurantjes en we gingen eten bij de Griek. Het smaakte ons heerlijk, leuk restaurant, leuke sfeer. In het boek van de Vrienden voor de fiets stond de kwalificatie “woonark” en daar gingen we naar op zoek. Dat moest wel ergens natuurlijk bij het water zijn. Google map aan gedaan maar we konden het nou niet makkelijk vinden. Het was ook in een heel ander deel van de stad. Hier en daar wat vragen maar weinig mensen wisten woonboten te vinden. De mensen zelf maar gebeld en we bleken er dicht in de buurt te zijn. Ze woonden niet op een woonboot maar in “drijvende huizen”.

Een heel luxe huis waar we kwamen en bijzonder hartelijk begroet werden. Een ruime slaapkamer met een heel super luxe badkamer en nog een ruimte voor als we nog wat wilden eten met tafel en stoelen. Heel aardige mensen die dit huis zelf met een groep mensen ontwikkeld hadden. We hadden een boeiend gesprek. We zouden hier ook twee nachten blijven omdat we ook naar de Markerwadden zouden gaan maar helaas we konden geen kaartjes meer krijgen voor de boot daar naar toe. Het bleek dat de oude boot vervangen werd door een nieuwe snellere boot en precies op de dag dat wij daar naar toe wilden werd er minder gevaren daardoor. Niets aan te doen, van de gastvrouw en gastheer kregen we genoeg tips om ons daar een dag te vermaken. We hebben heerlijk geslapen daar in deze luxe accommodatie. Het maakte al het zoeken weer goed.

Speerpunten van de vakantie…..

Wat waren de belangrijkste dingen die ons opvielen tijdens de vakantie.
1e. De koekoek…….. overal waar we fietsen hoorden we een koekoek…. (nou overal is overdreven maar wel heel vaak.)
2e. Kikkerconcerten, wat hebben we genoten onderweg van al die kikkerconcerten vooral in Friesland en Groningen.
Hier in de buurt zijn er veel minder kikkers dan vroeger en dat heeft te maken met de enorme toename van de invasieve rivierkreeften die alles eten wat op hun weg komt.

3e. Wim had het vaak zwaarder met het fietsen omdat zijn ondersteuning niet zo lang meeging dus hij hem minder hoog kon zetten dan ik. Nu is onze kleindochter gek op eenhoorns en als haar iets niet lukt dan zegt ze altijd “kom op eenhoorn, je kunt het” tegen haarzelf.
En het grappige was dat hij dat ook regelmatig zei als het eens minder lekker ging even.

4e. Mijn held….. Wim dus wie anders. Twee keer gingen we een stuk boven op de dijk rijden langs de waddenkust tot we bij een hek kwamen en niet verder konden. Ik zou wel terug gegaan zijn maar Wim niet, die sjouwde twee keer allebei de fietsen naar boven en weer naar beneden aan de andere kant. Een keer filmde ik het en vroeg hij waarom. Ik ondankbare zei, als het nu misgaat hebben we een leuk filmpje voor “Funniest home video’s) Een programma waar hij graag wel eens naar kijkt 😉 ;). En regelmatig droeg hij beide rugzakken op zijn rug.

5e. Google maps vast wel goed de richting gegeven maar wij konden er niet heel goed mee omgaan want waar is ergens anders het oosten/zuiden/het westen of het noorden dat was altijd het eerste wat hij zei, ga in deze of gene richting. Een houder op de fiets zou wel handig zijn dan kan je kijken welke richting we moesten gaan.

6e. Regenkleding dat hadden we niet goed geregeld, te veel gehoopt op ons goede gesternte en dat wat ook 95 % van de dagen zo maar die ene namiddag kwamen we er wel achter dat een paar regenpakken geen overbodige luxe zouden zijn. (Al zijn we allebei geen mensen die zoiets gauw aantrekken)

7e. En natuurlijk de mooiste zin waar we nog steeds om lachen die had ik al eens een keer gezegd van die boer “Er is daar ook een museum waar je die oude troep die ze uit de grond gehaald hebben kan zien”.

8e. Iets zorgvuldiger zijn met het afsluiten van onze fietstassen. Voor mijn rugzak had ik een hoes die ik een paar dagen eerder toen er een paar druppels regen vielen wel had gebruikt maar toen het hoosde niet waardoor een aantal papieren in de tas best nat waren geworden.

9e. Dat gold zeker voor Wim zijn rugzak, zijn telefoon zat daar nog in en die is ter plaatse overleden doordat hij zo nat was geworden. Niet meer tot leven te wekken. Momenteel gebruikt hij een heel oud roze samsung telefoontje dat ik thuis nog op zolder had en nog aan de praat kreeg tot ie een nieuwe heeft aangeschaft.

10e. Een duidelijkere kaart of kaartenboek van Nederland meenemen zodat de zoektijden wel minder zouden worden.

11e. Iets meenemen voor ’s nachts. Wim en ik slapen altijd naakt maar als je bij een ander slaapt is het wel handig iets van een dunne ochtendjas mee te nemen. Hij moet ook niet te veel ruimte innemen. Nu moesten we als we naar toilet en douche gingen ons eerst aankleden.

Ach ja zo leerden we de eerste keer dat we dit gedaan hebben ook wel weer natuurlijk er van. Ik zou dit gerust nog een keer doen, het was zo ontzettend leuk om mee te maken, een andere richting op dan. Nou ja nog een jaar om daar over na te denken en wie weet komen we dan weer op iets heel anders uit.

Mijn roots Wierum….

Een van de bijzonderste tussenstops was voor mij toch in Wierum, het geboortedorp van mijn vader. Een klein mooi rustiek dorpje aan de waddenkust.
Het stond helemaal niet in de planning maar toen ik het bordje met die naam zag zei ik tegen Wim dat ik daar een keer wilde kijken.
Ben er ooit eerder geweest met mijn vader toen ik nog klein was met de trein en zijn we daar destijds naar het kerkhof geweest om te kijken waar zijn ouders en dus mijn grootouders begraven liggen. Dat heb ik nu niet gedaan hoewel Wim het wel zei, maar daar heb ik niet zoveel mee.
Ik wilde wel kijken bij het monument dat daar staat boven op de dijk, met daarop de namen van mensen die bij de watersnood omgekomen zijn. Op het monument zie ik ook een bekende naam staan van der Bos, mijn oma waar ik naar vernoemd ben en jong is overleden heette Anna van der Bos. Dit moet vast een familielid van haar geweest zijn.

We hebben er even wat rondgelopen en ja hier liggen dus ook mijn roots en op een of andere manier voelde ik dat daar ter plaatse ook. Hoewel in daar nog nooit gewoond heb.
Maar ook dacht ik aan het verhaal van de verzorgende van mijn vader toen hij naar de dagopvang ging. Deze man kon heel goed opschieten met mijn vader en mijn vader vertelde altijd verhalen over Friesland, de dijk, de waddenkust waar hij geboren was en over het monument dat daar stond.
Jaren later, toen mijn vader al lang overleden was, kwam ik die man tegen een keer en raakte ik met hem in gesprek. Hij vertelde dat hij een keer naar Friesland met vakantie was geweest. Zich nog de verhalen herinnerde en ging kijken bij dat monument op de dijk en vertelde dat hij toen zo aan mijn vader moest denken en de verhalen die hij verteld had.
Alles bij elkaar was een bezoek aan dit dorp toch wel heel bijzonder voor mij en natuurlijk wilde ik ook op de foto bij het monument.

Vakantiestory drie….

Wij hadden dit ook nog nooit gedaan zo overnachten via de vereniging “vrienden van de fiets’. We hadden wel het boekje doorgespit, gekeken welke afstand we wilden fietsen per dag en bij welke plaatsen we dan uit zouden komen. Dan zoeken in het boek of daar overnachtingen mogelijk zijn, hoe lang van te voren dit moet en dat soort dingen. We hadden besloten om vanuit huis de eerste drie overnachtingen vast te leggen. Het ging eigenlijk makkelijker dan we verwacht hadden en het was zo geregeld dus.
Meteen de eerste dag hadden we mooi weer, wel even wennen van die zware tassen op de fiets, toch even het goede evenwicht weer vinden. Maar het wende wel snel.
Een mooie route door het groene hart richting onze overnachting. De mevrouw had aangegeven wanneer ze thuis zou zijn en zouden we eerder zijn had ze een sleutelkastje.
Onderweg hadden we een heel leuke stop in Kamerik, we vonden het een onverwacht mooi dorpje. Streken neer op een terras waar ook een feestje gegeven werd voor iemand die 85 was geworden. Een leuk gesprek met een vrouw die daar ook wat zat te drinken. En een oplettende lezer zag misschien dat we ook in het dorpje “Geluk” waren. Een toepasselijke naam.

Voor we op de plaats van bestemming waren bleek de mevrouw al thuis uit haar werk en was net onderweg om de honden uit te laten. Twee schatten van labradors. Ze had het ook van te voren gezegd. Een mooie kamer en we gingen lekker in de tuin zitten terwijl onze gastvrouw de honden uit ging laten. Proosten met een wijntje op onze eerste geslaagde dag. Ik had wat bestek, bordjes en bekertjes meegenomen en dat was heel erg handig. Prachtig weer mooi uitzicht op water. We hadden het best. Er was nog een gast deze nacht maar die zagen we ’s avonds niet.
Wij hadden eten gekocht onderweg en gingen dat opeten. Ze woonde in een prachtig huis maar er waren wel veel trapjes, naar de keuken, naar boven, naar een soort opkamer. We mochten overal gebruik van maken, heel gastvrij. Toen ik ’s avonds even een kopje thee ging zetten kwam ik in gesprek met de vrouw. Ze bleek iemand te zijn met dezelfde hobby als ik, verbouwen en knutselen. Zelf was ze werkzaam in de zorg. Haar huis had ze zelf samen met een gepensioneerd timmerman voor de grote klussen, verbouwd. Echt geweldig hoor, heel veel respect voor haar. Echt zo’n leuk mens zeg, de eerste keer troffen we het dus al goed. Heerlijk geslapen en de volgende dag een heel smakelijk ontbijt met van alles er bij. Daar ontmoette we ook de andere gast. Zij stond op de 9 maanden beurs waar ze de bolle buiken beschilderde waarna de dames op de foto konden daarmee. Dat fotograferen deed ze normaliter ook wel maar op de beurs schilderde ze alleen.

Afijn, zij ging weer werken en wij gingen weer op pad naar onze volgende plaats, het was in ieder geval heel goed begonnen. Prachtig weer en een gastvrij en mooie overnachtingsplaats. Eerst nog een nieuwe plaats uitgezocht waar we naar toe wilden na de volgende twee overnachtingen en gebeld. Weer snel geregeld. En zo wilden we het elke dag doen, twee overnachtingen geregeld hebben zodat we zelf verder de route kunnen bepalen en stoppen en doorgaan wanneer en hoelang we wilden.

Vakantie story twee

In de grote woonkamer zat de boer televisie te kijken, voor het eerst in 9 dagen zagen we weer tv en hoorden we ook over het apenpokkenvirus. De mevrouw had thee en koffie gezet en we kregen er wat lekkers bij, Wim had zich inmiddels ook gedoucht. En dan voel je je opeens weer een stuk lekkerder.
We zaten zo even gezellig te praten. Voordat Wim er was en de boer even weg zat ik alleen met de vrouw te praten. Zij moesten de volgende dag ook voor een paar dagen weg, vandaar dat we ook al weer vroeg zouden vertrekken. Ze gingen naar een jarige kleindochter, vertelde ze. Ik vroeg of ze nog meer kleinkinderen had en ze vertelde dat ze er 26 had ze hadden 11 kinderen. En nu was het eerste achterkleinkind op komst. En zo lief dat ze zei, ze zijn me allemaal even lief de kleinkinderen maar de eerste was toch wel heel bijzonder en dat kleinkind kreeg nu ook haar eerste achterkleinkind.
De boer was er een van het oude stempel, moeder regelde alles en hij zat en dronk zijn bakkie koffie. Vertelde wel over de kleinkinderen de streken die ze wel eens uit hadden gehaald op de boerderij. Zoals toen ze een keer een vuurtje hadden ze een stok nodig hadden om te porren en de bezemsteel er maar afgehaald hadden.
Hij vertelde dat in het dorp ook een museum was en daarna de mooiste zin van de vakantie, als je tenminste weet dat Wim archeoloog is, hij zei “In dat museum zie je al die oude troep die ze uit de grond gehaald hebben”. Ik durfde Wim niet aan te kijken en later hebben we er smakelijk om gelachen.
Het waren allervriendelijkste mensen al had de boer (die inmiddels met pensioen was en niet veel dieren meer had) bij alles wat we zeiden wel een eigen mening maar dat mag toch.
De volgende dat moesten we al weer vroeg op, want om kwart voor 8 wilden ze zelf weer vertrekken. De vrouw had een heerlijk ontbijt klaargezet en liep zelf maar te redderen in huis om alles in te pakken terwijl de man op zijn gemakkie in een luie stoel zat te eten.
Onder het eten regende het nog een beetje maar eenmaal op de fiets was het droog. Mijn vest en jas waren nog steeds niet droog natuurlijk zodat ik de regenjas van Wim aantrok en hij had wel een warme en droge trui nog. Had nog een paar droge sandalen met sokken er in. Het zag er niet uit hoor maar het was even niet anders, had geen zin om in die natte schoenen te stappen. In de eerstvolgende stad heb ik een warme trui gekocht en mijn jas achterop gebonden zodat ie kon drogen ook. Het was gewoon weer prachtig weer. Gelukkig wel want het zou toch jammer geweest zijn als zo onze vakantie had moeten eindigen. We konden weer verder en waren de regen en alles gauw weer vergeten. Eerst zijn we nog in Bourtange gaan kijken. Een prachtig plaatsje met een mooie kern, een verdedigingsstadje langs de Duitse grens. Toevallig zag ik gisteren een uitzending van Huub Stapel die daar ook over ging. Ik herkende alle plaatsjes waar wij ook geweest waren. Leuk is dat dan. En hij vertelde ook over dat paard dat midden op het plein staat. Dat is een strafpaard. Hele scherpe randen en de gestraften kregen dan ook nog vaak gewichten aan hun benen. Echt een soort museum dorp kan je wel zeggen me een prachtig plein in het midden. De moeite waard om te bekijken. En als je dan de rest van de vakantie prachtig weer hebt neem je dit maar op de koop toe

Vakantiestory een…..

Ik ga geen namen of plaatsen noemen als het gaat over de overnachtingen om hele herkenbaarheid te vermijden. En ik begin met de meest memorabele dag, ook de enige dag dat we regen hadden.
We hadden een prachtige dag gefietst, nog zelfs in het gras even gelegen in het zonnetje na het eten langs de waddenkust. Warm om te fietsen.
Om een uur of 4 ging het regenen, we hadden een overnachting afgesproken in een klein plaatsje dat zou dus gemakkelijk te vinden moeten zijn en we moesten nog een km of 10 om er te zijn.
Van zachtjes regenen ging het over in harder regenen en op het laatste echt stortregenen.
Het plaatsje werd snel gevonden maar de weg waar we moesten zijn konden we helemaal niet vinden. Ook via google maps ging het niet lukken om de goede richting te vinden.
Aan mensen vragen loste ook al niets op, die wisten het ook niet. Na een hele tijd zoeken, drijfdoornat en verkleumd kwamen we een restaurant tegen in het dorpje. Ik zei tegen Wim laten we even wat gaan drinken, even opwarmen, was helemaal verkleumd en ook nog drie warme koppen thee en een pannenkoek trilden mijn handen nog steeds.
Maar ja we moesten wel weer op weg, de mevrouw van het restaurant had het laten zien op een tekening en het was buiten de dorpskern. De weg er naartoe was door werkzaamheden afgesloten en daar zat dus de clou.
We gingen weer zoeken, op een gegeven moment belanden we op een pad dat het modderpad heette en zijn naam eer aan deed. Wat vreselijk om daar te rijden daarna via een smal gras/zandpad kwamen we weer op de normale weg. Ik kreeg mijn been amper meer opgetild om te gaan fietsen zo koud en verkleumd was ik. Ik zei, ik bel ergens aan om te vragen dit schiet niet op.
De man die open deed was vrij wantrouwig toen hij mij, zo’n verzopen kat voor de deur zag staan. Hij wees ons wel de goede weg maar het was nog een heel eind buiten het dorp.
Ook een mevrouw die medicijnen aan het rondbrengen was stopte en zei, ik zie jullie nu al een paar keer zoeken waar moeten jullie zijn. Ook zij bevestigde wat de man gezegd had via haar navigatie. We vonden eindelijk de weg, sloegen links af, de boerderijen lagen ver uit elkaar en voor we wisten of het op- of aftelden de nummers waren we al weer een heel eind verder. En ja we moesten precies de andere kant op. Daarna hadden we het wel snel gevonden.

We kwamen bij een boerderij in de stal konden we onze fietsen neerzetten en opladen. Wim zijn ondersteuning was al even daarvoor over en ik had ook nog maar een paar procent over, dus dat was hard nodig.
De mevrouw zei meteen ga maar gauw een warme douche nemen. Ik zocht droge en warme kleding bij elkaar. Zij haalde kranten om in onze schoenen te stoppen, wat een ontzettend lief mens was dat zeg. (wordt vervolgd anders wordt het wel een heel lang verhaal).