Het blijft lang licht………

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Met al die zonnige dagen van de afgelopen week merkte ik ook opeens weer dat het al weer zo lekker lang licht blijft. Dan keek ik op de klok en dacht, pff al 6 uur geweest en het is nog steeds licht, hoe heerlijk is dat toch.
We gaan de goede tijd weer op.
De winter gaat op zijn retour, vandaag nog wel even een flinke ronde door de witte polder gaan fietsen waar overal geschaatst werd. Even naar mijn broer die in ons ouderlijk huis woont waar nog steeds op dezelfde slootjes als wij vroeger volop geschaatst wordt.
Een van de buren heeft er zelfs een hele “koek en zopie” gemaakt met een gezellig muziekje er bij. Oude tijden herleven, blijft leuk om te zien.
Zag zelfs op tv dat de laatste Elfstedentocht winnaar Henk Angenent deze tocht vandaag geschaatst heeft en nu in 10 uur tijd gefinisht is op de bonkervaart in Leeuwarden. Grappig toch. Ook bij de molens in Kinderwijk was het een drukte van belang, mooie vaarten ook om daar te schaatsen.
En nu vind ik het ook weer prima hoor, heb lekker een week genoten van het mooie weer, plaatjes kunnen schieten van het winderwonderland. Al die vogels in mijn tuin, wat zal ik deze zomer veel onkruid moeten wieden maar maakt mij niet uit hoor, heb het er voor over.
Heb echt uren zitten kijken er naar.
Vandaag nog wat filmpjes gemaakt, ik film eigenlijk nooit en dat is maar goed ook blijkt als ik die filmpjes zie, filmen is ook een vak. Te snel bewogen maar goed een paar zijn er wel leuk om te bewaren. En wie weet, de sneeuw is echt niet in een nachtje verdwenen krijg ik morgen nog een herkansing. Weet nu hoe ik het anders moet doen.
Maar als het dan toch gaat dooien laat het dan maar warm water gaan regenen zodat de straten snel schoon zullen zijn en de fietspaden weer befietsbaar. Ook wel weer fijn om niet te hoeven zoeken naar wegen om ergens te komen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wat ik deze week wel trouwens had, weet niet of dat komt van het buiten zijn in deze kou maar dat ik echt zoveel slaap had. Vrijdag dacht ik 5 uur even een uurtje op de bank en dan eten maken en ik werd om half 8 pas wakker. En ook vandaag en gisteren na het warme eten hou ik met moeite mijn ogen open. Ach dat zal ook wel weer over gaan en ’s nachts sliep ik er niet minder om. Ben nou eenmaal een slaapkop.
Krijg ook wel weer tuinkriebels zie hier en daar al van alles boven de sneeuw uitpiepen, de natuur gaat gewoon door sneeuw of geen sneeuw. En dat is maar goed ook, laat de lente maar komen.

Was het gisteren?

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Was het gisteren dat ik je voor het eerst je schaatsjes onderbond en we het ijs opgingen. Je vond het geweldig, er niet af te slaan en ik ook niet.
Naar de ijsbaan of in de polder, op het slootje voor het huis. Je had het snel onder de knie en al heel snel ging je stoer met je handen op je rug rijden. Zelfs als het al begon met dooien ging je nog naar de ijsbaan om te schaatsen. Een landijsbaan dus er door zakken zou hooguit een paar natte voeten opleveren.
De keer dat je een jaar of 8 was en nog een poosje buiten op het slootje mocht schaatsen ’s avonds. Ik ging mee met de hond om het toch maar in de gaten te houden. Heel de middag was er door alle kinderen geschaatst maar blijkbaar was er toch ergens een gat gekomen in het ijs en precies daar schaatste jij in. Wat was je geschrokken, geen diepe sloot, had je zo op de kant en weer in huis. Je was toch goed geschrokken van het koude water en heel eerlijk vond ik dat niet erg en dacht ik, dat maakt je wel wat voorzichtiger. Met vrienden later lange tochten als er ijs was in de polder maken. Meedoen met schaatstochten. En nog steeds doe je graag zodra het kan de ijzers onder om te gaan schaatsen.
Was het eergisteren dat ik mijn schaatsjes onder gebonden kreeg in huis want rondom ons huis waren sloten. Mijn moeder droeg ons naar het ijs en de hele buurt was aan het schaatsen. Met elkaar veegden we het stuk ijs tussen twee bruggen schoon en hielden het ook schoon. Ik kon er niet genoeg van krijgen. We wisten iedere wel en wak te vinden, in die tijd moesten de boeren nog brandwakken hakken, afgebakend met takken. Als we weer naar binnen gingen stond de dampend hete chocolademelk op ons te wachten.
Mijn ouders schaatsten allebei niet maar een aantal buren konden goed “zwieren” en die leerden dat aan alle kinderen die dat leuk vonden. En ’s avonds naar de ijsbaan in het dorp. Dan mochten we niet onderdoor over het ijs schaatsend er naar toe maar moesten over de dijk van mijn moeder.
Tot de middelbare school had ik doorlopers die ook weer ergens gekregen waren, een doos met schaatsen die ieder jaar gepast werden, wie welke zou passen.
Op de middelbare school was ik de enige die nog geen kunstschaatsen had, mijn oudste zus had ze en mijn jongste zusje had ze van iemand gekregen. Mijn oudste zus vond dat zo zielig dat ik van haar eerst verdiende geld echte Nooitgedagt kunstschaatsen kreeg. Wat was ik er blij mee en ben ik er altijd zuinig op geweest. Zelfs een vriendin van mijn zoon heeft er nog ooit op geschaatst. Later kwamen er noren en gingen we poldertochten schaatsen.
Was het vandaag dat ik filmpjes en foto’s kreeg van Pretty op de schaats, zo te zien is het een kind van haar ouders want ze vindt het zo leuk. Ik geniet er met volle teugen van. Iedere dag stuurt mijn zoon weer filmpjes door.
Zelf schaatsen doe ik niet meer maar vandaag wel een rondje gefietst en gewandeld door de polder en de Loet waar volop geschaatst wordt. Ik zie mensen onder de bruggen doorgaan en ik voel nog hoe dat is, zeker als je wel eens een brug verkeerd inschatte en net je rug of kop stootte of net te weinig vaart had om er helemaal onderdoor te komen. Het hoort er allemaal bij.
Net zoals vallen op het ijs. IJs moet betaald worden zei mijn moeder altijd, iedere keer als je valt is het een dubbeltje. Kijk maar in het ijs daar zie je die dubbeltjes allemaal zitten.
En bij thuiskomst vandaag na twee en een half uur buiten te zijn geweest herkende ik dat gevoel van vroeger.
Eerst krijg ik het warm als ik binnen kom, maak een warme beker chocolademelk. Daarna ga ik rillen, voel me van de warmte rozig worden. Sommige dingen veranderen nooit en ik hoop dat het zo blijft en ook Pretty nog veel keren mag genieten van het schaatsen en de winterpret.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Aldus Ed Aldus

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ik geniet nog steeds van het prachtige zonnige weer al was het vandaag wel een stuk kouder door de oostenwind maar toch lekker een eind gaan fietsen, een rondje wandelen bij de surfplas, heerlijk hoor. De surfplas met twee gezichten. Aan de ene kant de watervogels die nog een wak proberen open te houden en aan de andere kant schaatsers. Beide een mooi gezicht.
Begin van de week toen alle weermannen/weervrouwen nog over elkaar struikelden om te vertellen hoe lang en hoe koud het allemaal zou worden was op een gegeven moment ook Ed Aldus uitgenodigd in het programma “goedemorgen Nederland”.
Ed Aldus is al jaren lang de weerman van radio/tv Rijnmond.
Jarenlang luisterde ik iedere ochtend als ik aan het werk was in het café naar Radio Rijnmond, waar de destijds legendarische Hans van Vliet een programma had.
Samen met mijn werkgeefster deden we ook altijd mee met het spelletje waarbij je een plaat moest raden, maar het lukte ons nooit om op tijd er tussen te komen en in de uitzending.
Ook was er een item dat je voor iemand een bloemetje aan kon vragen. Dan kon je iemand opgeven die iets leuks gedaan had of op een andere manier wel een bloemetje kon gebruiken.
Nu had ik in die tijd een keer een kaakontsteking in het weekend, mijn wang was zo dik dat mijn ene oog gewoon dicht was.
Ik ging naar een tandarts in Schoonhoven, zo’n ontzettend aardige man die mij “opereerde” (zal de vieze details besparen) en zo de druk en de pijn wegnam. Kon de man wel zoenen. Vandaar dat ik belde naar de studio en die tandarts opgaf voor het bloemetje. Blijkbaar vonden ze dat zo leuk dat ik in de uitzending kwam om het verhaal te vertellen en de tandarts kreeg zijn welverdiende bloemetje. Zo leuk was dat.
Maar goed even terug naar Edje. Hij gaf ook altijd het weer en het weekend weer en ik moet zeggen, hij zat er zelden naast.
En nu was hij dus ook in die uitzending en in tegenstelling tot de andere weerprofeten die de Elfstedentocht allemaal noemden zei Edje op zijn zelfverzekerde Rotterdamse manier dat het helemaal niet zover zou komen.
Hij relativeerde ook de Siberische temperaturen van – 20 die hier en daar genoemd werden en voorspelde wel winterweer met matige tot strenge vorst in de nacht maar niet langer dan een goede week.
En zoals het er nu naar uit gaat zien had hij weer helemaal gelijk.

Zelf heb ik Ed Aldus ook een keer geïnterviewd bij een boekpresentatie van een fotoboek over Hollandse luchten waar hij aan meegewerkt had. Dat leverde dit plaatje met hem op uit mijn serie “op de foto met beroemdheden” haha.
Het grappige was dat ik om de foto op te zoeken zat te bedenken welk jaar dat geweest moest zijn en mijn geheugen werkt nog goed want ik wist nog precies dat het de eerste dag was dat ik voor mezelf een E bike had gekocht en naar die presentatie was mijn eerste ritje er op. Het klopte precies en ik vond de foto uit 2013.
Het weekend hoop ik nog lekker op weg te gaan om wat plaatjes te schieten en daarna mag het van mij ook wel weer gaan dooien hoor. Heb ook wel weer zin in wat lente en tuinieren maar mooi vind ik het nog steeds

Ff zwijmelen…….

Ik schrijf niet zo heel veel over mijn kleindochter Pretty ook misschien omdat ik toch geen foto’s erbij mag plaatsen.
Maar ja soms mag het gewoon een keer.
Ze is al bijna weer 2 jaar oud, ongelooflijk alsof ze gisteren pas geboren is.
Het is al weer een hele dame geworden die zichzelf goed kan verkopen. Haar blonde krulletjes en toch wel lief koppie helpen daar ook zeker wel bij. Ik hoor haar ook soms zo’n lief stemmetje opzetten. Zo grappig om te horen.
Afgelopen week vertelde zoon dat ze ook wel van die dagen heeft dat er niets goed is en ze op een dag zo vervelend, moe en zeurderig was dat hij ze na de luierwissel even in haar bedje had gelegd. Ze viel zo in slaap en na een poosje werd ze wakker en was haar vervelende humeur ook verdwenen.
Hoe herkenbaar zei ik, dat hebben alle kinderen hoor . Al vind je ze nog zo lief er zijn dagen dat er niets goed gaat. Het zijn ook net mensen he.
Ik kom er regelmatig en de eerste keer dat ze spontaan en heel duidelijk oma riep toen ik binnenkwam nu al weer een paar maanden geleden vergeet ik echt nooit.
Of afgelopen week. Ik was met mijn zus aan het winkelen en dan lunchen we meestal bij de Hema, nu ook. Ik kreeg een appje van zoon waarop stond zo vader zo…….
Meer stond er niet en ik dacht, wat bedoel je nou. Maar even later kwam de foto door en stond Pretty op haar tenen bij de bak met de ballen bij Scapino. Zij is gek op ballen en voetballen in de tuin. (Ik zie er wel een nieuwe profvoetbalster in natuurlijk haha)
En dat heeft ze van niemand vreemd. We waren op hetzelfde winkelscentrum en zoon zei toen we ze tegen kwamen Zo was ik toch ook als we bij Scapino kwamen eerst naar de ballenbak en daarna naar schoenen kijken. (Die schoenentic van hem komt mij dan weer niet onbekend voor, die heb ik ook).
Zo worden alle mooie en soms ook minder mooie eigenschappen toch weer doorgegeven en dat is zo leuk om te zien en te ervaren.
Vorige week stond ze ook al op het ijs, met van die dubbelijzertjes onder haar schoenen, zo grappig. Je kan het niet jong genoeg leren toch.
Dit jaar hadden ze Pretty uit bed gehaald met de jaarwisseling. Heel de dag had ze bij iedere knal al “vuurwerk” lopen roepen. Bang was ze er helemaal niet van.
En als ik vraag aan haar “heb je het vuurwerk gezien? ” begint ze met handen te zwaaien en boem boem, knal te zeggen en met heel haar lijfje wordt het uitgebeeld. Zo’n grappig gezicht. Zoon had er ook al filmpjes van doorgestuurd. Ik krijg nog een hele dikke knuffel van haar als ze weer verder gaan.
Ach mijn kleinkind, zo mooi om dat mee te mogen maken en ik geniet er dan ook volop van….. en even zwijmelen er over mag dan ook wel.

Een dag met een zilveren rand(je)

Ja natuurlijk kan ik er vandaag niet omheen om een blogje te wijden aan een dorpsgenoot van me namelijk Patrick Roest die vandaag zilver won op de Olympische Spelen.  Wat een knappe prestatie voor deze boerenzoon uit Lekkerkerk.

Hier in de Krimpenerwaard hebben we een heel goede schaatsvereniging waar in de loop der jaren al heel wat talentvolle schaatsers uit te voorschijn gekomen zijn zoals Hein Vergeer en Leo Visser.
En Patrick is er ook zo een.
Vier jaar geleden schreef ik dit over hem in de krant toen hij wereldkampioen bij de junioren was geworden, 18 jaar oud.
Als  8 jarige begon Patrick bij de jeugd van Schaatstrainingsvereniging “De Lekstreek”  en op zijn 13^e ging hij naar het gewest Zuid-Holland. Patrick bleek een talent te zijn en ontwikkelde zich goed, zo goed dat hij gevraagd werd om bij Jong Oranje te komen. Dat betekende wel voor Patrick dat hij moest verhuizen naar Heerenveen waar hij ging wonen in een gastgezin.  Maar al snel had hij het er goed naar zijn zin en het feit dat hij nu wereldkampioen is geworden bewijst dat het een goede keuze is geweest.  Het gastgezin was deze avond ook uit Friesland gekomen om deze huldiging van Patrick mee te maken. “De Krimpenerwaard en wij zeker zijn trots op zo’n kampioen” aldus burgemeester van der Kluit. “Patrick is een voorbeeld voor de gemeenschap en heeft onze gemeente weer op de kaart gezet”. Als blijk van waardering kreeg Patrick de Polanenoorkonde, een oorkonde die alleen gegeven wordt aan inwoners die een uitzonderlijke prestatie hebben geleverd. Patrick is daarbij de jongste van degene die deze oorkonde eerder ontvingen. De bijbehorende speld krijgt hij later uitgereikt, die is nog in de maak bij de juwelier. Waardering ook naar de ouders en familie die Patrick altijd naar trainingen en wedstrijden brachten, wel eens een jaar waarin er 40.000 km werd gereden, dan heb je wat over voor de sport.
Patrick ontwikkelde zich door en ondanks het feit dat hij vorig jaar zijn arm brak tijdens een training wist hij zich terug te vechten en te plaatsen voor de Olympische Spelen.
In filmpjes die vooraf gemaakt waren daar door vrienden die meegereisd waren oogde hij ontspannen en gewoon de Lekkerkerkse jongen die hij altijd is.
Weet nog dat ik hem de eerste keer interviewde hij heel verlegen was maar dat is inmiddels wel veranderd natuurlijk en terecht. Om aan de top mee te kunnen met alle publiciteit om te gaan moet je wel sterk in je schoenen staan. Maar daarbij is hij gewoon nog lekker die boerenjongen uit Lekkerkerk gebleven. En ook zijn ouders die natuurlijk terecht zo trots op hem zijn. Moeder werkt nog steeds in het partycentrum en maakt samen met haar zus een appartementencomplex schoon en pa houdt zich bezig met de boerderij.
Tussen zijn vader en moeder zat hij te wachten op de ontknoping en wat waren ze blij en wat een kippenvel moment was het, zelfs toen ik het voor de tweede of derde keer weer zag.
In het ijsclubgebouw keken de leden van de schaatsvereniging en het college van Burgemeester en Wethouders in spanning toe. En heel ons dorp leefde natuurlijk mee met deze bekende plaatsgenoot.
En vandaag kwam dus de bekroning op het harde werken, de inzet van zijn ouders en alle familieleden die bijvoorbeeld de boerderij verzorgden als Pa weer met zijn zoon ergens naar toe ging. Zijn oma die nog steeds zoveel werk op de boerderij deed.
Gewoon zo leuk om het allemaal te zien, had zelfs zijn 06 nummer nog maar hij zal wel genoeg appjes en andere berichtjes gekregen hebben dus heb er geen gebruik van gemaakt.

Ik mis mijn werk voor de krant niet echt maar sommige momenten zoals deze dus wel want natuurlijk komt er binnenkort een huldiging hier in het dorp en hoe leuk was het geweest om dat van dichtbij mee te kunnen maken maar helaas. Zal nu ook met een plaatsje op de tribune (wij wijze van spreken) genoegen moeten nemen.
Maar ik gun Patrick en zijn familie deze mooie overwinning en ik hoop dat er nog veel zullen volgen. Niet voor niets wordt hij gezien als de opvolger van Sven Kramer.
Voor mij en vele Lekkerkerkers dus een dag met een zilveren rand.
En natuurlijk ook veel complimenten voor de winnaar van de 1500 meter Kjeld Nuis die een perfecte race reed op deze dag.  (laatste foto’s van tv genomen)

.

Katie Melua weer……….

Een titel die je op twee manieren kan lezen, probeer het maar uit en eigenlijk gold het vanmiddag op beide manieren voor mij.
Het was een tijd geleden dat ik haar muziek opgezet had en dit weer vandaag, schitterend toch, zon, beetje vriezend dus lekker de polder in gaan fietsen.
Na mijn werk meteen op de fiets gestapt, onderweg zag ik al veel watervogels op het ijs proberen te lopen, glijden, schaatsbewegingen maken, ja dan geniet ik hoor.
Natuurlijk onderweg afgestapt en wat foto’s gemaakt hier en daar, het weer leende zich er weer eens voor en had er ook weer helemaal zin in.
Ik bloei altijd op met een zonnetje er bij en hoewel mijn stem het ongeveer begeven heeft en mijn keel aanvoelt als schuurpapier denk ik dat ik buiten toch het beste af was. Gezonde vrieslucht en in beweging zijn.
Van de week zag ik bij Zeeman zo’n schattig rompertje met broekje erbij. Op het rompertje stond “Will you be my valentine” .  Ik kon het echt niet laten hangen dus vandaag even bij Pretty gebracht. Mijn schoondochter vond het zo leuk, ze zei, sttt niks tegen haar vader zeggen dan doe ik het aan op Valentines dag…. zo leuk toch. Even maar niet geknuffeld vandaag met misschien al die ziektekiemen bij me.
Via een lange omweg door de polder weer naar huis gefietst.  Lekker de verwarming aan, warm kopje thee genomen en mijn foto’s gaan zitten bekijken en bewerken.
Het zonnetje schijnt zo lekker in huis en dan de muziek van Katie Melua er bij aan. Ooit kreeg ik van een man een bestand met allemaal Katie Melua muziek opgestuurd en op een of andere manier vind ik dat altijd passen bij mooi weer, lekker zonnetje in huis, bezig zijn met foto’s bewerken.  Ja dat is het wel helemaal voor me dan……
Laat dit weer nog maar een poosje blijven hoor, van mij mag het……….

Een prachtig weekend……

Een mooie week achter de rug, sowieso voor mij het ideale weer, zon, winters, helder en schone wegen zodat ik lekker kon fietsen en dat heb ik dus ook wel gedaan. Weer wat gefotografeerd in de polder, heb weer fotoshop van een vriendin gekregen dus kon weer lekker gaan knutselen met mijn gemaakte foto’s.
Het weekend kwam Wim weer hij was lekker vroeg al vrijdag. We hadden niets afgesproken maar hij stelde voor naar Dordrecht te gaan. In zijn gedachtegang was dat een afstand van niets bij mij vandaan en zover is het nu ook niet hemelsbreed maar met ov is het toch nog wel een redelijk ingewikkelde reis.
Dus stelde ik voor met de waterbus te gaan, die vaart naar Dordrecht. Peter heeft zijn fiets weer meegenomen dus heb ik nu geen fiets voor Wim meer, dus daar moeten we nog even op uit gaan want dat is toch wel handig zoals ik woon. Maar goed overal is een oplossing voor en we gingen met de bus naar Krimpen aan de Lek daar overgevaren om in Kinderdijk de waterbus te nemen. Nog wel een stukje lopen naar het steiger, gesloten. Vaart niet in de winter. Niet naar gekeken. Wat dat betreft zijn we precies hetzelfde we zien wel.
Toen we net van het steiger afliepen zagen we een bus aankomen die naar Alblasserdam ging, dan gaan we daar maar heen zei ik, daar zal die waterbus nog best wel varen.
Dus meteen ingestapt en inderdaad de waterbus voer daar nog wel, best een eind lopen vanaf de bushalte maar goed je moet wat overhebben voor de goede zaak. Nog een flinke tijd wachten, dus daar even wat rondgelopen. En zo kwamen we toch nog in Dordrecht terecht.
We hadden gekeken, Wim is ook echt een tuinder en daar in Dordrecht is een hele grote winkel waar ze tuinzaden verkopen en ook bijzondere zaden die je niet overal tegenkomt.
Daar hadden we dus wel naar gekeken in welke straat die winkel was, dat trof bijna de eerste straat nadat we van de waterbus afkwamen en we waren er dus zo.
Alleen het begon te tellen bij nr 1 en wij moesten op nr 448 zijn. Het voordeel was dat we zo een mooi stuk van Dordrecht weer eens gezien hebben maar het was wel een flink eind wandelen. Het was de belangrijkste en oudste straat van Dordrecht stond er op het bordje aan het begin van de straat. En dat snap ik, hij loopt helemaal door het centrum van Dordrecht heen. Maar het was wel de moeite waard, we hebben er heerlijk een uurtje lopen neuzen en natuurlijk de nodige zakjes met zaad aangeschaft om straks weer te kunnen gaan verbouwen.
Daarna wat rondgekeken en nog wat zitten drinken, weer richting waterbus maar we hadden nog bijna 3/4 uur over dus even een leuk cafeetje ingedoken waar ze heel veel soorten bier verkochten. Nu worden de Dordtenaren Schapenkoppen genoemd dus namen we allebei een biertje met de naam Schapenkopje. Op het flesje stond ook waarom ze schapenkoppen genoemd worden. Ik had een dubbel Schapenkopje genomen en het was echt een heerlijk biertje.
Gekozen voor de optie om nu maar naar Krimpen aan den IJssel te varen en daar de bus te nemen want via Alblasserdam en Kinderdijk was toch wel een lastige optie.
Onderweg nog genoten van een prachtige zonsondergang, geweldig gezicht vanaf de waterbus, we hadden geluk al moesten we het laatste stukje nog rennen maar de bus kwam er net aan.
Wat een heerlijk dagje Dordrecht was het gisteren dat we maar afgesloten hebben met het laten komen van een Chineesje geen zin meer om te gaan koken allebei.
Vanmiddag toen Wim weg was ben ik nog even naar de ijsbaan gegaan, er kon weer geschaatst worden, dat doe ik zelf niet meer maar foto’s nemen is wel leuk. Ook nog even naar het Loetbos, in de polder werd ook al regelmatig geschaatst, echt een prachtig gezicht al is het hier en daar nog uiterst onbetrouwbaar ijs natuurlijk daar.
Thuis een gloeiend hete warme chocolademelk, mijn foto’s bekijken en bewerken.
Dit weekend tel ik zeker dubbel………

 

 

Blauw zonder dronken te zijn

Alsof iemand me een klap op mijn gezicht had gegeven zo zag het er vanmorgen uit, niet echt een fraai gezicht maar goed, doe het er maar ff mee. Dikke knie, geschaafde hand, blauwe schenen, ach dan past het een beetje bij elkaar tenminste.
Kan wel naar de dokter gaan maar mijn dokter is nogal een nuchtere tante die ooit tegen me zei “Anneke ongeveer 70 % waar de mensen voor komen gaat gewoon weer over zonder behandeling” en dat is met dit ook wel zo denk ik. Heb niks gebroken, kan alles nog bewegen al kraakt en kreunt het een beetje hier en daar.
Maar niet bewegen lijkt me nog slechter dan wel bewegen dus ben gewoon vanmiddag even met dat mooie weer een stukje wezen fietsen op mijn gemakkie naar mijn moeder.
Een ongeluk komt nooit alleen zeggen ze want vanmorgen toen ik bij de tandarts was geweest, die gelukkig heel voorzichtig was toen hij mijn gezicht had gezien, en weer naar huis fietste ging ook mijn fiets weer kapot.
Ik baalde toen echt enorm. De trapondersteuning deed het niet meer, meteen maar weggebracht en kreeg wel een inruilfiets maar wel een oudje zonder ondersteuning.
Dat is de tweede keer, een fiets van ruim 2000 euro en die fiets is nog maar 5 maanden oud, ik fiets wel veel maar daar moet een fiets toch wel tegen kunnen.
Was nog niet lang thuis toen ik een mailtje van de fietsenmaker kreeg, je kan hem weer ophalen de accu is kapot. Ik heb er een accu van mezelf ingedaan en de andere wordt opgestuurd. Ik was helemaal blij, wat een geweldige fietsenmaker heb ik toch, die zou eens een warme douche bij Radar moeten krijgen, ware het niet dat ik niet op televisie wil maar verdienen doet ie het wel hoor. Heb daar niet eens mijn fiets gekocht.
Veel werk vandaag voor de krant dat zal je altijd zien, maar wel leuke en mooie dingen.
Een onthulling van een monument en de huldiging van een jongen uit ons dorp die wereldkampioen allround schaatsen in Noorwegen werd bij de junioren.
En dan nog al mijn stukken uitwerken voor de krant, had gelukkig een keer vooruitgewerkt, dat scheelde wel, zou ik vaker moeten doen.
Een heftige en drukke dag, morgen nog zo een en dan lekker weekend en uitrusten.
P.s. Dank voor alle goede wensen allemaal.

foto’s @nneke

 

A perfect day……

Wakker gemaakt worden door de zon……
Gelukkig me weer eens een keer niet moe voelen vandaag……
Heerlijk fietsen door de polder, zon, wind, prachtige luchten……….
Een mama die blij is dat ik kom…….
Weilanden vol met madeliefjes al weer……..
Een zwaan die me gewoon even af laat stappen…..

Een foto op FB van een heel gelukkig kind met zijn nieuwe vriendin………
Genieten van het schaatsen op t.v………………
Brok in mijn keel bij de overwinning van Jorien ter Mors……….
Een kopje groene thee met een stuk pure chocolade………………
De was weer eens voor het eerst helemaal gedroogd buiten…………
Eten voor ’t eerst zonder dat het licht aanhoeft……….

Een perfecte dag !!!!!

365 – 10-2

Dag 10-2 is geplaatst : https://gewoonanneke.wordpress.com/365-februari-2014/365-41/