Elkaar sparen…..

Soms sparen mensen onbewust elkaar door dingen niet uit te spreken. En opeens als het uitgesproken wordt dan is dat zo bijzonder mooi zo hartverwarmend en dat had ik dus vanmiddag toen ik met Peter aan de telefoon was.
Een paar weken geleden had ik mijn filmpjes en video’s van Angela en Peter weggebracht en in het weekend kreeg ik bericht dat ze klaar waren dus vanmiddag ben ik ze op gaan halen.
Ik stuurde Peter een appje want hij vertelde pas al dat hij er zo nieuwsgierig naar was en ook naar de filmpjes van Angela. Het is natuurlijk zijn zusje maar omdat ze al overleden was voor hij geboren werd heeft hij daar weinig van meegekregen.  Toen hij wat groter werd wilde hij wel altijd naar de foto’s kijken van die baby in het fotolijstje op de kast en nog later hebben we wel dingen verteld wat hij voor zijn leeftijd kon begrijpen. En er werd dan ook wel regelmatig over haar gesproken.
Maar voor hem was het natuurlijk ook wel wat vreemd, hij had wel een zusje ( of eigenlijk 3) maar was toch “enigst” kind voor iedereen.
Een paar weken geleden had ik de foto’s van Angela allemaal aan mijn ex gegeven en zijn vriendin Erica vertelde mij dat ze op sommige foto’s Yenthe zo op Angela vond lijken. En natuurlijk dat had ik ook al gezien, vooral die ogen en dat blonde kopje met haar,  maar ik durfde dat nooit te zeggen tegen Chantal of Peter.
Omdat ik het gewoon moeilijk vond omdat Angela het syndroom van Down had. Nou ja dat kan ik eigenlijk niet uitleggen maar daar had ik moeite mee omdat ik bang was dat zij dat niet leuk zouden vinden als ik dat zou zeggen.
Ook mijn zusje die Yenthe een tijdje niet gezien had en haar weer zag vertelde dat ze gewoon geschrokken was omdat ze ook die gelijkenis met Angela zo zag.
Mijn zusje woonde toen Angela geboren was bij ons op kamers, voor haar was het een soort zusje en zij maakte haar natuurlijk intensief mee omdat we altijd met elkaar aten en in een zelfde huis woonden.
Afijn, vanmiddag had ik Peter aan de telefoon en hij vertelde heel benieuwd te zijn ook naar de filmpjes van Angela.
“Ik heb het nooit willen zeggen mam” zei hij, “maar er zijn momenten dat ik Yenthe zo op Angela vind lijken als ik die foto’s van haar zie”.  Een onbeschrijflijk warm gevoel ging er door me heen. Dat heb ik ook wel gehad hoor Peter zei ik, maar ik heb het ook nooit willen zeggen.
We hebben een avondje filmpjes kijken gepland. De filmpjes van Angela waren langer dan ik in gedachte had en op verschillende tijden gefilmd. Had gedacht er emotioneel van te worden of verdrietig maar nee ik was alleen maar blij, trots en zo blij dat die filmpjes er zijn en ik koester ze zo als een mooie herinnering.

Stinken als een………

Afgelopen zaterdag echt zo’n heerlijke dag met mijn zusje gehad, meestal spreken we elke week wel een keer af maar de laatste weken van december was dat er bijna niet van gekomen dus nu “moest” het weer of eigenlijk “mocht” het wel een keer. Ze stelde voor naar Rotterdam te gaan, tegenwoordig gaan we dan met de fiets naar het metrostation en daarvandaan zit je zo hartje Rotjeknor. En ja hoor haha op de metro kreeg ik 65 + korting zo leuk toch.
Snuffelen in winkeltjes, niks nodig en eigenlijk ook niks gekocht, bakje doen, kletsen en nu ook dit jaar zoals we meestal doen poffertjes gaan eten bij de Blaak, smaakten heerlijk en het is er altijd gezellig druk. Hoe goed kan je het hebben. Op de terugweg nog even Krimpen aangedaan omdat zijn daar nog wat boodschappen wilde halen en zo hadden we een goed besteed en heerlijke dag samen.
Het laatste stukje fietste ik alleen naar huis tussen de weilanden door op een boerenweg en ik zit zo om me heen te kijken en zie opeens iets bewegen in het gras. Ik stap af, pak meteen mijn camera en zie dus dat het een bruin beest(je) is dat daar heel snel door het gras heen rent, dacht in eerste instantie dat het een wezel was maar daar was ie te groot voor. Ik blijf foto’s maken, hij heeft me wel in de smiezen en gaat er vandoor richting sloot, kan zo snel niet zijn met de camera dus dat mis ik maar zie hem nog wel heel snel die sloot overzwemmen en weer de kant opklimmen.

En wat een mazzel hij komt mijn kant op en gaat even in de slootkant zitten zodat ik een paar foto’s kan nemen. Even later neemt ie heel snel de benen en is verdwenen. Wat een bijzonder ontmoeting was dat zeg. Dat kopje het lijkt net een klein beertje. Gauw naar huis gefietst om te kijken of er een paar leuke foto’s bijzitten want zulke ontmoetingen komen niet zo heel vaak voor en ja hoor dat is gelukt.
Wat een bijzonder dier waarop wel wat spreekwoorden van toepassing zijn, hij stinkt als een bunzing (al heb ik dat niet geroken daar was ie te ver weg voor) zwemt als een rat en gaat er als een haas vandoor.
Nou ja een rode kool maaltijd, avondje dom detectives zitten kijken op tv en haken aan de aankleding van de kraammand tot 2 uur ’s nachts ……….. Echt een super dag……….

Zing, vecht, huil, bid enz.

Ramses Shaffy zong het al, zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder……. een wijze goede raad en zo’n mooie tekst eigenlijk want denk dat het heel goed voor een mens is.
Zingen heb ik vandaag wel gedaan toen ik lekker aan het werk was geslagen, was ook wel een keer hard nodig (dat werken dan) hoewel Wim zei toen hij vanavond belde, hoezo je kamer en keuken schoongemaakt was dat nodig dan……….
Vechten heb ik niet letterlijk gedaan maar wel gevochten tegen de spoken uit mijn verleden die opeens weer hier en daar opduiken terwijl ik dacht ze aardig verslagen te hebben en ergens in een ver hoekje gestopt……….
Huilen, ja dat is niet zo mijn ding eigenlijk, kan slecht huilen, heb het geprobeerd en vanmiddag echt van die tranentrekkersmuziek gedraaid maar het werkte niet, gelukkig was de buurman niet thuis want ik heb lekker mee lopen galmen……….
Bidden, ook weer iets dat ik niet echt vaak doe hooguit van die schietgebedjes……….
Lachen, dat heb ik wel gedaan vandaag toen ik met mijn zusje op pad was, wij zien altijd wel iets of iemand waar me om moeten lachen. Zoals vanmiddag de vrij chagrijnige kassière, misschien gewoon ook haar dag niet natuurlijk. Maar achteraf hebben we er wel om kunnen lachen toen we allerlei redenen gingen verzinnen waarom, de mooiste dingen kwamen langs …….
Werken, ja vanmiddag toen ik thuis kwam heel mijn kamer en keuken gepoetst, heerlijk om te doen en denkend aan mijn moeder die als we om niets huilden altijd zij, moet je een pets hebben van weet je waar je om huilt en dat dacht ik vanmiddag ook. Gewoon lekker flink doorwerken als je dan morgen weer spierpijn hebt dan weet je tenminste waar het van komt…………
Bewonder…..  Vandaag mijn zusje bewonderd, of eigenlijk is bewonderd niet helemaal het goede woord. Als jonger zusje van me voel ik me toch altijd nog wel de oudere zus en daar gedraag ik me ook wel eens naar. Ten onrechte eigenlijk want tenslotte is ze inmiddels ook een volwassen vrouw van 61 jaar. Maar vandaag had ik een goed gesprek met haar over wat me bezig houdt en waarom ik ook last had van een dipje. Zij is zo ontzettend nuchter altijd en soms kan ze zo van die lieve dingen zeggen zoals vandaag ook.
Ik vertelde dat Peter en Chantal gevraagd hadden of ik oppas oma wilde worden. Ik had die vraag wel verwacht eigenlijk want zo terloops waren er wel eens opmerkingen gemaakt maar nu vroegen ze het officieel. Ik had er ook over nagedacht van te voren en een dag lijkt me leuk om voor mijn kleinkind te zorgen. Maar toen ik eenmaal ja gezegd had sloeg opeens ook een soort paniek toe van wat er allemaal zou kunnen gebeuren en mis zou kunnen gaan met zo’n kindje. En dat vertelde ik dus tegen mijn zusje.
Waarom zou er iets gebeuren zei ze, er kan altijd wat gebeuren natuurlijk maar als je Peter ziet wat een geweldige jongen dat is geworden dan heb je toch niet veel mis gedaan. Het kwam recht in mijn hart dat ze dat zei en ik dacht je hebt gelijk, waarom ga ik me nu daar al druk over maken. Natuurlijk heb ik dat niet alleen gedaan, zijn vader heeft daar ook een grote bijdrage aan geleverd. Want hoewel we uit elkaar zijn weet ik wel dat hij een geweldige vader was en is voor zijn kinderen altijd geweest.
Ik bewonder echt haar nuchterheid in alles eigenlijk, met haar opmerkingen worden problemen die ik zie en er eigenlijk gewoon (nog) niet zijn gereduceerd. Soms wilde ik wel dat ik dat iets meer daarvan had meegekregen, mijn denkertje maakt ook wel eens teveel overuren, ook wel ontstaan natuurlijk door de dingen die ik meegemaakt heb en waar zij gelukkig van verschoond is gebleven.
Dus zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder…………….  het helpt me op de goede weg.
Iedereen bedankt voor de lieve reacties en een fijn weekend, ga morgen weer richting Apeldoorn en heb er helemaal veel zin in weer…………..

Mama zegt…………

Normaliter gaat mijn broer (die dicht bij mijn moeder woont ) iedere dag even naar mijn moeder om te kijken of alles goed is, de post door te nemen en eventueel geld voor haar halen als ze dat nodig heeft.

Mijn schoonzusje doet altijd de was voor haar en de boodschappen, dus wat dat betreft heeft zij het getroffen.

Maar als ze op vakantie zijn, zoals nu,  gaan mijn jongste zusje en ik om beurten een dag naar haar toe, natuurlijk zouden we best een dag over kunnen slaan want er is zorg en alles geregeld maar goed, wat dat betreft is ze natuurlijk best verwend en wij vinden het ook niet erg.

Vandaag was het mijn beurt, mijn moeder heeft voor mijn zus en mij altijd bepaalde taken, mijn zus doet de boodschappen en ik ben uitgekozen om de was te doen, de post te bekijken en dat soort dingen en dat doen we dan maar.

Ik had vandaag best weer een drukke dag en ook een heel drukke week gehad met best wat spanning natuurlijk of dat ik die baan zou krijgen en dus nauwelijks tijd voor mezelf.
Mijn zoon zijn auto was deze week beschadigd, de achterruit er uit dus die leende vandaag mijn auto zodat ik vanavond pas naar mijn moeder kon en ik was best moe.

Dus nadat ik de was gepakt had en de post voorgelezen vroeg ik of ze het erg vond dat ik weer naar huis ging omdat ik best moe was.
Nee dat vond ze niet erg.

Nauwelijks was ik thuis toen belde ze weer op, je moet eens wat rustiger aan doen hoor zei ze, je hebt het veel te druk met van alles.
Stiekem schoot ik een beetje in de lach, is ze 97 en ik 60 en nog steeds blijft ze moederen. Ja hoor mam zei ik, vanavond doe ik niets meer.

En ik heb geluisterd, vanavond lekker even televisie kijken en niet veel meer gedaan dan nu even een blogje schrijven en lekker met een rood wijntje op de bank hangen en op tijd naar bed.

Toch wel lief zo’n moeder die nog steeds bezorgd om me is en dat ook zegt en waar ik ook nog (een beetje) naar luister.