Japanners kijken……

Ik vind het altijd leuk om bij de molens van Kinderdijk te fietsen maar meestal als ik met mijn zus ga fietsen die kanten op komt het er niet van omdat zij het veel te druk vindt.
En dat is het ook maar ik stort me graag een of meerdere keren per jaar even onder de toeristen dus vandaag even een fotoblog met commentaar…….

Vertrekken met het voetveer van Lekkerkerk……. Het pontje komt er aan hoor !!!!

Jullie zitten daar te wachten, gaan jullie ook mee allemaal ???

Fietsend langs de prachtige oevers van de Lek

Ja hoor daar zijn ze de molens !!!!!!!!

En de Japanners……

 

Met boten vol worden ze aangevoerd…….

Follow the leader leader leader ……..  veel paraplu’s als parasols, geen overbodige luxe trouwens met dit weer

Kom op vrouw (in het Japans dan) riep haar man maar zij bleef maar klikken, klonk als een mitrailleur

Ja ff een kiekie maken (kiekie Japans voor foto ) met de bekende rieten mand op de achtergrond

Ik ben het zat om bekeken te worden…….. inpakken maar ff Christo gebeld…….een molen die had ie nog niet gedaan

Ik geef toe niet allemaal Japanners, ook een aantal Italiaanse dames die mooie plaatjes maakten. Rara waar wijst ze naar ????

Deze man, duidelijk een local hero zag ik verschillende keren een praatje aanknopen (nou ja praatje haha meer gebarentaal)… wijzend op zijn klompen en zich aanbiedend om mee op de foto te gaan alleen met mooie meiden zoals op bovenstaande foto. Zo grappig …….. ik dacht even aan Me To maar dacht gun die man zijn pleziertje toch…….
Iedere keer reed hij op zijn Puch weer een stukje verder om nieuwe dames te scoren……

Deze mensen hadden het beter bekeken…… ik hoorde een jongen roepen FOTO ?? 10 euro……… 😉

Molens op de wind gedraaid dus de achterkant was te zien…..

En dan met de autopont met de toepasselijke naam “Kinderdijk” weer terug naar de andere kant van de Lek……

Leuk fietstochtje zo langs beide oevers van de Lek……….

Cijfers, letters….en een feessie

Geen lang blogje vandaag. Een mooi weekend gehad weer in Apeldoorn, wat een prachtig weer was het daar ook dus fijn om te wandelen en dat hebben we ook gedaan.
Kom zo iedere keer weer in een ander deel van Apeldoorn, zoals dit keer bij de Universiteit die Apeldoorn ook zelfs rijk is. Met een klein aantal van ruim 100 studenten die theologie studeren daar. En in de verte zagen we het terrein waar vroeger de Zwitsal fabrieken waren, het is nu een centrum voor kunstenaars en kleine ondernemers geworden.  Lekker een stukje door het bos gewandeld nog, langs het enige riviertje (heel smal, ik vind het meer een beekje maar volgens Wim is het echt een riviertje) dat Apeldoorn rijk is. Een avondje muziek luisteren om de beurt een nummer dat we leuk vonden luisteren, lekker sparren over de muziek, hoe leuk is dat toch. We hebben met veel wel dezelfde smaak maar Wim die ooit drummer was houdt meer van de wat ruigere muziek en ik meer van melodische nummers. 
Eigenlijk is het vandaag een beetje een feestje want mijn fiets is 1/2 jaar oud geworden en nog steeds ben ik dolblij met haar.  Ik doorbreek hiermee ook de mythe dat je zoiets niet mag prijzen zonder het af te kloppen of meer van die onzin dingen. En er staan inmiddels al weer 3132 km op de teller dus ze heeft me al weer op veel plaatsen gebracht.
Ik verwen haar ook wel hoor, heb speciaal voor haar een overdekt plekkie gemaakt in mijn bijkeuken zodat ze niet in de koude vochtige schuur hoeft te staan. Voor mezelf ook wel een mooie bijkomstigheid zodat ik altijd op een warme fiets stap. En vandaag bracht ze me weer thuis nadat ze wel twee nachten in een ijskoude fietsenstalling heeft gestaan. Daar kom ik niet onderuit als ik naar Wim ga.  Voor haar schermhouder heb ik een hoesje op maat gemaakt en ze is al meer keren schoongemaakt dan mijn vorige fiets in totaal. Kortom ik ben blij met haar en hoop er nog jaren plezier van te hebben. Hoe heerlijk is het om niet iedere keer bij de fietsenmaker te hoeven staan met een kapotte fiets.
Dit weekend ging ik ook op mijn weblog over de 200.000 hits, had verwacht dat het in de loop van de week zou komen en wilde er dus een foto van maken maar dit weekend had ik zelfs een record aantal lezers van 813 hits met 240 bezoekers, dus ging ik er gisteren al dik overheen. De eerste 100.000 waren in 3 1/2 jaar tijd en deze tweede 100.000 kwamen in 2 jaar en 9 maanden tot stand. Om nog even door te cijferen dat is een kleine honderd hits per dag. Toch leuk.
En als ik dan even kijk bij de statistieken zie ik dat een aantal mensen bezig in al mijn blogs of tenminste een gedeelte er van te lezen. Welkom allemaal, laat eens een reactie achter dat zou ik best leuk vinden. Ben altijd wel nieuwsgierig wie dat dan zullen zijn. Weet dat ik ook veel bezoekers heb uit Amerika en pas heel veel lezers uit Canada.  Nou ja echt wel heel leuk natuurlijk.
Maar het mooiste zijn toch altijd de trouwe lezers waar ik zelf ook al jaren lees en op reageer. Mensen waarvan ik het idee heb ze inmiddels wel een beetje te kennen en dat hoop ik dan maar dat het wederzijds is en die me bijzonder dierbaar zijn geworden.
Foto’s dit keer van internet geleend….

Een beetje meer privacy graag

Wonen in een dorp is heel leuk en zeker in zo’n straat als waar ik woon waar het nog wel gebruikelijk is dat mensen gewoon bij elkaar achterom lopen om iets te vragen of even langs te komen. En mijn hoekhuis leent zich daar dan ook wel goed voor.
Nu heb ik daar geen moeite mee als dat mijn buurvrouw, familie of iemand die ik goed ken is.
Toch heeft dat ook wel minder leuke kanten moet ik zeggen. Vorige week zondag werd ik gebeld door de overbuurman. Hij is beeldend kunstenaar en gaat binnenkort een tentoonstelling geven van zijn beelden in zijn tuin.  Hij begint zijn verhaal met te zeggen dat hij zag dat ik achter de computer zat. Sowieso waarom op zondag daarover bellen maar goed. Zo dacht ik, is dat zo goed te zien vanuit zijn huis dus toen ik daar deze week was voor het interview toch meer eens even gekeken en inderdaad, als ik achter de computer zit te werken is dat duidelijk te zien. Toch mijn jaloezieën maar een beetje schuiner zetten om de ergste inkijk weg te halen. Jammer maar helaas.
Gisteren kwam ik thuis en vond ik op mijn stretcher in de tuin twee potten met rode korreltjes. Ik ga er vanuit dat het een restje visvoer is van die mijnheer waar ik de Koikarpers van gekregen heb. Maar weten doe ik het niet, misschien is het wel iemand die een hekel aan me heeft en twee potten met rattenvergift neergezet heeft. 😉 . Een beetje fantasie is me niet vreemd.
Ik vroeg aan de buren of ze iemand gezien hadden in mijn tuin, maar dat hadden ze niet.
Tot gisteren stond er naast mijn huis nog een karretje dat een beetje het zicht en de loop naar mijn tuin wegnam maar die is eindelijk weggehaald (heerlijk) maar dat betekent wel dat de loop naar achteren nu nog veel makkelijker geworden is.
Zo is het ook al regelmatig gebeurd dat de pakjesbezorger een pakje voor me in de tuin lag of als de schuur toevallig (nou ja zo toevallig is dat niet, vergeet hem regelmatig op slot te doen) open was, daarin lag. 
Vorig jaar had ik het ook al een paar keer dat iemand iets voor de krant kwam vragen terwijl ik heerlijk in mijn badpak in de tuin lag. Of een collectant die achterom loopt.  En ik weet ik ga ook naar een zwembad waar ik in badpak loop maar ik heb gewoon geen zin dat Jan-en-alleman zomaar achterom komt mijn tuin in.
Dus ga ik toch maar iets van een afscheiding maken met een hek dat dicht of op slot kan, dat geeft me toch wel wat meer privacy en dat lijkt me toch wel prettig eigenlijk.