Thuis schreef ik altijd stiekem in mijn dagboeken en die bewaarde ik dan met een slotje er op in mijn hoek van de zolder want een eigen slaapkamer had ik natuurlijk niet.
Nu was ik altijd bang dat iemand mijn dagboeken zou lezen, niet dat ik er in die tijd nou van die bijzondere geheimen inschreef maar dat wilde ik toch niet, het was mijn dagboek en het was vanaf het begin heilig voor me.
Ik had de verdenking dat mijn broer er in las en in die periode heb ik een tijdje in het Frans in mijn dagboek geschreven.
Gewoon Ik 
Tja, mijn dagboek werd door mijn moeder ontdekt en gelezen. Daar heb ik ooit een logje over geschreven. Dat was nie leuk nie.
http://rammelaars2.blogspot.be/2013/03/stamelen.html
Nee dat lijkt me ook inderdaad niets, voor mij is het zo echt iets voor mezelf.
Ik las in die van mijn zus. Ze kin zo grappig schrijven. Mijn dagboek was dan maar saai.
En hoe vond ze dat, was ze niet boos haha…… ik zou dat niet leuk gevonden hebben hoor.
Klopt,zowel eigen kamers als privacy voor kinderen kwamen pas een beetje in de jaren 60 op gang. En geheim houden mócht zelfs niet eens, ook post voor kinderen werd door de ouders open gemaakt .
Ja heel in het begin sliepen we met alle kinderen op de zolder. Later kregen mijn ouders een slaapkamer beneden en gingen mijn broers naar hun kamer en sliepen de meiden alle drie in een hoek van de zolder. Daar had ik dan wel mijn eigen dingen, kastje en zo en kleding.
Ik kan het me voorstellen. Bij ons thuis had ik ook geen privacy, maar ja je wist niet beter…
Slim van je om in het Frans te schrijven hahaha
Ja dat wel alleen ik spreek niet zoveel Frans meer dus ik weet niet of ik dit later nog eens door zou kunnen lezen haha.
Nou ja dan kun je er altijd nog een ‘zinnenvertaler’ op los laten op internet ;-).
Mijn Frans is ook niet best meer, ben teveel op Spaans georiënteerd… Als ik nog wel eens Frans spreek gooi ik er altijd Spaanse woorden doorheen haha.