365 – 23-02

Ja opgroeiend tussen de boerderijen en zelf een groot stuk grond achter ons huis was er altijd ruimte genoeg om buiten te spelen.
Verstoppertje op de boerderij, wat een prachtige verstopplaatsjes had je daar zeg.
In de hooischuur,  in de stallen, varkensschuren, overal waren wel hoekjes en gaatjes waar iemand zich kon verstoppen.
En bij de dochter van de koster in de kerk verstoppertje spelen, zoveel banken waar je kon gaan zitten, op de preekstoel, de trap op naar het orgel, in de consistorie of in de banken van de ouderlingen en diakenen.
Eigenlijk zou ieder kind dit moeten hebben.

verstoppertje

Plaatje internet.

 

 

 

8 gedachten over “365 – 23-02

  1. Wij hadden ook nog een holle linde op de brink,niet iedereen paste er in ………maar ik wel.Eigenlijk lijkt jou jeugd veel op de mijne,zo herkenbaar.

      1. Nou dat dénk ik niet alleen , ik weet het éigenlijk wel heel zeker.De huidige stadskinderen spelen nauwelijks buiten maar worden van hier naar naar daar gebracht , de rest zitten ze aan de pc of telefoon te knoeien.

  2. Lijkt me geweldig om op een boerderij te hebben gewoond, helaas was mijn vader geen boer of landbouwer. Maar gelukkig ben ik wel buiten de stad opgegroeid. Gelukkig gaat onze zoon vaak met de kinderen naar familie en in de zomer naar ons appartementje waar een zwembad is want in de stad mogen de meisjes echt niet op straat spelen…

  3. Mijn moeder maakte vroeger de kerk schoon. En in de vakantie mochten wij altijd mee om te helpen, maar ik vond het heerlijk om tussen de banken door te rennen, dus, ik weet wat het is …..

Plaats een reactie