Mijn kamertje

Ja mijn projectje om het kamertje op te knappen begint vorm aan te nemen. En ik begin er een beetje nostalgisch van te worden.
Het is een kamertje dat eigenlijk altijd een opslag van papieren is geweest. Boeken, mijn dagboek, toen ik nog getrouwd was alle visbladen, kookboeken en kookbladen van mijn exgenoot en dat waren er heeeeeel veel. Die opeens toen we gingen scheiden wel weg mochten. Het kan verkeren.
Het is ook het kamertje waar ik drie maanden lang toen we nog niet gescheiden waren maar ik niet meer het bed wilde delen heb geslapen achter dozen al ingepakte boeken. Op een dun matrasje op een harde vloer. Best wel afzien geweest in die tijd niet alleen omdat het letterlijk hard was om op te slapen maar ook figuurlijk. Het was een gekke situatie toch nog samen in een huis wonen voordat een van ons een ander huis had en dat eigenlijk liever niet meer willen (althans ik niet).
Het is ook het kamertje waar mijn fotoboeken staan, al mijn dagboeken, heb even geteld inmiddels zo’n 70 mappen. Maar ook een paar dozen met van die herinneringen, dingen van school, speldjes die ik ooit spaarde.
Ik noem het ook wel eens mijn memory kamertje en als ik daar wel eens aan het werk was moest ik altijd wel oppassen want regelmatig ging ik wel eens een stukje zitten lezen in mijn oude dagboeken of wat foto’s kijken en dan zijn een paar uurtjes zo om.
Zondag moest ik echt even bijkomen van alle klussen van vrijdag en zaterdag, voelde opeens alle spieren protesteren. Een luie zondag ingelast hoewel ik nog wel even gestofzuigd heb en de was die lekker buiten droog was geworden gestreken en weer opgeruimd.
Gisteren niet gefietst en vandaag ook weer niet, pff het moet niet gekker worden. Vanmorgen bij mijn vriendin alle ramen wezen zemen, ze kan het zelf niet meer en ik vind het niet erg een keer in de zoveel tijd dat eens te doen voor haar.
Vanmiddag de laatste baan er op gaan plakken. Moest eerst nog wat van de onderlaag verwijderen want die baan was al aardig droog inmiddels geworden. Ik ben tevreden er over hoe het geworden is. Weer goed op patroon, dus de behangklus zit er op.
De rails weer op de muur geschroefd, de planken er opgelegd, ziet er opeens weer heel anders uit. En nu gaat het ook zulk leuk werk beginnen om het in te richten. Wil het anders doen dan dat het was. Mijn boekenkast en mijn kast voor mijn dagboeken omruilen. Eens wat anders opstellen allemaal.
Als ik klaar ben ga ik echt even zitten kijken en genieten er van. De zon schijnt door de nieuwe gordijntjes en tovert mooie bloemen op de ramen. Het voelt zo heerlijk aan en alles ruikt ook zo lekker nieuw weer.

Heb dat trouwens altijd hoor als ik een klusje geklaard heb maar ook als ik bijvoorbeeld een kamer of iets anders schoon gemaakt heb. Dan blijf ik even nog zitten, kijken en genieten er van. Dat deed ik vroeger op mijn werk ook altijd. Ik voel dan ook zo’n tevreden gevoel over me, heb toch de klus tot zover weer geklaard. Nog een paar planken verven en ophangen. En dan nog zeil kopen om het helemaal af te maken. Leuke klusjes ook om te doen……., misschien een makkelijk stoeltje vinden bij de kringloop om zo nu en dan daar lekker te gaan zitten, lezen of kijken. Er echt mijn kamertje van maken. I love it………

Dat kamertje…..

Vandaag mezelf toch maar weer een schop onder mijn achterste gegeven om wat te gaan doen, zo’n grijze mist geeft mij meestal weinig inspiratie.
Met een bak thee, radio aan begonnen aan het leegruimen van mijn boekenkast in het kleine slaapkamertje dat ik aan het opknappen ben. Vorig jaar mee begonnen en besloten dat het echt een winterklusje is. Twee wanden heb ik het behang al afgehaald nu nog twee waar twee wandkasten of wandrekken tegen aan staan. En die staan helemaal vol boeken en mijn dagboeken.
Vandaag dus begonnen met mijn boekenkast leeg te halen. Ga ze maar achter de zonnebank in mijn logeerkamer neerleggen zolang. En viel me mee hoeveel ik daar nog kwijt kon eigenlijk hoog opgestapeld.
Wilde ook weer een kritisch kijken wat ik nou nog wel weg kon doen aan boeken want echt veel lezen in deze boeken doe ik niet maar toch…….

Ik maakte dus twee stapeltjes, nog even bekijken en dit kan weg, het werden heel lage stapeltjes want bij zoveel boeken heb ik een goed gevoel. Of de kinderboeken van mezelf, helemaal kapot gelezen. Wij kregen nooit boeken thuis zomaar maar op de zondagsschool met de Kerstmis kregen we er een en soms op mijn verjaardag. Voor de rest ging ik wel iedere week naar de bieb om ze op te halen. De weinige boeken die ik dus van mezelf had heb ik letterlijk stuk gelezen en zijn me nog steeds zo dierbaar. De eerste kreeg ik toen ik 6 jaar net was met Kerstmis. Tippeltje van W.G. van der Hulst. Altijd overgoten met een christelijk sausje of tenminste een opvoedend thema. Het boekje het meisje uit de gele auto over een gehandicapt meisje in een rolstoel heb ik zoveel keren gelezen ook nog als volwassene. Dat maakte zo’n indruk op me. Die mogen dus echt niet weg.
Het stapeltje dat mag weg is bijzonder klein en bij het wegbrengen naar de andere kamer gaan er ook nog weer van mee zodat er 5 overblijven die weg mogen. Niet echt een grote opruiming toch maar goed, heb er nog de ruimte voor en boeken geven me een goed gevoel.
Ook nu neem ik me voor er weer zo nu en dan eens een beet te pakken maar of het er ook echt van komt….. misschien in de trein onderweg dan lees ik nog wel.
Alle boeken er uit gehaald, de boeken die ik niet meer hoef op de weggeefhoek gezet en kreeg al meteen reacties dat is leuk om er dan weer een ander plezier mee te doen.

Heb in de 20 jaar werken voor de krant ook een groot aantal boeken gekregen over ons dorp. Verenigingen die bijvoorbeeld een aantal jaren bestonden, mensen die fotoboeken gemaakt hadden en wilde dat ik er iets over schreef en zo in de loop der jaren heb ik denk ik toch wel zo’n kleine 40 boeken gekregen over van alles en nog wat. Dat vind ik ook wel heel leuk om te bewaren.
Nou ja nu de kast nog slopen en het behang er van af halen. Dan kan ik beginnen met het verven van plinten en als de winkels weer open zijn behang gaan kopen en een stuk vast gaan doen. Dan de dagboeken even naar deze boekenkast verplaatsen en die wand doen. Het moet in gedeeltes en dat is niet erg. Ook wel leuk om te doen en het zo op te knappen……. het begin is er weer dus.
Ook met de nodige tegenzin toch nog een rondje gaan fietsen, het is koud, klam en grijs maar ga toch nog even een kijkje nemen in de eendenkooi, het lijken wel zwart wit foto’s van de vele smienten die er zitten. Je hoort ze al van verre een soort piepgeluid maken. Ook dit kleine rondje van zo’n 10 km doet met toch weer goed. Even toch weer bewegen en buiten zijn, je bent verslaafd of niet.

Opgeruimd gevoel…….

Vanmiddag knapte het weer hier aardig op, zon en droog. Lekker een flink eind gaan fietsen, wel een stevige wind maar daar heb ik weinig moeite mee, zet mijn ondersteuning dan nooit hoger want vind het zeker op de dijk langs de Lek en dan tegen de wind in fietsen zo heerlijk. Ook wetend dat ik op de terugweg de wind in mijn rug heb.
Op te terugweg zag ik de bui al weer letterlijk hangen maar was op tijd weer binnen. Weet nu ook hoe ze aan de uitdrukking “Takkenweer” komen. Want dat was het gisteren duidelijk geweest. Overal op de fietspaden lagen afgewaaide takjes en takken. Altijd wat opletten om ze mis te houden.
Was aardig opgeladen toen ik weer thuiskwam en zit een beetje in de opruimmodus, zoals denk ik veel mensen in het nieuwe jaar. Zie dan in de winkels ook altijd de schoonmaakmiddelen in de aanbieding staan. En bij de kringloop worden de inleverbakken ook goed gevuld.
Mijn boekenkast boven stond al een tijdje op mijn lijstje om eens flink uit te dunnen. Had nog een aantal “leesboeken” die ik uit had en dus kunnen die naar de kringloop.
Voor het grootste gedeelte heb ik naslagwerken in mijn boekenkast en ook daar ben ik aardig mee aan het uitdunnen gegaan. Had nog een stapel van mijn broer, best mooie tuinboeken maar ja zoveel hoef ik er ook niet te bewaren. En dan van mijn exgenoot kreeg ik pas een paar boeken over paddenstoelen die ik graag wilde hebben. Hij had er nog wel een paar zei hij toen we er eens zo over zaten te praten. Maar bij die paddenstoelenboeken bracht ie gelijk een tas vol andere natuurboeken voor me mee. Volgens mij dezelfde die hij destijds meegenomen had, goed bedoeld maar heb wel meteen gezegd dat ik ze niet allemaal ga bewaren.
Dus de komende weken zullen dat heel wat ritjes naar de kringloop worden want boeken zijn zwaar dus zoveel kan ik er ook niet tegelijk meenemen.
Nog even mijn doos met gebruiksaanwijzingen doorgespit en gereduceerd tot een heel klein doosje. Zoveel van apparaten die ik niet meer heb of waarvan ik de werking ook zonder zo’n boekje wel ken. Dat ruimt lekker op. Nuttig ook want ik kom ook de gebruiksaanwijzing van mijn fiets tegen zodat ik die eindelijk op zomertijd heb gezet..even onthouden zodat ik het als ie weer over moet nog weet.
Weer ruimte in mijn boekenkast, lege dozen…..opgeruimd staat netjes…….. 

Het verhaal achter het boekenkastje

Soms lijkt de wereld zo klein te zijn en gebeuren er dingen waarvan je zegt hoe is het eigenlijk mogelijk.
Zo publiceerde ik pas wat foto’s van dingen die ik onderweg tegen gekomen ben met daarbij een boekenkastje. Dat vond ik zo bijzonder. Tussen de rekken met groentes en fruit zo’n rek met boeken voor 50 cent per stuk.
Destijds toen ik de foto maakte in 2013 heb ik er dacht ik ook iets over geschreven maar kon het niet meer terugvinden.  Niet zo belangrijk ook.
Zondag was ik op de 60e verjaardag van mijn vroegere buurvrouw. Haar man heeft bij mij op de lagere school in de klas gezeten dus wij komen uit hetzelfde dorp.
Nu had hij een paar oude schoolvrienden uitgenodigd die ik natuurlijk ook nog kende (nou ja sommige ook niet herkende na zoveel jaar) van vroeger.
Op een gegeven moment zat ik met een van die mannen te praten en vroeg of hij nog op het dorp woonde en dat was het geval.
Ik vroeg waar hij woonde en hij duidde het voor me aan dus ik zei opeens is dat het huis bij dat boekenkastje.  Ja zei hij en ik vertelde dat ik twee jaar geleden daar een foto van gemaakt had omdat ik het zo origineel vond een boekenkast buiten.
Hij vertelde me toen het verhaal van het boekenkastje. Zijn vrouw kreeg regelmatig gratis boeken van mensen en daarvoor hadden ze toen dat kastje aangeschaft en buiten gezet.
Het geld dat het opbracht hadden ze in een potje gedaan om voor een goed doel te geven.
Vorig jaar gingen ze naar Gambia op vakantie en zagen daar de armoede onder de bevolking. (Ook de slimheid van die mensen die weten hoe ze toeristen moeten bespelen, maar dat is een heel ander verhaal, misschien ook nog wel een blogje waard)
Bij een gezin waar ze gingen kijken met een gids hadden de kinderen schoolkleding nodig anders mochten ze niet naar school. Daarvoor werd de opbrengst van het potje gebruikt en het geld overgemaakt.
In een jaar hadden ze wel 100 boeken verkocht en dat leverde 50 euro op geen schokkende bedragen natuurlijk maar wel schooluniformen voor een paar kinderen.
Toen ik dat verhaal gehoord had vond ik het idee achter het boekenkastje nog mooier als dat ik het toen gevonden had. It’s a small word after all.

Onderweg…..

Als ik zo aan het fietsen ben kom ik onderweg best wel eens grappige dingen tegen zoals pas een verkeersbord, ik was er al voorbij voordat ik het goed gelezen had dus nieuwsgierig geworden maar even afgestapt en teruggegaan.
En daar stond:
Tja ik ben voor alle zekerheid maar wat zachter gaan fietsen want je weet het maar nooit natuurlijk.
Ter verduidelijking het is een straat waar geen auto’s in mogen rijden dus.
Het grappige was dat toen ik terugreed er net een politiewagen aankwam die stopte om te kijken wat ik nou ging doen. Ze zagen me wel een foto maken maar vroegen verder niets.
Het heeft er niet zo lang gehangen want een paar dagen later zag ik dat het vervangen was door het bord “Vergunningshouders zijn hier hier te gast” en verder dezelfde tekst. En heel stiekem dacht ik zouden ze ook bedacht hebben dat het wel een vreemd bord was eigenlijk.

Of een paar maanden geleden in Valkenburg bij een restaurant, ik vond dit wel inventief gevonden van de eigenaar van de zaak.
Die was het blijkbaar helemaal zat al die mensen die daar alleen kwamen om naar het toilet te gaan zonder wat te gebruiken.

Vanmiddag fietste ik ergens en daar zag ik een (neem ik aan) belbus waar 2 dames op leeftijd instapten geholpen door de chauffeur.
Waarschijnlijk werd deze bus gesponsord door diverse bedrijven maar het was een heel komisch gezicht dat er met grote letters achterop stond ” Kringloop Krimpen aan den IJssel”.  Blijkbaar konden de dames nog wel een tweede ronde mee dacht ik maar durfde toch niet af te stappen om een foto er van te maken.

Of deze de afgelopen zomer bij een fietsbrug waar blijkbaar de letters niet met echt goede lijm er op aangebracht waren en dit overbleef.  Toch maar heel voorzichtig overheen gefietst. ;).

Een leuke vond ik dan wel weer toen ik een keer lopend door het Loetbos deze aanduiding zag staan: Vast niet vernoemd naar mijn kind maar toch leuk om zijn naam te lezen. Hoorde later dat een mijnheer van het beheer van het Loetbos al deze namen verzonnen had.

Langs de weg zie je ook vaak allerlei producten te koop aangeboden worden, groenten en fruit op een rek met een potje er bij waar je het geld in kan doen. Goed van vertrouwen en leuk dat het nog kan in ons dorp en omgeving.
Twee voorbeelden waarvan ik de ene wel heel leuk vond, een boekenstand, dat zie je toch niet veel. De pompoenen zie je hier in de herfst bij veel huizen te koop staan. Maar deze verkoper had er wel werk van gemaakt door er zo’n mooi rek voor te timmeren.
Ik weet nog dat de nu bijna volwassen kinderen die daar op die boerderij wonen vroeger toen ze nog kleiner waren ieder jaar met hun pompoenen op de rommelmarkt in het Huttendorp goede zaken deden.
Nog een uitsmijter dan boven op een grote stapel met ingekuild gras stond deze waakkoe zoals ik hem maar genoemd heb.
Wel vastgebonden zodat hij er niet af zou waaien.
Heel eerlijk gezegd vond ik vroeger de hooibergen toch wel mooier om te zien (en zeker om te ruiken) dan deze stapels met ingepakt gras in plastic.
Hoewel daar dan ook wel weer mensen zijn die er creatief mee omgaan zoals iedere jaar deze ene berg met plastic grashopen beschilderd worden.

Creatieve mensen ……..

Gisteren ben ik naar een recreatiegebied bij ons in de buurt geweest waar kunstenaars uit de regio in de buitenlucht hun “hobby” uitoefenden.
Met elkaar zijn ze verenigd in een kunstenaarscollectief en organiseren van allerlei tentoonstelling, exposities, wedstrijden en dit soort evenementen.

Het was prachtig weer en dat troffen ze natuurlijk wel zodat het aardig druk was.
Er waren ook een paar mensen van een groep verhalenvertellers en met een van hen, een bijzonder gedreven man, kwam ik in gesprek.

Met elkaar beoefenen ze het verhalen vertellen, en dat kunnen bestaande verhalen zijn of ook wel zelf geschreven verhalen die ze elkaar of in een kleine kring van mensen vertellen.
Een voorbeeld in het museum Bisdom van Vliet in Haastrecht ligt in een kluis een brief die in het jaar 2023 geopend gaat worden, dan ligt die brief daar 100 jaar precies. Niemand weet wat er in staat of waar het overgaat.
Nu wil het feit dat mijn oma vroeger tegenover dat museum woonde en dat wij als kinderen daar altijd tegenover in het park dat bij het museum hoort gingen spelen, dus ik ben daar aardig bekend. (Hoewel in nog nooit in dat museum binnen geweest ben, ga ik zeker eens een keer doen.)
De opdracht van deze groep was verzin allemaal een verhaal wat er in deze brief zal staan. Al deze verhalen worden verzameld en aan elkaar voorgelezen.

Het was echt een heel inspirerende man en ik heb wel een uur met hem zitten praten over schrijven, vertellen, fotograferen, ik weet niet allemaal en hij beloofde me als de verhalen klaar zijn dat hij ze naar mij zal mailen en misschien is het wel leuk om er iets over te schrijven ter zijner tijd.

Ik sprak ook nog een mevrouw die een aantal oude luiken van het stadhuis in Gouda had weten te bemachtigen, die werden allemaal vernieuwd. Met deze luiken wil zij kunstwerken maken door op deze luiken bekende mensen uit te geschiedenis van Gouda gestalte te geven in wat voor vorm ze dat ging doen wist ze nog niet precies.

Vanmiddag werd het nog prachtig weer en ben ik gaan fietsen door de polder, in een dorpje verderop zag ik opeens een boekenkast buiten staan, met een doosje er bij en een kaartje er op “Boeken 50 cent per stuk “. Ik heb er een gekocht, hoewel ze vannacht wel natgeregend waren en hier en daar plakte maar ik vond het zo leuk dat dit gewoon nog kan zonder dat iemand dat geld er uit haalt.

Terug naar huis rijdend had een of andere Graffiti creatieveling een aantal van die zwarte hooibalen vrolijk geschilderd. Ik wil niet promoten dat iedereen zomaar die hooibalen gaat bespuiten met verf maar heel eerlijk gezegd vond ik het er ook nog vrolijk uitzien eigenlijk.
Een foto maakte ik gisteren nog in de tuin, ze zijn weer gesignaleerd, de spinnen, ik ben er helemaal niet bang voor maar ze betekenen voor mij wel dat ik weet dat het einde van ze zomer in zicht komt en daar word ik toch wel een beetje weemoedig van eigenlijk. Het is trouwens net een klein aapje die aan het gymnastieken is in zijn web, dat trouwens wel aardig slordig is.