Mijn beste vriend…..

Ik kreeg van verschillende kanten mailtjes om mee te doen met een soort kettingreactie van gedichten. Dank mensen voor het vertrouwen en hoop voor jullie dat veel mensen er aan mee doen maar ik doe nooit aan dit soort dingen mee. Mensen die al een tijdje bij mij lezen weten dat wel.
Bovendien zag ik al aan de adressen dat we ook een beetje in dezelfde vijver zitten te vissen.
Zelf heb ik een tijdje gedichten geschreven en dat was altijd als ik me niet lekker voelde of verdrietig. Het geeft te denken dat ik het de laatste 10 jaar niet meer gedaan heb.
Het klopt ook wel want ik voel me de laatste jaren eigenlijk best heel goed gelukkig.
Nou ja hier toch een gedicht haha…. over mijn dagboek dat destijds werd gelezen door mijn ex in de tijd van onze scheiding. Ik had toen zelfs een kopie van al mijn dagboeken bij mijn vriendin gestald omdat ik bang was dat hij iets zou doen met mijn dagboeken. Maar dat is gelukkig niet gebeurd.
Verwacht geen vituoos gedicht maar het kwam recht uit mijn hart. Hier komt ie……..

Dagboek

Wanneer mijn verdriet het grootste is pak ik iets om op te schrijven

Kranten, wc papier, servetten want woorden die blijven

Dat is mijn dagboek, hij kent al mijn vreugde en verdriet

Mijn allerbeste vriend zoals ik hem zie

Hij is er altijd, het eerste waar ik om vroeg

Ontwaakt uit narcose en dat zegt genoeg

Hij is ook van mij, helemaal van mij alleen

Hij weet alles van me ik deel hem met geen een

Open en bloot ligt hij voor een ieder te lezen

Maar ik weet dat ik daar niet voor hoef te vrezen

Vertrouw de mensen waar ik van hou

En daarvan heb ik nu veel berouw

Mijn vriend werd gepakt, gelezen en verkracht

Hij werd op een brute manier van me afgepakt

Woorden verdraaid, alleen het slechte kwam boven

Het mooie en lieve was niet om te geloven

Het deed me zo verschrikkelijk pijn

Dat ik nu niet meer samen met hem kan zijn

Dat wat ik zo graag met hem zou hebben gedeeld

Kapot werd gemaakt met de teksten gespeeld

Van mijn allerbeste vriend die alles van mij wist

Werd hij een oppervlakkige kennis die diepte mist

Op naar de Kerstmis

Zo Sinterklaas was nog even speciaal voor mijn kleindochter gebleven in Nederland maar na afgelopen zondag hebben we hem toch maar gauw op de boot gezet naar Spanje, weg er mee.
Wat was het leuk om weer Sinterklaas te vieren. Iedereen had echt super zijn best gedaan op gedichten, prachtige gedichten kwamen er langs. Ook de cadeautjes vielen goed in de smaak. Ik had als enige nog een surprise gemaakt en ze vonden het nog heel leuk ook….. Natuurlijk werd die kleine Yenthe vreselijk verwend, na het tweede cadeautje snapte ze wel dat ze lekker mocht scheuren. Een aantal cadeaus werden onuitgepakt (wel het papier er af natuurlijk) bewaard zodat ze later nog weer eens wat nieuws kunnen geven.
Ze was ook echt zo ontzettend lief, wat wil je ook met 3 opa’s en 3 oma’s en dan nog papa, mama en een tante en oom. En wat zag ze er schattig uit in haar shirtje met de tekst:
Lieve Sint Ik ben lief geweest  of ik ben stout geweest. Natuurlijk stond het vinkje bij ik ben lief geweest. Met zo’n tule rokje er over was ze echt om op te vreten.
Voor het eerst stond ze even helemaal los. Volgens mij had ze het zelf helemaal nog niet in de gaten.  Zo schattig natuurlijk.
We hadden allemaal wat te eten meegebracht zodat we een gevarieerd buffet hadden, hoe leuk was dat eigenlijk om het zo te verdelen. Dat maakte de reis heen en terug op de fiets (heel veel wind en nog een buitje regen) weer helemaal goed.
Vanmiddag Wim weer vertrokken, met de Kerstmis komt ie weer deze kant op. Heb ook wel voorgesteld om een keer in Apeldoorn Kerstmis te vieren, leek me wel gemakkelijk een keer niets te hoeven regelen qua eten en dergelijk. Maar hij vindt het toch gezelliger om naar mij toe te komen.
Op naar de Kerstmis dus heb er ook wel zin in. Gewoon niet te ingewikkeld lekker eten met een klein groepje mensen bij elkaar. Momenteel wordt je overspoelt bij ons in de omgeving met Kerstmarkten, winterfairs, wat voor naam ze er ook aan geven. Heb het er wel een beetje mee gehad.
Hoewel volgende week ga ik wel naar Valkenburg, dat vind ik dan wel leuk in deze tijd. Een nachtje samen met mijn zus. Gewoon lekker even weg samen heb er zin in. Ben er al een paar keer geweest het heeft zo’n aparte sfeer daar in die grotten maar ook overal overdekte en verwarmde terrassen.
Deze week weinig afspraken ook wel prettig. Kreeg van Sinterklaas een haakbijbel, zo heet het boek. Ben momenteel weer een sprei aan het haken en in dit boek staan weer nieuwe leuke steken om uit te gaan proberen. Puur tijdverdrijf maar wel leuk om te doen.
Hoewel de Sinterklaas die mijn cadeautje gaf schreef wel in zijn gedicht dat hij nu wel een sjaal en muts voor de kleine Yenthe verwacht. Dat moet ook wel te doen zijn toch. Ga het gewoon proberen. En deze week de blogs weer eens gaan lezen. Ik kom er aan…..

De man op het terras…..

Vorige week op vakantie waren we ’s morgens naar Zwolle gaan fietsen, ze hadden eigenlijk de dag ervoor slecht weer opgegeven maar het zonnetje scheen dus wij toch maar op de fiets gestapt. Overgevaren in de buurt van Hattem en daarna waren we al snel in Zwolle eigenlijk.
Toen we ’s middags weer terug gingen begon het wel te regenen, dus capes om en fietsen verder. In Hattem aangekomen even op een terras wat gaan drinken. Overdekt met grote parasols. Toen we daar zo zaten kwam er een man aanrijden in een rolstoel en vroeg of hij onder de parasol bij ons mocht zitten en natuurlijk zeiden we ja.
Zijn spraak was blijkbaar aangetast en hij had last van spasmen. Hij vroeg of wij wat van hem wilden drinken maar we hadden allebei net iets genomen ook, bestelde zelf een cappuccino en begon een praatje met ons. Het bleek dat hij MS had al een aantal jaren en daardoor steeds minder zelf kon. Hij was blijkbaar een bekende op het terras want hij kreeg zijn cappuccino met een rietje en vroeg of we hem wilden helpen met drinken. Inmiddels was het opgehouden gewoon te regenen en leek er wel een wolkbreuk losgebarsten te zijn boven Hattem.
Ik voelde me weer even terug in de tijd toen mijn zwager (die een hoge dwarslaesie had en vanaf zijn nek verlamd was) ook zelf niets meer kon en hem daarbij hielp. En ik vertelde deze man, die vertelde Bauke te heten, hierover.  Opeens hadden we best een serieus gesprek kwaliteit van leven, euthanasie. Hij vroeg of ik uit zijn tas een boekje wilde pakken en dat deed ik, het bleek een gedichtenbundel te zijn die hij geschreven had en ik las er een aantal. Best heftige gedichten soms die zijn onmacht, strijd om het te accepteren en alles weergaven. Ik heb een positieve eigenwijsheid zei Bauke. Hij had inmiddels drie gedichtenbundels gemaakt. Het werd voor hem steeds moeilijker vanwege zijn coördinatie om op de computer te schrijven. Dus ik vertelde hem over de spraakcomputer waar mijn zwager destijds mee bezig was.
Mijn zwager was destijds opgenomen in Zandvoort een kliniek die gespecialiseerd was in MS patiënten en als ik daar wel eens op hem moest wachten als ik op bezoek was vanwege een behandeling sprak ik regelmatig met andere bewoners daar waarvan de meeste de hevigste vorm van MS hadden.  Ik weet nu nog dat als ik toen naar buiten na een bezoek ik altijd dacht, je mag nooit meer ergens over zeuren Anneke, er is maar een ding belangrijk gezondheid.  Het kan soms geen kwaad om daar weer eens bewust van te worden. Maar goed ik vertelde dat deze instelling midden in de duinen lag, mijn zwager zag de reeën vaak voor zijn ramen staan en kon zo gaan rijden daar.  Ik zou ook nog graag een keer naar zee willen zei Bauke. Ik zocht even op internet het adres voor hem op en schreef het in zijn agenda op. Ik wist ook niet of het mogelijk was om daar tijdelijk bijvoorbeeld een paar weken te zijn, bij sommige instellingen kan dat wel dus daar zou hij zelf naar moeten informeren. Het is in ieder geval een instelling die bekend is met zijn ziekte, hoop voor hem dat het kan en gelukt is. Hij vertelde wel dat hij met de Zonnebloem mee uit geweest was. En over de eerste keren dat hij ging zwemmen en zelfs duiken, hoe hij zich opeens in het water weer zo vrij voelde en minder gevangen in zijn lichaam. Een heel indrukwekkend gesprek vond ik het wel. Inmiddels was het regenen wat minder geworden en wilden we weer verder gaan fietsen. Nadat ik nog even het taxibedrijf gebeld had of ze hem eerder op konden halen namen we afscheid. Ik wenste hem veel sterkte voor zijn verdere leven en beslissingen die hij zou nemen.
En voor degene die iets meer over hem willen weten:
http://www.makaske.nl/weblog/index.php/index.php?itemid=1933 
Een mooi mens…..
 

 

Pepernoot en chocoladeletter

Het zal de leeftijd wel zijn maar soms ben ik gewoon een ouderwetse tuthola en het zal wel zijn door de goede herinneringen die ik heb aan het Sinterklaasfeest bij ons thuis vroeger.
Mijn vader die opeens even weg was en toch weer schrikken als er opeens op de blinden gebonsd werd en er dan een zak met cadeautjes voor de deur stond en werd er een hand pepernoten in de kamer gegooid.
Warme chocolade melk met banketletter, pepernoten, we kregen allemaal een suikerbeest in de schoen, de bruine vond ik altijd het lekkerste en een chocolade letter. Een cadeautje en voor het hele gezin was er meestal een spel in de zak van Sinterklaas. Dagen genoot ik nog van het suikerbeest en de chocolade letter. Natuurlijk kreeg ik een A, een lastige letter om op te eten. De poten er af breken ging nog wel goed maar dan bleef dat driehoekje over. Een onbreekbaar stukje chocolade waar altijd wel een mes aan te pas moest komen. Dan hadden mijn broers en zussen het gemakkelijker met de M, J, K en T.  😉 En na het uitpakken van de cadeautjes gingen we met het nieuwe spel spelen.
Zo ging het eigenlijk bij iedereen in mijn omgeving in die tijd. Er zullen er best zijn die duurdere cadeaus kregen dan wij maar toch, ik kan me niet herinneren dat ik daar moeite mee had of zo.
Wij waren er gewoon hartstikke blij mee met onze cadeautjes. We zongen Sinterklaas liedjes over Sinterklaas en Zwarte Piet en niemand had het over discriminatie. Sterker nog ik zou niet eens geweten hebben wat dat betekende in die tijd. (Lagere school leeftijd)
Mijn moeder heeft ook nog heel lang voor ons allemaal iets gekocht, ingepakt en met Sinterklaas gegeven.
Tijden veranderen, geen probleem hoor, momenteel krijgen de kinderen al in hun schoen meerdere keren als wat ik vroeger op sinterklaasavond kreeg. Ook geen probleem, ik kan er mee leven al weet ik niet of ze er net zo blij mee zijn als wij toen waren.
Pepernoten liggen in september al in de winkel, als het al niet eerder is en daar wil ik het eigenlijk eens over hebben.
Zelf eet ik uit principe (ja ik heb ook wel een paar principes ) pas pepernoten als Sinterklaas bij ons in het dorp aankomt en dat is dus aanstaande zaterdag. Heb dus nog geen pepernoot of kruidnootje geproefd of gegeten. (met de hand op mijn hart)
Dan krijg ik altijd van zwarte Piet een handje pepernoten en die smaken dan extra lekker.
Alleen zijn de pepernoten tegenwoordig anders dan de pepernoten van vroeger, die waren lekker taai, zo taai dat je vullingen het zwaar te verduren hadden. Ze kleefden heel de dag tegen je tanden en kiezen zodat je heel de dag die lekkere smaak van pepernoten nog in je mond had. Soms met van die hele anijszaadjes er nog in. Nu zijn ze zachter, je sopt ze zo weg, ze laten geen restjes in je mond achter. Op is op en dan is de smaak ook weer verdwenen.
Er kwamen kruidnootjes (misschien waren die er vroeger ook wel hoor,dat weet ik niet meer) die denk ik nu meer gegeten worden dan de echte pepernoten.
Vandaag liep ik in de winkel en zag ik zelfs witte choco kruidnoten met yoghurt-bosbes…..het moet toch niet gekker worden. WAT IS ER MIS MET DE GEWONE PEPERNOTEN EN KRUIDNOTEN  ????
En dan de chocolade letter, je kon kiezen tussen melk en puur en wellicht ook witte chocolade, wat ik dan weer geen chocolade wil noemen, ik ben echt een pure chocolade eter.
En wat zie ik nu chocoladeletters met melk, karamel en zeezout of chocolade letters met melk en kruidnootjes…….
Sjonge jonge zeg, hoe verzinnen ze het WAT IS ER MIS MET DE GEWONE CHOCOLADE LETTERS ????
En ze zullen nog wel verkocht worden ook. Zelf doe ik helemaal niet aan Sinterklaas, al jaren niet meer maar ik koop nog wel altijd een chocolade letter voor mijn zoon en schoondochter met een gedicht er bij.
Gewoon een puur of melk letter DAAR IS TOCH HELEMAAL NIETS MIS MEE ????

Ik weet het nu zeker: Hij bestaat

Ik ben een ongelovige Thomas geworden maar ik kan het met Sinterklaas toch nooit laten of een gedicht voor iemand te maken of iets kleins en onverwachts te kopen zoals ook dit jaar voor mijn kinderen (zoon en lief) en voor mijn zusje die er altijd voor mij is.
Toen zoonlief nog Sinterklaas met vrienden vierde kwamen ze vaak naar mij toe en maakte ik de gedichten voor allemaal.
Het enige wat ik wilde weten, voor wie, wat zit er in en wat voor iemand is het waar het voor bestemd is.
Dan mochten (moesten) ze maar naar mijn zoon zijn kamer gaan zodat ik in stilte even een aantal gedichten uit mijn mouw kon schudden.  Het blijft gewoon leuk. En zeker het gedicht dat ik ooit maakte voor de schoonmoeder van een vriend van mijn zoon maakte blijkbaar indruk want de jongen maakte een goeie beurt bij haar.  Zij was stewardess en dat was een mooi punt om er een sprankelend gedicht over te maken.
Later leerde ik haar kennen, toen ik de bruiloft fotografeerde, en wist ik dat ik het destijds nog wel wat scherper had mogen maken. ;).
Maar goed dit terzijde. Dat gedichtje van gisteren had ik ook op FB gezet en ik kreeg meteen al leuke reacties. Onder andere van mijn schoondochter die vertelde dat er bij haar thuis nog een niet uitgepakte volle schoen stond. (Morgen ga ik er naar toe, spannend en leuk natuurlijk)
Vanavond zat ik in de kamer beetje tv te kijken en hoorde ik de brievenbus.
De kerst- en nieuwjaarskaarten komen al weer binnen dus ik dacht, weer een kaart en liep naar de gang toe.
Tot mijn verrassing lag er een chocoladeletter op de mat met daarbij een briefje van Sinterklaas.
Lieve mevrouw Anneke
Een beetje laat maar niet vergeten
Mag u deze lekker opeten
Groeten van Sint.
Zo ontzettend leuk en lief natuurlijk maar van wie ??? Geen idee. O ja van Sinterklaas natuurlijk en opeens wist ik het weer zeker:  Hij bestaat.