
Soms opeens heb ik zo’n dag dat ik het niet naar mijn zin heb zonder bijzondere reden zoals gisteren toen ik opkwam.
Best een beetje gek want het zonnetje scheen, het was prachtig weer, dat zijn wel mijn dagen.
Maar gevoel laat je soms niet dwingen.
Misschien omdat het vaderdag was, al is mijn vader al 30 jaar geleden overleden, hij overleed precies op vaderdag, was destijds zo bizar eigenlijk. En iedere vaderdag moet ik daar wel even aan denken.
Of omdat ik eigenlijk vandaag even weer mijn kleinkind had willen zien maar ja vaderdag dus “moeten” ze bij de vaders op bezoek en zoon natuurlijk zelf verwend worden, het is allemaal zo logisch.
Dat is wel een van de dingen die ik mis al zou ik mijn ex echt nooit meer terug willen. Maar had wel graag samen opa en oma geworden om er als setje samen van te kunnen genieten en herinneringen aan onze eigen kinderen ophalen. Dat is niet anders.
Maar goed dat verklaart misschien waarom ik me opeens wat triestig voelde en wat werkt dan het beste voor mij ? Op pad gaan met de fiets.
Echt zulk heerlijk fietsweer vandaag en ik had me voorgenomen een flink eind te gaan fietsen. Eerst even langs de zwarte sterns die momenteel jongen hebben. Ga lekker in het gras zitten kijken naar het voederen de vele libelles worden aangesleept om de hongerige keeltjes te vullen.
Het is echt zo’n mooi gezicht, zo’n jong dat echt alleen maar reageert als zijn eigen pa of ma aan komt vliegen. Bij andere sterns die overvliegen reageren ze niet eens. Terwijl het voor mij dezelfde geluiden zijn die ze voortbrengen.
Ik merk dat ik helemaal weer begin te ontspannen en me relaxer voelen. Er komt nog een fotograaf naast me zitten en we komen in gesprek over de zwarte sterns en wisselen wat ervaringen uit.
Nog een eindje verder fietsen en even een ijsje gaan eten in het Schapenschuurtje. Weer naar huis gauw de foto’s gaan zitten bekijken. Ik verwacht er niet veel van mijn lens wordt slecht, er moet echt een nieuwe komen en ter plekke besluit ik dat ie er ook gaat komen. Heb al weken een mooie gezien maar ja een lens is niet goedkoop en ben voor mezelf altijd zuinig. Maar fotograferen is zo mijn hobby geworden en hobbys kosten nou eenmaal geld toch. Daar heb ik ook het plezier weer van.
Er zijn wel een aantal redelijk geslaagde foto’s bij, het valt me niet tegen. Lekker muziekje aan. Even eten maken, verse tuinbonen plukken, voel me net de heks van Hans en Grietjes, aan de bonen voelen of ze dik genoeg zijn om te eten. Ze hoeven van mij ook niet te dik en groot te worden. Ze zijn perfect en smaken heerlijk. Takje vers bonenkruid, mintthee uit de tuin en aardbeien met kwark toe. Een aardige maaltijd uit de tuin zo.
Mijn ik-voel-me-niet-zo-lekker gevoel is helemaal verdwenen, voor mij is de natuur echt helend.
Afgelopen week las ik ook een spreuk van de Buddha die ik zo mooi vond en zo op mijn lijf geschreven: Dit geldt natuurlijk niet voor de boeketjes madeliefjes die Pretty voor me plukt. đŸ˜‰ dat is pure liefde.
