Een oma in de buurt had ik niet. Mijn oma van vaderskant uit Friesland was jong overleden. Mijn andere oma kwam ik wel een paar keer per jaar.
De moeder van de buurman woonde in een soort “keet” een noodhuisje zeg maar en zo noemde we haar ook altijd “oma uit ’t keetje”.
Mijn buurvrouw, de schoondochter van opoe zoals ik haar altijd noemde, vond haar maar een last.
Het was echt een schatje, echt een oma, ik kwam er vaak. Dat zorgde er wel voor dat mijn buurvrouw mij ook niet zo mocht. Dat was geheel wederzijds. (wordt vervolg)
plaatje internet.
Gewoon Ik 
Kinderen zijn veel onbevangener dan volwassenen en kijken minder naar “omstandigheden” dan volwassenen en dát maakt het verschil
Àls iemand echt lief voor je was kwam je er gewoon graag! Herken ik wel hoor, een beetje extra aandacht krijgen is altijd leuk 😉