Met gemengde gevoelens…

Vanmorgen al vroeg met mijn zus op stap gegaan want ik had een afspraak in het ziekenhuis met de chirurg die me zou gaan opereren om 10 uur ongeveer.
We wilden weer op de fiets gaan dus half 9 op weg gegaan al weer naar Gouda op de fiets, zo samen, lekker kletsend lijkt het nog sneller te gaan dan wanneer ik alleen fiets. Mooi op tijd worden we geholpen. Het is een van de chirurgen die me geopereerd heeft.
Hij heeft alle tijd om te vertellen wat er allemaal gebeurd is en ik kan alle vragen stellen die ik heb.
Hij laat me alle foto’s zien van de operatie en laat met het operatieverslag lezen, nou ben ik niet zo van dat soort foto’s (bij ieder medisch programma zap ik gauw over) maar ik kijk toch wel en zo te zien ziet het er gewoon goed uit, althans toen natuurlijk. Hij noch ik kan door mijn vel heen kijken om te zien hoe het er nu uitziet.
Ik vertel hem mijn ideeën maar zeg er wel bij dat ik niet medisch geschoold ben dus wel helemaal er naast kan zitten.
Maar sommige dingen die ik opper, zoals dat een matje sterker is als het aan de binnenkant zit i.p.v. aan de buitenkant vindt hij wel interessant. Hij vertelt dat dit vaak tussen chirurgen precies een punt van discussie is. En hij zegt gezond verstand is vaak belangrijker dan medische kennis.  Ik steek dat maar in mijn zak als een compliment.
Ik vraag hem of ik zelf schuld kan hebben door dingen die ik misschien niet goed gedaan heb. Daar antwoordde hij op dat het voor hem wel makkelijk zou zijn als hij patiënten er de schuld van kon geven maar hij dacht niet dat de oorzaak bij mij lag en ik heb hem eerlijk vertelt dat ik graag fiets, in de tuin werk en wat klus. Dat zou ik gewoon allemaal weer moeten kunnen.
Hij gaat opnieuw mijn bult onderzoeken en hij zegt dat hij best twijfelt of dat wel opnieuw een breuk is. Volgens hem zou het ook wel vocht kunnen zijn.
Afijn hij stelt voor om toch maar eerst een echo te maken van mijn buik om te zien wat er nou precies aan de hand is voordat hij me gaat opereren. Want als het vocht is zou dat via een punctie weggehaald kunnen worden. Dus minder belastend dan een operatie.
Het kan pas eind augustus omdat het geen noodgeval is, dus weer ruim een maand wachten voordat ik het eindelijk zal weten of ik wel of niet geopereerd zal moeten worden.
Het was een goed gesprek, mijn zus zei het ook al, alle vragen helder beantwoord en echt geluisterd naar wat ik vertelde. Ik voelde het ook wel zo en het voelde goed aan.
Aan de ene kant was ik best opgelucht dat ik niet binnen 2 weken al geopereerd ga worden, aan de andere kant als ik alsnog moet dan was ik er al weer vanaf geweest tegen de tijd dat het misschien echt moet. Heel dubbel is het. Momenteel voel ik me gewoon wel goed maar ja die nare bult wil ik wel graag kwijt. Heb er geen last van dat het zeer doet maar een fraai gezicht is het nou ook weer niet natuurlijk dus wil wel dat er wat aan gedaan wordt. Ik hoop maar dat het inderdaad vocht is dat via een punctie verwijderd kan worden maar voorlopig is het weer even afwachten allemaal……… zucht……

Ziekenhuisperikelen..

Zo’n jaar of 12 geleden voelde ik opeens een bultje in mijn buik, nu hou ik helemaal niet van bultjes dus ik zat al snel bij de huisarts. Een vetbultje zei ze, ga maar naar de chirurg om naar de laten kijken.
Dat deed ik en ook die constateerde een vetbult, ik kan hem weghalen zei hij maar nodig is het niet. Nou ben ik al een bangerik en als het niet nodig is om te snijden dan maar niet dus ik liet het maar zo.
Een paar jaar later kreeg ik opeens weer de kriebels van ja hij zit er nog steeds, het zou toch niet… dus weer de route huisarts chirurg en hetzelfde verhaal.
Nou ja die bult zat er dus nog steeds maar hij groeide wel, eerst zag je er niets van maar op een gegeven moment ging hij wel een beetje uitpuilen, een heel beetje.
Dus weer naar de huisarts een paar jaar geleden en die zei, ja dat is een aardige bult geworden maar ik denk dat je meer last hebt als je hem weg laat halen dan wanneer je hem laat zitten.
Nou ja ik heb ooit een buikoperatie gehad en ik weet nog hoeveel pijn ik daaraan gehad heb dus ik dacht laat maar lekker zitten.
Maar zo nu en dan zit ie toch wel aardig in de weg zeker als ik aan het tuinieren ben dan heb ik er best last van. Niet dat ie zeer doet maar het voelt dan niet lekker aan dus maar weer naar de huisarts, mijn eigen huisarts en die zei, die moet je nu echt wel weg laten halen.
Dus weer een afspraak gemaakt in het ziekenhuis en om 11 uur kon ik vanmorgen terecht.
Mijn vriendin zou rijden maar ik had de verkeerde tijd doorgegeven, dacht dat ik er om 10 uur al moest zijn dus kwart voor 10 waren we er al.
U heeft pas een afspraak om 11 uur zei de heel vriendelijke assistente. O stom zei ik, dat klopt nou dan gaan we wel even een bakje doen.
De wachtkamer zat stampvol, nu is dat niet alleen de wachtkamer voor de dokter waar ik moest zijn maar ook voor andere artsen.
Wacht maar zei die assistente, ik ga wel even bellen of je er misschien eerder tussen kan, ze belde en zei ga maar zitten hoor dan wordt je wel opgeroepen.
Ik ging nog even naar het toilet en ik zat nog niet eens toen ik al opgeroepen werd.
Nu heb ik bij een chirurg altijd wel een man in gedachte maar het was een vrouw, hoogzwanger zo te zien, een heel aardige dokter.
De bekeek de bult van alle kanten en zei dat hij inderdaad wel groot geworden was dus ze twijfelde of hij wel met plaatselijke verdoving nog weggehaald kon worden. Dus wilde ze eerst nog even een MRI scan maken om te kijken waar ie precies zat verder. Dus dat moet ik volgende week gaan doen. Maar je niet ongerust zei ze, ik twijfel er echt niet aan dat het iets anders is dan een vetbult maar ik wil wel zeker weten hoe groot ie precies is.
Dat was hetzelfde als mijn huisarts had gezegd dus ik was best gerustgesteld.
Nou ja volgende week maar voor een MRI scan een week daarna weer terug voor de uitslag.
Ik vroeg of ze zelf nog opereerde met die buik, ze vertelde dat ze nog een peuter thuis had van 2 jaar en als ze een dag thuis was ze het zwaarder had met spelen op de grond, weer opstaan e.d. dan wanneer ze opereerde. Ze was 32 weken zwanger vertelde ze maar over twee weken ging ze op zwangerschapsverlof dus zou ze die bult zelf niet weghalen maar een collega van haar.
Ik zei dat mijn schoondochter zwanger was en dat ik pas na de geboorte geopereerd wil worden maar voor die tijd komt het er toch niet van, zei ze. Dus maar even het medisch circuit in. Heb er geen last van verder, geen pijn aan dus maak met niet echt bezorgd maar op een of andere manier mag het voor mij nu wel gedaan worden. Dan ben ik er maar weer vanaf.  Had hem gewoon 12 jaar geleden weg moeten laten halen, maar goed dat is allemaal achteraf geklets en daar schiet ik ook niets meer op natuurlijk. Nog even de leuke assistente bedankt dat ze het geregeld had voor me, nog een bakje gedronken en daarna weer naar huis. We waren gewoon om 11 uur al weer thuis…… een duim omhoog voor het Groene Hart Ziekenhuis Gouda dus.